Στον θρήνο που δεν λέει να κοπάσει
Στα ουρλιαχτά των μανάδων, που είναι και δικές μας μάνες
Στα αναπάντητα «γιατί» που στοιχειώνουν τις μέρες μας
Στα «ανθρώπινα λάθη» που οδήγησαν στον χαμό δεκάδες νέα παιδιά
Στην τσίπα που δεν υπάρχει και στην συγγνώμη που εύκολα εκστομίζεται
Στην οργή, τελικά, που θεριεύει
Στην απώλεια και το κενό που το μυαλό μας κλειδώνει
Και μετά
Λίγη ντροπή και λίγος σεβασμός και λίγη σιωπή μπρος τη μεγάλη κηδεία
των αδελφών και της νιότης που θερίστηκε έτσι απλά
Κι έφυγε κι έγινε σύννεφο
Μαθητικές Κοινότητες και Σύλλογος Εκπαιδευτικών 2ου ΓΕΛ Καβάλας
