Παρατηρώντας με ενδιαφέρον τον προεκλογικό αγώνα των υποψηφίων τόσο σε δημοτικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, παρατήρησα κάτιαξιοσημείωτο. Ανά τα χρόνια σαν να μην υπάρχει εξέλιξη στην σκέψη και στις ιδέες όλα τα λογύδρια που εκφωνούνται τάζουν και υπόσχονται καινούριες πλατείες, δρόμους και λιμάνια και ταυτόχρονα αύξηση των προσλήψεων για την εξυπηρέτηση των αναγκών στους δήμους και στις περιφέρειες. Όλα αυτά που χαϊδεύουν τα αυτιά μας κατά ένα μεγάλο ποσοστό πραγματοποιούνται και μας βρίσκουν επικριτικούς μόνο όταν δεν καλύπτουν και τα δικά μας συμφέροντα. Θέλοντας λοιπόν όχι να κρίνω αλλά να προσπαθήσω να δώσω μια διαφορετική τροφή για σκέψη, αναλογίζομαι μήπως θα έπρεπε να απαιτούμε πρώτα να υπάρξουν παραγωγικά πλάνα που θα αποφέρουν τους πόρους για την πραγματοποίηση όλων αυτών των υποσχέσεων και στην συνέχεια την ικανοποίηση των αναγκών που επιβαρύνουν εν τέλει μόνο εμάς;
Θα προσπαθήσω να εξηγήσω την σκέψη μου προσαρμόζοντάς τη στο οικείο σε όλους οικογενειακό περιβάλλον. Τοποθετούμε λοιπόν στη θέση του νομού ή της χώρας μια απλή οικογένεια. Ο επικεφαλής αυτού του συνόλου πασχίζει να ικανοποιήσει την αδηφαγία των μελών. Υπόσχεται πως θα κάνει ανακαίνιση το σπίτι, πως θα προσλάβει υπηρετικό προσωπικό και θα φτιάξει πισίνα στην αυλή. Επίσης δανείζεται ασύστολα και αγοράζει νέες ηλεκτρικές συσκευές, καινούριο αυτοκίνητο και ένα ταχύπλοο καθώς ικανοποιείται ψυχολογικά με αυτές τις ενέργειες αλλά το σημαντικότερο είναι πώς συνεχίζει να κατέχει την ιδιότητα του ωςεπικεφαλής. Το πραγματικό εισόδημα αυτής της οικογένειας απέχει πολύ από το μέγεθος του ποσού που απαιτείται για την εξυπηρέτηση του νέου κύκλου αναγκών που ανοίχτηκε και για αυτό το λόγο το σπίτι έμεινε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα διότι οι διαθέσιμοι οικονομικοί πόροι καλύψανε την ανακαίνιση και επίσης χάθηκε ο τίτλος ιδιοκτησίας του ακινήτου καθώς ο δανεισμός δεν κατέστη βιώσιμος. Συνοψίζοντας, αν πάμε τη σκέψη μας ένα βήμα μπροστά από την απαίτηση τότε ίσως το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό.
Προλογίζοντας για παραγωγικά πλάνα και τρόπους απόκτησης πόρων είτε καλύτερης αξιοποίησης των ήδη υπάρχοντών θα τολμήσω να παραθέσω κάποια.Χιλιάδες χαμηλόμισθοι επιδοτούνται με ποσά διόλου ευκαταφρόνητα για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες φτώχειας που αντιμετωπίζουν βάσει του δηλωθέντος εισοδήματος τους. Το ποσό επιδότησης που καταβάλλεται θα μπορούσε να μεταφραστεί αντ’ αυτού μισθός και ο πρώην άνεργος ή άεργος θα υφίσταται πλέον ενεργά στο εργατικό δυναμικό και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί καλύπτοντας μια από τις ουκ ολίγες τρύπες που υπάρχουν. Επίσης σε έναν τεράστιο και υπεράριθμο για τις ανάγκες των ελληνικών δεδομένων κλάδο αυτόν των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων των οποίων οι ανάγκες δεν καλύπτονται από το δυναμικό των εκπαιδευτικών. Πρώτον βάσει της ανάλογης ιδιότητας του κάθε ιδρύματος θα μπορούσε να παρέχει υπηρεσίες σε πραγματικούς πελάτες τόσο στην εγχώρια αγορά όσο και σε αυτή του εξωτερικού και όλο αυτό σε συνεργασία των εκπαιδευτικών και των σπουδαστών. Τα οφέλη μιας τέτοιας ενέργειας είναι διμερείς καθώς θα αποφέρουν οικονομικούς πόρους στα ιδρύματα και θα βοηθήσουν στην κάλυψη των αναγκών τους αλλά και θα γαλουχήσουν σπουδαστές που θα έχουν πραγματική επαφή με τον πελατειακό κύκλο του αντικειμένου των σπουδών τους.
Ξηντάρας Γιώργος
Λογιστής – Τηλ:2516 007096
