Palestinian solidarity in the United States: an interview with Walter Smolarek
01/05/2024
RED ANT’s Max Lane πρόσφατα πήρε συνέντευξη από τον Walter Smolarek, Διευθυντή του Τμήματος Επικοινωνιών του Κόμματος για το Σοσιαλισμό και του Τμήματος Επικοινωνίας της Liberation-Director of the U.S. Party for Socialism and Liberation’s Communications Department, σχετικά με το ανερχόμενο κίνημα αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη στις ΗΠΑ και τη δυνατότητά του να αναδιαρθρώσει ριζικά την κατάσταση της πολιτικής σήμερα.
RA: Πώς θα περιγράφατε σε όσους δεν έχουν επαφή με το κίνημα των ΗΠΑ – την εξέλιξη της παλαιστινιακής δραστηριότητας αλληλεγγύης στις ΗΠΑ τους τελευταίους 6 μήνες;
WS: Η αλλαγή στη διάθεση της κοινής γνώμης γύρω από την Παλαιστίνη ήταν πραγματικά αξιοσημείωτη, τόσο για την ένταση όσο και για την ταχύτητά της. Τις πρώτες μέρες μετά την αντεπίθεση της 7ης Οκτωβρίου από την [παλαιστινιακή] αντίσταση, η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Πολλές δυνάμεις που συμπαθούσαν τους Παλαιστίνιους ένιωσαν την ανάγκη να υποχωρήσουν ή να αμφισβητήσουν. Υπήρχε όμως ένας πυρήνας οργανώσεων που αρνήθηκε να καταδικάσει την αντίσταση και άρχισε να οργανώνει δράσεις αλληλεγγύης στους δρόμους. Αυτές οι ενέργειες, με τη ραχοκοκαλιά της προσέλευσης να προέρχεται από τις αραβοαμερικανικές και μουσουλμανικές κοινότητες, ήταν πολύ μεγαλύτερες από το αναμενόμενο.
Οι αυξανόμενοι αγώνες στους δρόμους, σε συνδυασμό με την ανερχόμενη συνειδητοποίηση σχετικά με τις φρικαλεότητες που διαπράττει το Ισραήλ, εμπόδισαν το φιλοπαλαιστινιακό αίσθημα να καταστεί μια απομονωμένη και περιθωριακή θέση. Η κοινή γνώμη μετατοπίστηκε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και ήταν στην πραγματικότητα η σιωνιστική θέση που κατέληξε απομονωμένη, καθώς η σαφής πλειοψηφία του πληθυσμού αγκάλιασε το αίτημα για κατάπαυση του πυρός. Αυτό βρήκε στη συνέχεια μαζική έκφραση στους δρόμους, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης υπέρ της Παλαιστίνης που οργανώθηκε ποτέ στην ιστορία των ΗΠΑ, στις 4 Νοεμβρίου, με 500.000 διαδηλωτές.
Οι διαδηλώσεις της 4ης Νοεμβρίου οδήγησαν στην έναρξη του συνασπισμού Shut It Down for Palestine, στον οποίο συμμετείχαν πολλές από τις βασικές ομάδες που συγκέντρωσαν την προηγούμενη ιστορική δράση. Το Shut It Down for Palestine έχει οργανώσει από τότε πάνω από δώδεκα ημέρες δράσης σε όλη τη χώρα, με ενέργειες που κυμαίνονται από μαζικές πορείες έως καθιστικές κινητοποιήσεις στις πανεπιστημιουπόλεις, διαταραχές εκδηλώσεων πολιτικών και πολλά άλλα. Η στρατηγική σκέψη που ενώνει όλα αυτά είναι ότι πρέπει να αποτρέψουμε τη συνέχιση της επιχειρηματικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια μιας γενοκτονίας – θέλουμε να διαταράξουμε την «κανονική» λειτουργία του συστήματος μέχρι να απελευθερωθεί η Παλαιστίνη. Το κύμα καταλήψεων σε πανεπιστημιουπόλεις που σαρώνει τη χώρα αυτή τη στιγμή είναι άλλο ένα πολύ σημαντικό ορόσημο στην εξέλιξη του κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.
RA: Υπάρχουν συγκεκριμένα δημογραφικά προφίλ για τις βάσεις του κινήματος; Ή περιφερειακή εξάπλωση; Τι εξηγεί αυτό;
WS: Το κίνημα είναι ιδιαίτερα ισχυρό μεταξύ των νέων, των Αραβοαμερικανών και των Μουσουλμάνων. Για την αραβοαμερικανική και μουσουλμανική κοινότητα, υπάρχει μια ιστορική μνήμη του παλαιστινιακού αγώνα που παραμένει ανέπαφη από γενιά σε γενιά. Η αύξηση της αλληλεγγύης μεταξύ των νέων αντικατοπτρίζει μια πιο μακροπρόθεσμη διαδικασία όπου η Παλαιστίνη έχει επαναπροσδιοριστεί στα μάτια πολλών ως ένα αντιρατσιστικό ζήτημα. Η παλαιστινιακή υπόθεση αγκαλιάστηκε ευρέως από το κίνημα Black lives που ξεκίνησε με την Εξέγερση του Φέργκιουσον το 2014, και υπάρχει αυξανόμενη συνείδηση ότι το Ισραήλ είναι ένα καθεστώς απαρτχάιντ που βασίζεται σε ένα δόγμα φυλετικής υπεροχής. Η γεωγραφική εξάπλωση ήταν πραγματικά σε όλη την επικράτεια, με σημαντικές δράσεις να λαμβάνουν χώρα όχι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και στις μεσαίες και μικρές πόλεις επίσης.
RA: Πώς βλέπετε τη συνειδητοποίηση σε αυτό το θέμα, μέσα στην κοινωνία γενικότερα, πέρα από εκείνα τα θέματα που κινητοποιούν και οργανώνουν; Τι επηρεάζει περισσότερο;
WS: Το Ισραήλ δεν θα συνέλθει ποτέ από το πλήγμα που έχει υποστεί όσον αφορά την κοινή γνώμη. Το μέγεθος της σφαγής στη Γάζα είναι τόσο φρικιαστικό που θα καθορίζει για πάντα το Ισραήλ στο μυαλό δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Ακόμα κι αν οι διαδηλώσεις υποχωρήσουν, θα εξακολουθεί να υπάρχει συνειδητοποίηση ότι το Ισραήλ είναι ένα κράτος γενοκτονίας που χτίστηκε επάνω στη ρατσιστική απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων. Η υποστήριξη για το Ισραήλ θεωρούνταν αυτονόητη για δεκαετίες, ουσιαστικά μια προεπιλεγμένη θέση, αλλά αυτό δεν ισχύει πλέον και δεν υπάρχει επιστροφή.
RA: Πώς αντιδρούν οι παρατάξεις της άρχουσας τάξης;
WS: Το Δημοκρατικό Κόμμα βρίσκεται σε κατάσταση εσωτερικής κρίσης για αυτό το θέμα. Οι κορυφαίοι στρατηγικοί των Δημοκρατικών γνωρίζουν πολύ καλά ότι η συμμετοχή του Μπάιντεν στη γενοκτονία θα μπορούσε να του κοστίσει τις εκλογές. Αυτό είναι ξεκάθαρο όχι μόνο στις δημοσκοπήσεις, αλλά και λόγω του κινήματος των «αδεσμεύτων», the “uncommitted” movement, που έχει δει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να ρίχνουν ουσιαστικά ένα λευκό ψηφοδέλτιο στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών, ως μορφή διαμαρτυρίας. Σε πολλές πολιτείες, ο αριθμός των αδέσμευτων ψήφων ήταν πολύ υψηλότερος από το περιθώριο νίκης του Μπάιντεν επί του Τραμπ στις εκλογές του 2020.
Ταυτόχρονα, το Δημοκρατικό Κόμμα είναι 100% δεσμευμένο στο σχέδιο της αυτοκρατορίας ΗΠΑ, και η ηγεσία του έχει αγκαλιάσει ένα όλο και πιο σκληροπυρηνικό brand μιλιταρισμού τα τελευταία χρόνια καθώς κλιμακώνεται ο νέος Ψυχρός Πόλεμος. Έτσι ο Μπάιντεν κάνει δημόσιες δηλώσεις που επικρίνουν τον τρόπο με τον οποίο το Ισραήλ επέλεξε να διεξάγει τον πόλεμο, όσον αφορά τις απώλειες αμάχων και τα εμπόδια που θέτει στην παροχή της ανθρωπιστικής βοήθειας, αλλά συνέχισε να στέλνει όπλα και να παρέχει διπλωματική κάλυψη για τη σφαγή.
Αυτή η αντίφαση είναι ένα βασικό σημείο πίεσης, και η απαίτηση να τερματιστεί όλη η βοήθεια των ΗΠΑ προς το Ισραήλ αυξάνεται σημαντικά, η δυναμική της ανεβαίνει συνεχώς. Ένας αυξανόμενος αριθμός Δημοκρατικών πολιτικών αισθάνθηκε υποχρεωμένος να λάβει τη θέση ότι οι αποστολές «επιθετικών» όπλων πρέπει να σταματήσουν. Αυτό είναι φυσικά ανεπαρκές, αλλά αντικατοπτρίζει πόσο έντονη έχει γίνει η πίεση.
Άλλες παρατάξεις δεν συγκαλύπτουν στην εχθρότητά τους προς το κίνημα και έχουν ζητήσει την ενίσχυση της καταστολής. Ο πρόεδρος της Βουλής Μάικ Τζόνσον, για παράδειγμα, ζήτησε πρόσφατα να αναπτυχθεί η Εθνική Φρουρά για να συντρίψει τις φοιτητικές διαδηλώσεις στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
RA: Σε επίπεδο κινήματος, ποιος/ποιοι είναι οι κύριοι φορείς οργάνωσης και κινητοποίησης;
Οι μαζικές κινητοποιήσεις και οι πράξεις πολιτικής ανυπακοής έχουν κατά κύριο λόγο οργανωθεί από οργανώσεις με τις ρίζες τους στην παλαιστινιακή διασπορά και από αριστερά κόμματα και οργανώσεις. Το Παλαιστινιακό Κίνημα Νεολαίας, ο Συνασπισμός ANSWER, το Λαϊκό Φόρουμ-The Palestinian Youth Movement, the ANSWER Coalition, The People’s Forum και η Al-Awda είναι από τα πιο εξέχοντα. Το Κόμμα για τον Σοσιαλισμό και την Απελευθέρωση-Party for Socialism and Liberation διαδραματίζει ηγετικό ρόλο σε πολλές πόλεις και κωμοπόλεις σε όλη την κομητεία.
Στις πανεπιστημιουπόλεις σε εθνικό επίπεδο, το Students for Justice in Palestine διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο, και έχει γίνει στόχος πολιτικών και διευθυντών πανεπιστημίων για λογοκρισία με βάση εντελώς ψευδείς ισχυρισμούς αντισημιτισμού. Πολλά σημαντικά συνδικάτα έχουν ζητήσει κατάπαυση του πυρός σε μια ιστορική τομή για τον διεθνισμό στο εργατικό κίνημα – συμπεριλαμβανομένων των United Autoworkers, που μόλις πραγματοποίησαν μια ιστορική απεργία ενάντια στις «3 μεγάλες» αυτοκινητοβιομηχανίες των ΗΠ-the “Big 3” U.S. η οποία ενέπνευσαν ολόκληρη την εργατική τάξη των ΗΠΑ
RA: Υπάρχουν συζητήσεις για στρατηγικές σχετικές με την οικοδόμηση του κινήματος; Υπάρχουν αξιώσεις που προκύπτουν πέρα από αυτή της «κατάπαυσης του πυρός τώρα»;
Ένα κεντρικό ζήτημα πριν από το κίνημα είναι πώς να αντιμετωπίσουμε το σημερινό κύμα αλληλεγγύης με την Παλαιστίνη και να το μετατρέψουμε σε ένα διαρκές κίνημα για την υποστήριξη της παλαιστινιακής απελευθέρωσης. Φυσικά, το άμεσο καθήκον είναι να σταματήσει η γενοκτονία στη Γάζα – η κατάπαυση του πυρός. Αλλά ο τελικός στόχος, φυσικά, είναι μια ελεύθερη Παλαιστίνη. Η διασφάλιση αυτού θα χρειαστεί μακροχρόνιο αγώνα. Ένας βασικός τρόπος για να γίνει αυτό είναι το μποϊκοτάζ επενδύσεων και κυρώσεις-boycott divestment and sanctions.
Το BDS ασκεί πίεση σε ισχυρούς θεσμούς και συμβάλλει στο να γίνει η υποστήριξη για το καθεστώς του απαρτχάιντ ένα δαπανηρό και δυσφημιστικό βάρος που απλά δεν αξίζει τον κόπο για την άρχουσα ελίτ. Το κίνημα θα ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα και άλλα κατά τη διάρκεια και κομβικής διάσκεψης στο Ντιτρόιτ στις 24-26 Μαΐου – τη Λαϊκή Διάσκεψη για την Παλαιστίνη
RA: Ποια θεωρείτε ως τα κύρια υψηλά σημεία του κινήματος στις ΗΠΑ μέχρι σήμερα;
WS: Η αποφασιστικότητα και η προθυμία να αντέξουν την πίεση για αυτολογοκρισία στις πρώτες ημέρες της γενοκτονίας ήταν ένα βασικό ορόσημο. Το ίδιο ήταν και η γιγάντια διαδήλωση της 4ης Νοεμβρίου και μια παρόμοια μαζική διαμαρτυρία στην Ουάσιγκτον στις 13 Ιανουαρίου. Το κύμα καταλήψεων από τους φοιτητές που συνεχίζεται αυτή τη στιγμή σε πανεπιστημιουπόλεις σε όλη τη χώρα είναι ένα άλλο υψηλό σημείο που δίνει νέα ενέργεια στο κίνημα σε όλα τα μέτωπα.
RA: Πώς βλέπει το PSL τα επόμενα βήματα προς τα εμπρός; Πώς αναλύετε τις μελλοντικές κατευθύνσεις;
Ο τρέχων αγώνας πρέπει να συνεχιστεί –τόσο οι μαζικές κινητοποιήσεις όσο και οι αναταραχές μικρότερης κλίμακας– με στόχο να πιέσουν την κυβέρνηση Μπάιντεν να τερματίσει τη γενοκτονία της Γάζας.
Το έργο του BDS είναι ένας αποφασιστικός τρόπος, ένας δρόμος μεγάλης σημασίας για να δοθεί μια πιο μακροπρόθεσμη διέξοδος για την υπέρ της Παλαιστίνης ενέργεια, και στοχεύει τους ισχυρούς θεσμούς που ευθύνονται περισσότερο για την υποστήριξη των ΗΠΑ στο ισραηλινό καθεστώς. Είναι πολύ εντυπωσιακό το γεγονός ότι είναι σχεδόν αδύνατο για τον Μπάιντεν και πολλούς άλλους κορυφαίους πολιτικούς να έχουν δημόσιες εκδηλώσεις που να μην αποτελούν αντικείμενο διαμαρτυριών και συχνά διακοπής, από ακτιβιστές υπέρ της Παλαιστίνης, και αυτή η τακτική θα είναι σημαντική μακροπρόθεσμα.
Όσον αφορά τη συνειδητοποίηση, είναι ζωτικής σημασίας να συνδέσουμε την υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Ισραήλ με το ευρύτερο ζήτημα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Όπως λέει συχνά ο Μπάιντεν, αν δεν υπήρχε το Ισραήλ, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε να το εφεύρουν, διότι το Ισραήλ είναι ένα καίριο εργαλείο για το Πεντάγωνο και τη Γουόλ Στριτ ώστε να κυριαρχήσουν στη Μέση Ανατολή. Έτσι, για να εξασφαλίσουμε την ελευθερία για την Παλαιστίνη και τόσους άλλους καταπιεσμένους λαούς σε όλο τον κόσμο, πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στην αυτοκρατορία των ΗΠΑ στο σύνολό της
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος RED ANT
