Όταν οι ουκρανοί καταλάβουν ότι οι «δικοί μας» δεν θα φτάσουν να τους «ελευθερώσουν», ότι τα όπλα που στέλνουν οι «ελεύθερες» δημοκρατίες της Δύσης δεν θα μπορέσουν να τους κάνουν να κερδίσουν κανέναν «εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο», ότι η ισορροπίες δυνάμεων μεταξύ των κρατών που αντιμετωπίζουν το ένα το άλλο και παίζουν το παιχνίδι της επιβίωσης «τους» ήταν ήδη καθορισμένες από την αρχή …
Όταν θα δουν με τα μάτια τους τους φίλους και τους εχθρούς του σήμερα να κάθονται σε ένα τραπέζι και να αποφασίζουν για την τύχη της «πατρίδας» τους με τα «αλύτρωτα» εδάφη της Λεκάνης του Ντόνετς και της Κριμαίας, με την προσθήκη ορισμένων στρατηγικών πόλεων, να παραδίδονται με το «διεθνές δίκαιο» στους επιτιθέμενούς τους…
Όταν θα αναρωτηθούν σε τι χρησίμευσε η «ηρωική τους αντίσταση», συνεχίζει ο Mario Gangarossa, αν όχι για να παραχωρήσουν αυτά που θα μπορούσαν να είχαν δώσει χωρίς να πληρώσουν το τίμημα της καταστροφής της χώρας τους, χωρίς τους νεκρούς, τις κατεστραμμένες οικογένειες, το μίσος και την πείνα που παράγει ο πόλεμος…
Όταν θα ανακαλύψουν το πραγματικό νόημα μιας προσφυγικής ζωής σε έναν κόσμο που σύντομα θα αρχίσει να τους κοιτάζει με καχυποψία, σαν μια ενοχλητική (και δαπανηρή) παρουσία που κλέβει τα ψίχουλα από το τραπέζι όπου με το ζόρι τρως …
Όταν οι ουκρανοί καταλάβουν ότι, ενώ αυτοί πέθαιναν κατά εκατοντάδες, οι φίλοι που τους επευφημούσαν και τους ενθάρρυναν να πολεμήσουν έφτιαχναν ψεύτικα χαρτιά για να μην εγκαταλείψουν το φυσικό αέριο (και οτιδήποτε άλλο) που οι εχθροί συνέχιζαν να αντλούν για να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο τους και την καλή υγεία της ευρωπαϊκής οικονομίας …
Όταν καταλάβουν ότι κανείς, πέρα από τον απελπισμένο κύκλο των κυβερνώντων τους, δεν θα ρισκάρει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο για την ανακατάκτηση του ουκρανικού «ιερού εδάφους».
Πως ούτε οι Ρώσοι ούτε οι ευρωπαίοι είναι πρόθυμοι να ουκρανοποιήσουν τις χώρες τους …
Όταν οι ουκρανοί καταλάβουν ότι στο σενάριο που γράφουν οι καγκελαρίες, όπου αποφασίζονται οι τύχες του πλανήτη, ο ρόλος τους είναι αυτός των θυμάτων, των ηρώων που θα μνημονευθούν τα επόμενα χρόνια, της σάρκας των κανονιοφόρων, στο έλεος εκτελεστών και τυμβωρύχων …
Όταν θα δουν τις κυβερνήσεις μας, μετά την ειρήνη, να κάνουν ουρές στα δωμάτια του Κρεμλίνου για να ξαναρχίσουν τις διακοπείσες εργασίες, μπίζνες…
Όταν η προπαγάνδα που κρύβει τα εγκλήματα των παραγόντων που εμπλέκονται στο πεδίο θα διαλυθεί από την εκρηκτική εισβολή της πραγματικότητας, ο ουκρανικός «λαός» στην απελπισμένη αφύπνιση του, θα φτύσει επάνω στη δημοκρατία σας όπως φτύνει σήμερα τους Ρώσους επιτιθέμενους.
Κι αν κάποιο όπλο είναι εξελιγμένο, θα έρθουν και θα σου ζητήσουν λογαριασμό και λόγο στα καλά σου σαλόνια που παίρνεις το δείπνο σου με κρουασάν, και τα φωτιστικά είναι πάντα αναμμένα γιατί πάντοτε υπάρχει κάποιος που τα προμηθεύει.
Θα είναι οι «τρομοκράτες» του αύριο, η τελευταία λύση με την οποία οι ηττημένοι εθνικιστές προσπαθούν να εξιλεωθούν.
Και πολύ σας είναι.
* από το Facebook
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος contropiano.org
