Παρατηρείς το κραυγάζοντα πανικό της κυβέρνησης ο οποίος πηγάζει από τον εγγενή και δομικό εθισμό της στη πολιτική αποτυχία, καθώς τα ψέμματα της πάνω στα οποία στήριξε τη προσωρινή της επιτυχία εδώ και καιρό έχουν αποκαλυφθεί και ταυτοχρόνως ενεός παρακολουθείς τις αλλοπρόσαλλες και αδόκιμες πρώτες δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου και αναρωτιέσαι: Μα είναι δυνατόν αυτή η κυβέρνηση να μην έχει να παρουσιάσει μία έστω επιτυχία ενός διετούς κυβερνητικού έργου;
Η πολιτική επένδυση, το μεγάλο και τελευταίο χαρτί της, στην αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών κατέρρευσε παταγωδώς, από την ετυμηγορία του Σ τ Ε και οι κραδασμοί αυτού του πολιτικού της λάθους, επέφεραν, κάτω από καθεστώς πολιτικού πανικού, όπως συνήθως συμβαίνει, σωρεία πολιτικών λαθών,χειρισμών και δηλώσεων εκ των οποίων καμία σοβαρότης δε διακρίνεται.
Απέδειξε και αυτή τη φορά απίστευτα εύκολα, πως ουδέποτε υπήρξε στοιχειώδης πολιτικός σχεδιασμός και πρόγραμμα σε αυτή τη κυβερνητική πολιτική, ανεξαρτήτως εάν κανείς διαφωνεί ή συμφωνεί με το όποιο νομοσχέδιο.
Ωστόσο το θέμα της αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών είναι πλασματικώς μείζον στη πολιτική σκηνή, εσκεμμένως, παρ’ ότι διακυβεύονται οικονομικά συμφέροντα, τα οποία αφορούν τους ιδιοκτήτες παλαιών και νέων ΜΜΕ, διατηρείται στη πρώτη γραμμή επικαιρότητας. Το μείζον πολιτικό θέμα το οποίο αφορά τον Ελληνικό Λαό, είναι ο τρόπος που θα μπορέσει να σταθεί όρθιος και να αντέξει τη λαίλαπα των Μνημονίων.
Βλέπεις ουρές στα ΑΤΜ στο τέλος του μήνα, που σχηματίζονται κυρίως από συνταξιούχους, με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, εάν και τι ώρα θα λάβουν τη πενιχρή σύνταξη τους. Θα είναι 17.30, 17.45, 18.00 ή 18.15; Τόσο μεγάλη είναι η ανάγκη τους και βεβαίως όχι τυχαίως, καθώς με αυτά τα χρήματα-που τους ανήκουν, ως επί πολλά έτη ασφαλισμένοι- περιμένουν να καλύψουν βασικές ανάγκες τους και να βοηθήσουν τα μέλη της οικογένειας τους τα οποία στερούνται οικονομικών πόρων. Άλλες ουρές, οι οποίες και οδήγησαν σε παράταση ημερών τη λήξη της προθεσμίας, σχηματίζονται από τα χαράματα στη ΔΕΗ και στους οργανισμούς ύδρευσης, την τελευταία ημέρα της προθεσμίας, προκειμένου να υπαχθούν σε ρύθμιση δόσεων και έτσι να μπορέσουν να έχουν στα σπίτια τους φως και νερό.
Ταυτοχρόνως αργά και σταθερά προβάλλεται από τους ιθύνοντες η ανάγκη λήψης και εφαρμογής πρόσθετων οικονομικών μέτρων, τα οποία οδηγούν αμέσως σε ένα νέο σοκ και δέος ενός Δ’ Μνημονίου, όσο κι αν η κυβερνητική εκπρόσωπος ούτε θέλει, ούτε μπορεί να ακούει αυτή την εκδοχή, διότι αυτό το νέο πικρό ποτήρι είναι σίγουρο ότι πολιτικά από μόνη της αυτή η κυβέρνηση ούτε μπορεί να το στηρίξει, ούτε να το περάσει, ούτε να το υπερασπιστεί,έχοντας η ίδια κατεδαφίσει ιδιοχείρως τις “αριστερές” γέφυρες του προσφάτου παρελθόντος της.
Η επίσκεψη ενός απερχομένου προέδρου των ΗΠΑ, μετά τις εκεί εκλογές δεν γνωρίζουμε πολιτικά τι αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει, σε σχέση με εκείνα τα οποία προσδοκά από αυτήν η κυβέρνηση, παρεκτός από μία πρόσκαιρη “λάμψη” στο έως σήμερα θεατρικό έργο το οποίο ανεπιτυχώς συνεχίζει να αναπαράγει και από το οποίο όλο και περισσότεροι θεατές απουσιάζουν και αυτό είναι κάτι που η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλώς.
Γεγονός είναι ότι οι αντοχές αυτής της ισχνής κυβερνητικής πλειοψηφίας δοκιμάζεται συνεχώς και περισσότερο, με αποκλειστικά δική της ευθύνη και οι επερχόμενες εκλογές τους επόμενους μήνες φαίνονται αναπόφευκτες και αυτή η προσφυγή στις κάλπες είναι εκείνη η οποία δημιουργεί πανικό και σύγχυση στην ίδια τη κυβέρνηση και τα στελέχη της, καθώς η πολυπόθητη τους εξουσία,μέσω του Λαού, θα τους δώσει οριστικό και τελεσίδικο διαζύγιο.
Ακόμη μία φορά εκφράζουμε τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη μας στον αγωνιζόμενο Ελληνικό Λαό που δοκιμαζόμενος, ηρωικώς επιμένει να αντιστέκεται, να υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει σε αυτή τη χώρα, παρ’ όλες τις καταβαλλόμενες προσπάθειες που αποσκοπούν στον αφανισμό του.
“[….] Ολόκληρη η ύπαρξη για έναν άνθρωπο που στρέφει μακριά από το αιώνιο, δεν είναι παρά ένας υπέρμετρος μίμος κάτω από τη μάσκα του παράλογου. Δημιουργία είναι ο μεγάλος μίμος. Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν πρώτα. Ύστερα όλη τους η προσπάθεια είναι να διατρέξουν, να μεγαλώσουν και να πλουτίσουν το χωρίς μέλλον νησί τους που πάνε να αράξουν σ’αυτό[….]” (Albert Camus “Ο μύθος του Σίσυφου” Εκδόσεις “Ρούγκας” σελ. 93)
Γιώργος Καλεάδης
Πρόεδρος Πυρικαύστου Ελλάδας
οικονομολόγος, συγγραφέας
