Συνταξιούχος της ΒΦΛ ο συμπολίτης Χριστόδουλος Βαλτατζής, ασχολείται και με την ποίηση. Μια παλιά του αγάπη που ξανασυνάντησε με αφορμή την αποχώρηση του από την εργασία. Αρχικά μας ενημερώνει για το ποιος είναι:
Γεννήθηκα στην Ελευθερούπολη αλλά εδώ και πολλά χρόνια κατοικώ στην Καβάλα. Από μικρός διαπίστωσα ότι μου άρεσε το γράψιμο σε διάφορες μορφές. Η πρώτη μου επαφή ήταν οι σχολικές εκθέσεις. Στην πορεία διαπίστωσα ότι έβρισκα πιο ενδιαφέρον να φεύγω απ’ το θέμα και να γράφω τις δικές μου μικρές ιστορίες.
Tα επόμενα χρόνια άρχισα δειλά-δειλά να γράφω ποιήματα και στίχους τραγουδιών. Κατόπιν τελείωσα το γυμνάσιο και ακολούθησα τον τεχνικό κλάδο, στην πορεία όμως ο ελεύθερος χρόνος μου ήταν ολοένα και λιγότερος. Μετά την συνταξιοδότηση μου, βρήκα τον χρόνο να ασχοληθώ ξανά με το χόμπι μου, το γράψιμο στίχων ενώ παράλληλα αποτελώ μέλος σε μια χορωδία.
Το 2021 συμμετείχα στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Ένωσης Σεναριογράφων – Στιχουργών όπου έλαβα έπαινο και είχα την τιμή να επιλεχθούν οι στίχοι μου σε ένα βιβλίο με τις καλύτερες συμμετοχές του διαγωνισμού.
Στη συνέχεια μας εμπιστεύεται το ακόλουθο ποίημα με τίτλο:
Ζωντανοί – Νεκροί
Κάποια νύχτα του Φλεβάρη
ένα νέο παλικάρι
έπεφτε νεκρό,
έφυγε απ’ την δουλειά του
για την οικογένειά του
δίχως γυρισμό.
Δεν γνωρίζαν οι γονείς του
φίλοι μα και συγγενείς του
τίποτε γι’ αυτό,
το ακούσαν στις ειδήσεις
για το τρένο της Λαρίσης
κι’ ήτανε φριχτό.
Ποιος θα τους δώσει τώρα κουράγιο
μοιάζει η ζωή τους ένα ναυάγιο,
μαύρο σκοτάδι η ύπαρξή τους
χάσαν’ για πάντα την δύναμή τους.
Κλάμα, πόνος, δυστυχία
ύστερα αμηχανία
και μετά σιωπή,
ποιος τον γιο τους θα τους φέρει
που’ φυγε χωρίς να ξέρει
σαν την αστραπή.
Στην κηδεία του χαμένοι
φίλοι, συγγενείς και ξένοι
βράζουν απ’ οργή,
νιώθουν σαν καταραμένοι
της ζωής κυνηγημένοι
ζωντανοί – νεκροί.
Ποιος θα τους δώσει τώρα κουράγιο
μοιάζει η ζωή τους ένα ναυάγιο,
μαύρο σκοτάδι η ύπαρξή τους
χάσαν’ για πάντα την δύναμή τους.
