Ορθώς και δεν απελάθησαν οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί στη πατρίδα τους. Η Ελλάδα δεν μπορεί μετά το φιάσκο της υπόθεσης Οτσαλάν να στείλει στο στόμα του λύκου ο οποίος καραδοκεί και αμφισβητεί τα σύνορά μας (το αντίθετο θα είχε νόημα) και άλλα θηράματα. Δεν συμμεριζόμαστε την άποψη ότι η αμφισβήτηση των συνόρων από τη μόνιμα απειλή που έχουμε δίπλα μας φανερώνει την αδυναμία της, διότι η αμφισβήτηση αυτή είναι διαχρονική και αποτελεί πολιτική και στρατιωτική στρατηγική επιλογή της. Η μόνιμη επανάληψη ότι η Τουρκία δεν σέβεται τα ευρωπαικά σύνορα, κινδυνεύει να καταστεί γραφική. Υπάρχουν και άλλα σύνορα που έχει η Ευρώπη, τα οποία και φυσικά δεν τα σέβονται και αυτά είναι στη Κύπρο.
Δεδομένο πρέπει να θεωρείται ότι δεν επιτρέπεται οποιοσδήποτε εφησυχασμός στο θέμα της εθνικής απειλής που υφίσταται η Ελλάδα και τούτο δεν έχει να κάνει ούτε με την περίπου αλλοπρόσαλλη κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της Τουρκίας, ούτε με την πλέον αδύναμη θέση που βρίσκεται η Ελλάδα διεθνώς και ως εκ τούτου μπορεί να θεωρηθεί και η πλέον ευάλωτη. Η εγρήγορση ως προς τα εθνικά θέματα επιβάλλεται να είναι παντός καιρού. Η χώρα όντως βρίσκεται σε δεινή θέση και τούτο συμβαίνει ως αποτέλεσμα της έλλειψης πολιτικής βούλησης να επανακτήσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία ως χώρα και των πολιτικών επιλογών του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, μέρος του οποίου αποτελεί-για την ακρίβεια σέρνει πρώτη το χορό- η σημερινή κυβέρνηση. Η απειλή από τη Τουρκία είναι ισάξια με την απειλή-επιταγή-διαταγή των δυναστών-δανειστών, που αφορούν τη λήψη νέων απάνθρωπων μέτρων από το 2019 και μετά, τα οποία απαιτούν να ψηφισθούν τώρα.
Άραγε ποια λογική είναι εκείνη η οποία διδάσκει ότι όταν συνεχώς σκύβεις,υποτάσσεσαι και παραχωρείς, αυτό δεν λειτουργεί ως τετελεσμένο, ότι έπεται και συνέχεια; Αντιθέτως η λογική διδάσκει ότι όταν συνεχώς σκύβεις, υποτάσσεσαι και παραχωρείς ήδη δημιουργείς στερεοτυπικώς την αίσθηση ότι ανέτως μπορείς να ακολουθείς με συνέπεια αυτή τη στάση.
Από καιρό μέσα από τα κείμενά μας έχουμε προδιαγράψει τη στάση της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος και ότι μπορεί να εκληφθεί η “ψυχραιμία” και ως αδυναμία, όταν τις προκλήσεις δεν τις αντιμετωπίζεις με το αντίστοιχο, ως προς αυτές, σθένος και διεκδικείς το δικό σου αυτονόητο, το οποίο, ως φαίνεται, βρίσκεται σε αναντιστοιχία με το αυτονόητο του άλλου. Άρα μήπως και το δικό μας αυτονόητο, προκειμένου να γίνει αντιληπτό, πρέπει να περάσει και ως διεκδίκηση από την άλλη πλευρά του Αιγαίου;
Δεν περιμέναμε δε επιβεβαίωση, των όσων γράφαμε περί εκλογών από κανένα ευρωβουλευτή της κυβέρνησης, διότι και αυτό είναι αυτονόητο και γνωστό τοις πάσι, ότι δηλαδή όσο ο καιρός προχωρά, τα ποσοστά του κυβερνητικού συνασπισμού συρρικνώνονται. Το δε πολιτικώς αυτονόητο για τη κυβέρνηση είναι ότι είναι προτιμότερο να γίνουν σύντομα εκλογές, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα έχουν αυτοκαταστρέψει το πολιτικό τους μέλλον, παρ’ότι αυτό φαίνεται και μπορεί να είναι ανύπαρκτο. Όσο κι αν η λατρεία της εξουσίας και η λαγνεία της καρέκλας προκαλούν πολιτική τύφλωση, δεν γνωρίζουμε εάν καταργεί και το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης. Τούτο θα τα αποδείξει το άμεσο μέλλον.
Ως προς τις δηλώσεις κυβερνητικού στελέχους της Επικρατείας περί αναπτύξεως, η οποία θα εκδηλωθεί από τα μέσα του 2017 και θα μας κάνει να τρίβουμε τα μάτια μας, ότι και να πει κανείς είναι από ελάχιστο έως τίποτα. Διότι τι μπορεί να πει κανείς, όταν ο άλλος ομιλεί από τη ζώνη του λυκόφωτος; Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζει στη δική του πραγματικότητα, ακόμη και εάν αυτή αφορά, την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων και εκεί σε αυτή τη χώρα, όντως μπορεί να μην υπάρχουν σκουπιδοφάγοι και οι της κυβέρνησης εκεί, όπου πηγαίνουν να επευφημούνται και εισπράττουν μπράβο και ζήτω και να επιθυμούν οι πολίτες της χώρας των θαυμάτων, εκείνη η κυβέρνηση να μείνει δια παντός στην εξουσία. Εμείς ζούμε σε άλλη πραγματικότητα που λέγεται Ελλάδα.
“[….] η δε μήτηρ αλγεί μεν κατατεινομένων αυτής των μαζών, ουκ απωθείται δε το παιδίον’ μήτηρ γαρ εστι, και πάντα αν έλοιτο παθείν μάλλον, ή λυπήσαι το τεχθέν. Ει ουν μητέρες περί τα έγγονα ούτως εισί φιλόστοργοι, πολλώ μάλλον ημάς περί την υμετέραν αγάπην ούτω διακείσθαι χρή. Των γαρ της φυσεως θερμοτέραι αι του πνεύματος ωδίνες εισίν[….]” (Ιωάννου του Χρυσοστόμου Έργα Τόμος Ένατος “Πραγματείες” Εκδόσεις ” Ο Λόγος” 1974, σελ. 32)
Γιώργος Καλεάδης
Πρόεδρος Πυρικαύστου Ελλάδας
οικονομολόγος, συγγραφέας.
