28 Ιουνίου 2024
Τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο αφιερώνουν πολύ χώρο στη συζήτηση που φιλοξενεί το CNN στα στούντιο του στην Ατλάντα, μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Τζο Μπάιντεν, οι οποίοι εμφανίστηκαν ασταθείς και με φωνή που δεν έβγαινε από το στόμα.
Γίνεται ελάχιστη ή καθόλου συζήτηση για τα γηρατειά, ωστόσο η γήρανση του λευκού δυτικού κόσμου είναι ένα πολιτικό ζήτημα μεγάλης σημασίας. Σύμφωνα με τον Bifo, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το συνεχιζόμενο παγκόσμιο αντιδραστικό κύμα χωρίς να αναλογιστούμε τη γήρανση, να μη στοχαζόμαστε γύρω από αυτήν.
“Ο φασισμός αυτού του τελευταίου αιώνα είναι ο φασισμός των ηλικιωμένων που είναι εξαγριωμένοι από την αδυναμία τους και τρομοκρατημένοι από την αδυσώπητη πορεία των νέων μαζών που επιθυμούν την εκδίκηση…
Ο λευκός πολιτισμός που κυριαρχεί βρίσκεται σε αγωνία και για δημογραφικούς λόγους – το ένα τρίτο των ευρωπαίων κατοίκων έχουν περισσότερα από εξήντα χρόνια – και για ψυχο-πολιτικούς λόγους: κατάθλιψη, εθισμός στα ψυχοφάρμακα, εξάρτηση από τη σημειωτική μηχανή που απορροφά κάθε συναίσθημα και ενέργεια…”
Είδαμε τους δύο χαύνους, πλαδαρούς μονομάχους να κεντρίζουν ο ένας τον άλλον, να δαγκώνονται μεταξύ τους σαν εξαντλημένοι μαχόμενοι σκύλοι για τη διασκέδαση εκατομμυρίων θεατών που πρέπει να αποφασίσουν ποιος από τους δύο αξίζει να είναι πρόεδρος ενός έθνους που εδώ και πολύ καιρό δείχνει ξεκάθαρα σημάδια ηθικής, ψυχολογικής και πολιτικής παρακμής, αποσύνθεσης.
Ο ένας από τους δύο είναι κατά συρροή βιαστής, συστηματικός ψεύτης, αποτυχημένος επιχειρηματίας και απατεώνας, ο άλλος είναι ένας δολοφόνος γενοκτόνος. Δεν θα ήθελα να είμαι αναγκασμένος να διαλέξω, αλλά ευτυχώς δεν είμαι από τις ηνωμένες πολιτείες
Τον τελευταίο καιρό έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε ζωντανά τόσα πολλά θεάματα φρίκης και σκληρότητας (σφαγή αθώων στην Παλαιστίνη, βασανιστήρια ολόκληρου πληθυσμού από σιωνιστικά θηρία, σφαγές νεαρών ουκρανών και ρώσων, πνιγμός μεταναστών που πετάγονται στο θάλασσα από το λιμενικό, δολοφονία αγροτών εργατών χωρίς συμβόλαια…) ούτως ώστε η απογοήτευση που νιώθω μπροστά στο τελευταίο θέαμα σκληρότητας που μας προσφέρει η παγκόσμια σφαίρα των μέσων μπορεί να φαίνεται ηλίθια: η έκθεση της μονομαχίας μεταξύ δύο ηλικιωμένων για τους οποίους θα φαινόταν αδύνατο να νιώθουν ένα αίσθημα οίκτου.
Ωστόσο, βλέποντας το τραύλισμα εκείνου του μπερδεμένου και διστακτικού ογδοντάχρονου, παρακολουθώντας τις κοροϊδευτικές γκριμάτσες αυτού του αλαζονικού και αδαούς εβδομηνταοκτάχρονου, ένιωσα (και) οίκτο.
Μπορούμε να αισθανόμαστε οίκτο για έναν εγκληματία που προμηθεύει όπλα τη σιωνιστική γενοκτονία, για έναν κατά συρροή βιαστή που κηρύττει την εξόντωση των μεταναστών στα σύνορα; Τους μισώ αμφότερους, ως ανώτατους εκπροσώπους της δημοκρατίας Ηπα. Ωστόσο, τους λυπήθηκα ως γέρους
Στην ασθενική φωνή του Μπάιντεν αναγνώρισα τη θλιβερή βραχνάδα της δικής μου φωνής. Είμαι εβδομήντα πέντε χρονών [εγώ ο Μιχάλης 70, στμ] και βλέπω μέσα μου όλα τα σημάδια της ανείπωτης ταλαιπωρίας που νιώθουν τα λευκά αρσενικά σε όλο τον κόσμο: την φθίνουσα πορεία των σωματικών δυνάμεων, την αποδυνάμωση των αισθήσεων και της φωνής, το αδυσώπητο ξεθώριασμα του μυαλού.
Δεν μιλάμε για γηρατειά, παρά μόνο με αμηχανία και υποκρισία. Ο σεβασμός στους ηλικιωμένους είναι ένδειξη της περιφρόνησης που νιώθει κάθε νέος για αυτούς που κατέχουν μια δύναμη που δεν έχει πια σώμα, αλλά μόνο τεχνική. Δεν το συζητάμε, αλλά η γήρανση του λευκού δυτικού κόσμου είναι το πιο σημαντικό πολιτικό θέμα από όλα.
Για λόγους πολιτικής ορθότητας και κατανοητής αμηχανίας, το γήρας είναι δύσκολο να αναλυθεί: ο ίδιος ο Φρόυντ προτίμησε να μην ασχοληθεί με τις ψυχικές πτυχές του. Μια αυτο-ανάλυση της γήρανσης αντιθέτως αποτελεί σήμερα ένα καθήκον προτεραιότητα της ψυχανάλυσης, αλλά και της πολιτικής σκέψης. Δεν θα κατανοήσουμε το παγκόσμιο αντιδραστικό κύμα χωρίς να αναλογιστούμε το γηράσκειν, δίχως να στοχαστούμε σχετικά.
Τα πολιτιστικά και πολιτικά κινήματα του εικοστού αιώνα εξέφραζαν τη νεανική ενέργεια ενός ταχέως αναπτυσσόμενου πληθυσμού, στον οποίο η νεολαία αποτελούσε τη μεγάλη πλειοψηφία. Ο φουτουρισμός των πολιτιστικών και πολιτικών κινημάτων του εικοστού αιώνα ήταν μια έκφραση αυτής της γενεαλογικής σύνθεσης: η διεύρυνση, εξάπλωση ήταν μια βιοπολιτική συνθήκη, ακόμη πριν και από οικονομική.
Από μια στιγμή και μετά, δύο συνακόλουθα φαινόμενα άλλαξαν ριζικά τη σύνθεση των γενεών: η παράταση του προσδόκιμου ζωής και η μείωση του ποσοστού γεννήσεων τις τελευταίες δεκαετίες. Αν ο φασισμός του εικοστού αιώνα ήταν η αρπακτική επιθετικότητα των νέων που φιλοδοξούσαν να κατακτήσουν τον κόσμο, να υποτάξουν τους λαούς, ο φασισμός αυτού του τελευταίου αιώνα είναι ο φασισμός των ηλικιωμένων που εξαγριώθηκαν από την ίδια τους την αδυναμία, τρομοκρατημένων από τον ανυποχώρητο ρυθμό, την αμείλικτη ταχύτητα μαζών νεαρών ανθρώπων πρόθυμων για βεντέτα.
Η αδυναμία-ανημποριά είναι ο πυρήνας του σημερινού φασισμού, δεν έχει σημασία αν και νεαροί ψηφοφόροι ψηφίζουν τους σημερινούς ρατσιστές. Είναι νέοι γέροι, ψυχικά εύθραυστοι: ο λευκός κυριαρχικός πολιτισμός βρίσκεται στο θάνατο, θνήσκει, αγωνιά τόσο για δημογραφικούς λόγους – ένα τρίτο των ευρωπαίων κατοίκων είναι άνω των εξήντα ετών – όσο και για ψυχο-πολιτικούς λόγους: κατάθλιψη, εξάρτηση από ψυχοφάρμακα, εξάρτηση από την σημειολογική μηχανή που απορροφά κάθε συναίσθημα και ενέργεια.
Μια θυμωμένη και ως εκ τούτου σε άνοια γήρανση ξεχωρίζει στον ορίζοντα ενός αιώνα που μόλις ξεκίνησε και ήδη πεθαίνει, και αυτή η γήρανση φέρνει θάνατο για όλους, διότι οι ηλικιωμένοι μισούν τον κόσμο που θα μπορούσε να επιζήσει αυτών.
Επομένως θα τον καταστρέψουν, ήδη τον καταστρέφουν. Στο βιβλίο του για την απαρχαίωση, την βαθμιαία έκλειψη του ανθρώπου, ο Γκούντερ Άντερς-Gunther Anders (ο οποίος εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο ως ο μεγάλος στοχαστής του μετα-μέλλοντος) παρατηρεί ότι η τεχνική είναι το υποκατάστατο της ανθρώπινης δύναμης, και ότι η ατομική βόμβα είναι το αποκορύφωμα αυτού του υποκατάστατου ισχύος.
Η κυρίαρχη φυλή, λευκή και δυτική, είναι έξαλλη με την αδυναμία της να κυβερνήσει την ακυβέρνητη πολυπλοκότητα του παγκόσμιου κόσμου. Αν η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι το ηλίθιο και συναισθηματικά παραλυτικό υποκατάστατο της χαμένης ικανότητας σκέψης των ανθρώπων, η πυρηνική βόμβα είναι το υποκατάστατο της χαμένης αρρενωπής ισχύος της κυρίαρχης φυλής.
Γι’ αυτό δεν θα ξεφύγουμε από την τελική κατάρα, διότι η κυρίαρχη φυλή, όπως ο Σαμψών και ο Νετανιάχου, θα αποφασίσει να εξοντώσει τους νέους, όλο και περισσότερο φοβισμένους, ολοένα και πιο ανίκανους για αυτονομία και εξέγερση [εδώ πιάσαμε τον Bifo στο δικό του γεροντικό αφήγημα, την χαμηλή του εκτίμηση προς τους νέους, στμ].
Αυτή η φυλή υπερ-οπλισμένων ανίκανων-ανήμπορων, η διαβόητη αχρεία φυλή των Μπάιντεν, Τραμπ, Νετανιάχου και Πούτιν, θα χρησιμοποιήσει τη μόνη δύναμη που τους έχει απομείνει: την ισχύ να εκμηδενίσουν τα πάντα.
–
[Impotencia demencia nihilismo. Envejecimiento del mundo blanco, y poder de aniquilarlo todo, Franco Berardi Bifo]
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος
