Κάποιος είχε πει κάποτε ότι «ο πόλεμος αρχίζει και τελειώνει όταν θέλει η τηλεόραση».
Σήμερα που η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει έναν πόλεμο, αποδεικνύεται για μια κόμη φορά ότι στις συρράξεις παίζει μεγάλη σημασία, η παρουσίαση των γεγονότων, με τρόπο ώστε να κερδηθεί η αποδοχή των τηλεθεατών. Υπερπροβάλλοντας πάντοτε τη βολική αφορμή και όχι τα αίτια της εμπλοκής.
Δεν είναι τυχαίο ότι τότε που δεν υπήρχε διαδεδομένη “η εικόνα και ο καναπές»“ υπήρχανε και πανίσχυρα αντιπολεμικά κινήματα. Για την αποφυγή των όποιων αμφισβητήσεων και αντιδράσεων ακόμη και στη “πλουραλιστική Ευρώπη” αποφασίσθηκε με εντολές άνωθεν το μπλοκάρισμα μη αρεστών καναλιών, και η αποκλειστική ενημέρωση μέσα από ελεγχόμενα κανάλια και φίλτρα.
Στις μέρες μας οι “δημοκρατικοφανείς” κυβερνήσεις δεν φυλακίζουνε, δεν δολοφονούνε τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Και αυτό δεν χρειάζεται επειδή διαθέτουνε ένα πανίσχυρο υπερόπλο μέσα σε κάθε σπίτι με το οποίο ελέγχουνε τη λογική και τη βούληση των πολιτών. Τη τηλεόραση. Από εκεί διαδίδουνε ψέματα, φοβίες , απειλές, και φρούδες ελπίδες λασπώνουνε προσωπικότητες, αγοράζοντας χρόνο για τους “εκλεκτούς”, που κρατάνε τις καρέκλες.
Από εκεί και μέσω αυτών τα όσο ποτέ στο παρελθόν ελεγχόμενα δυτικά ΜΜΕ και πρακτορεία ειδήσεων, περιλαμβανομένων και των Ελληνικών, έχουνε μεταβληθεί σε Γραφεία Τύπου υπερεθνικών συμφερόντων. Τα όσα πρωτοφανή και εξωφρενικά μας παρουσιάζουνε σήμερα για τα συμβαίνοντα στην Ουκρανία, προσπαθούνε να μας αποδείξουνε ότι είναι πρωτόγνωρα και αναίτια και δεν έχουνε καμμιά σύγκριση με τα τόσα εκατομμύρια βίαιους θανάτους αθώων αμάχων πολιτών, έχουνε γίνει στο παρελθόν, με αφορμή διάφορα έωλα επιχειρήματα για “κυριαρχικά δικαιώματα, ατομικές ελευθερίες, Δημοκρατία” κλπ;
Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι η ανθρωπότητα αντέχει κι’ άλλους νεκρούς πολέμου. Ενώ στις μέρες μας υπάρχουνε τουλάχιστον 5-6 πολεμικά μέτωπα με λαούς που αλληλοσκοτώνονται, όλη σχεδόν η υποσαχάρια Αφρική βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και πολλές περιοχές της Ασίας, οι προβολείς των διεθνών τηλεοπτικών μέσω είναι αποκλειστικά στραμμένοι στο Ουκρανικό μέτωπο. Επειδή εκεί υπάρχει ο εχθρός, ο αντίπαλος, ο αμφισβητίας της ανύπαρκτης πλέον PAXAMERIKANA, που πρέπει να εξοντωθεί τηλεοπτικά.
Και όσο δεν το κάνει, θα τροφοδοτείται η Ουκρανία με κάθε λογής οπλισμό, μέχρι και ο τελευταίος Ουκρανός να πέσει πειραματιζόμενος με τα όπλα της Δύσης, που εκείνη του πουλάει. Δυστυχώς όμως σήμερα που οι παγκόσμιοι κίνδυνοι έχουνε περισσέψει, οι Λαοί και ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές ενημερώνονται, οδηγούμενοι μέσω της πληθωρικής τηλεοπτικής παραπληροφόρησης, σε εύληπτα και ευκολοχώνευτα αφηγήματα.
Έτσι λοιπόν αδρανοποιούνται και ασκούνε όλο και λιγότερη επιρροή και έλεγχο επάνω σε γεγονότα που τους αφορούνε και τους επηρεάζουνε. Μηδέ της εκλογής κυβερνήσεων τους εξαιρουμένης. Η μόνη δυνατότητα για ν’ αποτραπούνε τα χειρότερα που έρχονται, είναι να υπάρξουνε Εθνικοί πολιτικοί παράγοντες με σοβαρότητα και δυναμική, για να σταματήσουν υπερεθνικά συμφέροντα από το να ανάψουν σε όλο το πλανήτη φωτιές που δεν πρόκειται να σβήσουν εύκολα.
Θα τα καταφέρουν; Από την απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα εξαρτηθεί η επιβίωση δισεκατομμυρίων ανθρώπων και ενός κόσμου που καταρρέει σιγά-σιγά αλλά αμείλικτα. Και όχι από περιβαλλοντικούς λόγους.
ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
