Γράφει ο Χρήστος Τσελεπής
Μετά τη συγχώνευση των τριών συλλόγων (Φίλιπποι, Α.Ε.Κ. και Ηρακλής) και την ίδρυση του Αθλητικού Ομίλου Καβάλας, όλοι οι φίλαθλοι της πόλης ζούσαν με το όνειρο της ανόδου στην πρώτη εθνική κατηγορία. Διοίκηση, ποδοσφαιριστές και οπαδοί ενθουσιάζονταν με το μεγάλο στόχο. Η ομάδα είχε ενισχυθεί σημαντικά. Ένας από τους πιο ένθερμους και αγνούς φιλάθλους, που είχε μπει και στο διοικητικό συμβούλιο, ήταν ο Πρίαμος ο μπακάλης. Όταν ο Νούλης Χαραλαμπίδης με αριστερό μονοκόμματος σουτ σημείωσε το μοναδικό τέρμα στη Λαμία, ο Πρίαμος έτρεξε και του φιλούσε τα πόδια! Ήταν το γκολ που χάρισε το πρωτάθλημα στον Α.Ο.Κ. και έκανε το όνειρο πραγματικότητα…
Στην πρώτη εμφάνιση του Α.Ο.Κ. στο νεόδμητο Εθνικό Στάδιο, οι φίλαθλοι κατακλύζουν τις κερκίδες και ενώ η χωρητικότητα έχει προδιαγραφές για 18.000 θεατές, οι τελευταίοι είναι πολυπληθέστεροι. Σε μια φάση η μπάλα κατεβαίνει ψηλοκρεμαστά, ο Αντωνιάδης, ο «ψηλός» Ξανθιώτης του Παναθηναϊκού, πηδάει αλλά δεν βρίσκει την μπάλα καθώς αυτή κατεβαίνει, πηδάει ο Κώστας Πάτσας και κερδίζει την κεφαλιά, αποδεικνύοντας ότι πολύ συχνά ο κοντός μπορεί να κερδίζει τον ψηλό! Φυσικά όλο το γήπεδο σηκώθηκε επάνω απ’ τα γέλια…
Η ομάδα της Καβάλας έπαιζε πολύ οργανωμένα, σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Το περίτεχνο παιχνίδι της ενθουσίαζε τους φιλάθλους της, οι οποίοι κατά κανόνα αντιμετώπιζαν τους αντιπάλους με ευγένεια, εκτός αν οι τελευταίοι παρεκτρέπονταν. Στο συγκεκριμένο αγώνα, για παράδειγμα, ελαφρά γιουχάιζαν κάποιους Καβαλιώτες που εκδηλώθηκαν φανερά υπέρ του Παναθηναϊκού. Ο ενθουσιασμός των οπαδών του Α.Ο.Κ. κορυφώθηκε, όταν ο Παύλος Κοψαχείλης με αριστοτεχνικά εκτελεσμένο φάουλ τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι της εστίας του Π.Α.Ο. και ο επερχόμενος Νούλης Χαραλαμπίδης άνοιξε το σκορ με καρφωτή κεφαλιά. Ο Οικονομόπουλος: φωτογραφία, άγαλμα! Τι κι αν έχασε τελικά ο Α.Ο.Κ.; Οι φίλαθλοι αποχώρησαν ευχαριστημένοι, αφού ο Π.Α.Ο. καρδιοχτύπησε μέχρι να τον καταβάλει. Εξάλλου παίζαμε με τον πρωταθλητή…
Στο δεύτερο γύρο ο Π.Α.Ο. κέρδισε με το ίδιο σκορ (2 – 1) μέσα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, πολύ δύσκολα όμως. Στο κέντρο του Α.Ο.Κ. πρωτοστατεί ένας μελαψός κοντός με μηρούς τεράστιους, δύναμη και ταχύτητα πρωτόφαντη. Σε μια φάση «αδειάζει» εντυπωσιακά το Δομάζο και οι «πράσινοι» φίλαθλοι ρωτούν κάποιους παρευρισκόμενους Καβαλιώτες, πού βρίσκουν και παίρνουν τέτοιους ξένους… Ένας δικός μας τους απαντά: Βραζιλιάνος είναι. Τον λένε «Ρετσίνιο»! Κατά το «Ζαϊρίνιο» που είχε μαγέψει τα πλήθη στο Μουντιάλ του Μεξικού… Είχε σκοράρει σε όλους τους αγώνες ο αφιλότιμος!
Την ίδια χρονιά (1970) έρχεται στην Καβάλα ο νεοφώτιστος Φωστήρας, ο παλιός «φονέας των γιγάντων» που δεν μπορούσαν να κάνουν ζάφτι οι μεγάλοι του Π.Ο.Κ. μέσα στον Ταύρο. Προπονητής του είναι ο παλιός «ταύρος» της άμυνας του Παναθηναϊκού Κώστας Λινοξυλάκης. Ήθελαν ν’ αποσπάσουν ένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά λογάριαζαν χωρίς τους κεραυνούς του Δία, ο οποίος πρέπει να ήταν … Πόντιος! Ο Νούλης Χαραλαμπίδης είχε κέφια και στο πρώτο ημίωρο τους φόρτωσε με τέσσερα γκολ. Στο τέταρτο τέρμα σηκώνεται από τον πάγκο έξαλλος ο Λινοξυλάκης και φωνάζει δυνατά: «Ξυπνήστε, ρε! Ο Πόντιος σας διέλυσε, ρε!».
Ανάμεσα στα άλλα ο συμπολίτης μας Θόδωρος Βαλσαμίδης (φανατικός φίλαθλος του Α.Ο.Κ. με μνήμη … ελέφαντα) θυμάται: «Στην Καβάλα είχαμε βάλει γκολ στο 89΄ και μας ισοφάρισε ο Κουβάς στο 90΄. Στη ρεβάνς στα Μέγαρα ο Πάτσας πάσαρε στο Χαραλαμπίδη, εκείνος αμόλησε έναν από τους γνωστούς κεραυνούς του και … οι κότες έφυγαν απ’ τα κοτέτσια! Έγινε αληθινή διαδήλωση από κακαρίσματα στα παρακείμενα πτηνοτροφεία! Οπότε έπεσε ο Βύζας και σωθήκαμε εμείς…».
Ο Κουβάς ήταν καλό παιδί και δεινός σκόρερ του Βύζαντα. Αργότερα πήρε μετεγγραφή στον Παναθηναϊκό. Είναι μάλιστα ένας από τους ελάχιστους Έλληνες (και όχι μόνο) ποδοσφαιριστές που κατόρθωσαν να σημειώσουν πέντε γκολ σε έναν αγώνα! Προσωπικά γνωρίζω ένα απλησίαστο ρεκόρ του αρχηγού των «Πυθαγορείων» Τέλη Βαβαλέσκου, ο οποίος σημείωσε 15 γκολ σε αγώνα 4Χ4 στο γηπεδάκι του Σταυρού Αμυγδαλεώνα!
Στα χρόνια εκείνα ήταν συχνές οι «ελληνοποιήσεις» ξένων ποδοσφαιριστών, αφού απαγορευόταν η συμμετοχή ξένων στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ήταν τότε που βρισκόταν κάποια ρίζα ελληνική σε αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές του Άγιαξ της Ηπείρου (Λίσα, Αλβαρέζ, Μοντέζ, Γκλασμάνης, Παστερνάκης, Κοντογεωργάκης), του Π.Α.Ο. (Μπουμπλής ο Ρότσα) ή του Ολυμπιακού (Τριαντάφυλλος, Αργυρούδης και λοιποί).
Σε έναν αγώνα του Ολυμπιακού – Α.Ο. Καβάλας μέχρι τα τελευταία λεπτά καμιά ομάδα δεν έχει σημειώσει τέρμα. Σε μια στιγμή ο Ιβ Τριαντάφυλλος σουτάρει και ο Παντελάκος μπλοκάρει την μπάλα με διπλή προσπάθεια. Τρέχει τότε ο Ρομέν Αργυρούδης, με το φουντωτό μαλλί αλά Φελαϊνί, και με προβολή κλοτσάει τον Παντελάκο για να του αποσπάσει την μπάλα, ο διαιτητής σφυρίζει φάουλ υπέρ της Καβάλας (πάλι καλά…). Ορμάει τότε σαν σίφουνας ο Μιχάλης Παπαδόπουλος, ο ηρωικός «Ρετσίνιο», αρπάζει τον Αργυρούδη από τα μαλλιά και τον σηκώνει όρθιο! Όλοι γύρω, φίλαθλοι και ποδοσφαιριστές, μένουν άναυδοι! Όταν είχε δίκιο, «δεν καταλάβαινε θεό» ο μακαρίτης ο Μιχάλης! Ήταν αληθινό παλικάρι…
