Με αυτά που αποκαλύπτει ο αναρτημένος πίνακας νομίμων ΜΟΝΟ παρακολουθήσεων, μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα όσον αφορά τις μεθόδους που χρησιμοποιούνε κυβερνητικοί και κρατικοί μηχανισμοί για να στηρίξουνε διαχρονικά τις πολιτικές τους.
Οι πρώτοι διδάξαντες είναι φυσικά οι μεγάλοι υπερατλαντικοί φίλοι, οι ΗΠΑ, με κορωνίδα το WATERGATE, και τις πολλές και ποικιλώνυμες μυστικές υπηρεσίες. Ο Τζούλιαν Ασάνζ, δημοσιογράφος- ιδρυτής της ιστοσελίδας WIKILEAKS, που δημοσίευσε εκατομμύρια έγγραφα σχετικά με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σκανδάλων διαφθοράς, εγκλημάτων πολέμων, βασανιστηρίων, και ο Σνόουντεν, ο οποίος διέρρευσε σε δημοσιογράφους πληροφορίες που αποκάλυψαν τα παγκόσμια προγράμματα παρακολούθησης (FIVE EYES) από μυστικές υπηρεσίες σε βάρος πολιτικών και πολιτών όλων των χωρών, κυνηγιούνται μέχρι σήμερα.
Ο Σνόουντεν είχε και τις συζητήσεις ΓΑΠ-Παπακωνσταντίνου με ΔΝΤ, Τρόικα, Γερμανία, για το πως μεθόδευσαν την υπαγωγή μας στα μνημόνια, αλλά εμείς δεν μάθαμε τίποτε, ενώ ταυτόχρονα μας βρίζανε νυχθημερόν τεμπέληδες, σπάταλους, διεφθαρμένους κλπ.
Στην Ελλάδα επί Κ. Καραμανλή (2004-2009),είχαμε την υπόθεση “ΠΥΘΙΑ“ , VODAFONE, Τσαλικίδη “αυτοκτονία“, όπου ένας πολίτης των ΗΠΑ, Ελληνικής και αυτός καταγωγής, ο WILLIAM B. BASIL, σχεδίαζε τη δολοφονία του Έλληνα πρωθυπουργού και “επικάλυπτε” συνομιλίες αυτού και άλλων πολιτικών και στρατιωτικών, υλοποιώντας σχέδιο αποσταθεροποίησης της Ελληνικής κυβέρνησης.
Η δίκη άρχισε αλλά δεν ολοκληρώθηκε επειδή ο BASIL διέφυγε στις ΗΠΑ, και παρά το αίτημα της Ελληνικής δικαιοσύνης για δικαστική συνδρομή, οι ΗΠΑ δεν τον αφήσανε. Επανήλθε ασφαλής στο τέλος 2009, όταν πλέον στην Ελλάδα «δρομολογήθηκε» η MADE IN USA τάξη των πετρελαιαγωγών.
Γενικά ζούμε σε ένα κόσμο που βρωμάει Μακαρθισμό, Οργουελισμό, ένα κράμα που συνδυάζει την βαθιά αντιδημοκρατικότητα με τον καθημερινό έλεγχο και εκφοβισμό των απλών πολιτών. Τα παραπάνω «λιγουρευτήκανε» σύμφωνα με ορολογία του Α. Γεωργιάδη οι Ελληνικές κυβερνήσεις και νόμιζαν ότι μπορούσανε να τα εφαρμόσουνε και στην Ελλάδα, μέσω μιας υπηρεσίας-κόσκινο, που από το 1949 σχεδόν ποτέ δεν την ελέγχανε απόλυτα.
Το να παρακολουθείς για εθνικούς λόγους, και επίσης υπόπτους του κοινού ποινικού εγκλήματος είναι λογικό και αποδεκτό. Αλλά μέχρι στιγμής , οι δολοφόνοι των δημοσιογράφων Γιώργου Καραϊβάζ(2021) και Γκιόλια(2010), παραμένουνε άφαντοι, οι δε “μυστικοί“ πράκτορες της ΕΥΠ έχουν γίνει παγκοσμίως γνωστοί, από εμφανίσεις στα δικαστήρια για δίκες που κάνουνε οι συμπαθούντες το ένα κόμμα, εναντίον των άλλων για “διαρροές“ αποτελεσμάτων παρακολουθήσεων.
Πάντως στην Ελλάδα κυβέρνηση δύσκολα να πέσει, για τέτοιο θέμα. Εκτός και αν κάποιοι, ευκαιρίας δοθείσης, προτιμάνε για δοτό χαλίφη τους, κάποιον λαλίστατο πρόσφατα, χοντρό και με παρελθόν, αχόρταγο για εξουσία Μακεδονικό λύκο.
ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
