Η Πρωινή παρουσίασε προ λίγων ημερών το σημαντικό πρόβλημα που υπάρχει ως προς τη λειτουργία του ειδικού σχολείου «Εργαστήριο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης».
Την απουσία νοσηλευτή. Ζητήσαμε τη γνώμη, το σχόλιο του κ. Σμάραγδου Κρεμύδα. Προέδρου του νομαρχιακού συλλόγου ΑμΕΑ. Η απάντηση του μας έπεισε ότι δυστυχώς αυτά τα προβλήματα υπάρχουν κάθε χρόνο. Είτε δεν λύνονται, είτε δεν λύνονται στην ώρα τους. Τέτοια ή παρόμοια κενά υπάρχουν σε όλα(;) ή στα περισσότερα ειδικά σχολεία του Ν. Καβάλας.
Η συνέντευξη
Ερ: Γνωρίζετε ότι δεν υπάρχει νοσηλευτής στο Εργαστήριο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης στη Νέα Καρβάλη; Αυτό μάλιστα ισχύει από την αρχή του σχολικού έτους.
Απ: Είδαμε το δημοσίευμα της Πρωινής. Δεν έχει επικοινωνήσει κάποιος από το σχολείο για να μας ενημερώσει. Πάντως δεν είναι ένα γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά ή κάτι που μας εκπλήσσει γιατί έγινε μια και μοναδική φορά. Αυτό συμβαίνει από τότε που γνωρίζω τον εαυτό μου, από τότε που ασχολήθηκα με το θέμα των ατόμων με αναπηρία και των αναγκών τους. Το θέμα της ειδικής εκπαίδευσης είναι ένα θέμα ανοιχτό, ένα θέμα δυσεπίλυτο. Ένα θέμα που πάντα έχει και θα έχει εκκρεμότητες. Όποια κυβέρνηση και να έρθει. Ότι προαναγγέλλει και εξαγγέλλει προεκλογικά κάθε κόμμα, στην πορεία βλέπουμε ότι δεν ισχύει. Τουλάχιστον στο επίπεδο που εξαγγέλθηκε. Κι έτσι τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν στην ειδική εκπαίδευση και όχι μόνο στο συγκεκριμένο σχολείο.
Ερ: Για την υπόθεση ξέρουμε ότι διορίστηκε ο νοσηλευτής αλλά αρνήθηκε το διορισμό και δυστυχώς δεν αντικαταστάθηκε.
Απ: Όλα αυτά που λέμε προβλέπονται. Προβλέπεται να έχει κοινωνικό λειτουργό, ψυχολόγο, εργοθεραπευτή, γυμναστή, φυσικοθεραπευτή κτλ. Το θέμα είναι ποιοι από αυτούς διορίζονται. Και όταν π.χ. ζητά η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια 15 τέτοια άτομα ο ένας και 15 ο άλλος… Τι γίνεται όταν προσλαμβάνονται μόνο 6 ή 7. Αυτό τι σημαίνει; Οι υπόλοιποι προσπαθούν να καλυφθούν εκ των ενόντων. Αυτοί οι 6 ή 7 που προσλαμβάνονται κάνουνε μια περιήγηση στα υπόλοιπα σχολεία. Να θέσουμε λίγο το θέμα τώρα του νοσηλευτή. Το θέμα των νοσηλευτών είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα, όταν σε ένα σχολείο υπάρχουν παιδιά με χρόνιες παθήσεις. Θα αναφέρω δυο συγκεκριμένα παραδείγματα, όταν υπάρχουν παιδιά με ζαχαρώδη διαβήτη ή παιδιά με επιληπτικές κρίσεις. Τότε ακόμη περισσότερο πρέπει να υπάρχει νοσηλευτής γιατί αν θα συμβεί μια κρίση σε μια δεδομένη χρονική στιγμή που κανένας δεν ξέρει πότε θα είναι αυτή η στιγμή, θα υπάρχει νοσηλευτής να παρακολουθεί από κοντά ή να δίνει αν θέλετε τη φαρμακευτική αγωγή ή να δίνει την ινσουλίνη στο συγκεκριμένο σχολείο.
Ερ: Μπορεί αυτή τη δουλειά φιλότιμα να την κάνει το υπόλοιπο προσωπικό; Ένας καθηγητής γυμναστικής, ένας άλλος καθηγητής μιας άλλης ειδικότητας;
Απ: Ένας καθηγητής ή ένας δάσκαλος που είχε το παιδί του στο σχολείο θα το έκανε ούτως ή άλλως. Επειδή όμως δεν είναι παιδί τους και ο καθένας έχει την ευθύνη αυτού που θα κάνει (αν το κάνει καλά) και υπάρχει και η ευθυνοφοβία στις μέρες μας, κανένας καθηγητής ή δάσκαλος δεν αναλαμβάνει να κάνει αυτό το πράγμα. Για αυτό λοιπόν έχει θεσπιστεί να υπάρχει σχολικός νοσηλευτής και να παρέχει αυτές τις υπηρεσίες που πρέπει να παρέχει. Στις μέρες μας ένας νοσηλευτής μπορεί να είναι σε τρία σχολεία και να κάνει το πρωί μια περιήγηση πρώτα στο σχολείο π.χ. στο Σούγελο και μετά να πηγαίνει στη Χωράφα και μετά στον Άγιο Αθανάσιο. Για αυτό κάποιοι θεωρούν ότι έχουν σχολικό νοσηλευτή στα σχολεία. Όχι, δεν έχουν σχολικό νοσηλευτή στα σχολεία. Δεν είναι ένα θεραπευτήριο, πήγα έδωσα τα χάπια το πρωί και μετά πήγα και έκανα και μια επίσκεψη κτλ. Πρέπει να υπάρχει σε κάθε σχολείο σχολικός νοσηλευτής, ανά πάσα ώρα και στιγμή προκειμένου να παρέχει αυτές τις υπηρεσίες που πρέπει να παρέχει αν ο μη γένοιτο συμβεί κάτι μια κρίση ή οτιδήποτε σε ένα παιδί που έχει μια χρόνια πάθηση και οι χρόνιες παθήσεις δεν είναι μόνο το πρωί 8 με 9 ή 9 με10 στο άλλο σχολείο ή 10 με 12 στο τρίτο σχολείο.
Ερ: Πήγανε γονείς και κηδεμόνες στην υπηρεσία ή πηγαίνουν στις υπηρεσίες και τους λένε πάτε στους βουλευτές, στους εκάστοτε κυβερνητικούς βουλευτές.
Απ: Κάπως έτσι γίνεται στις μέρες μας. Οι υπηρεσίες στέλνουν ένα έγγραφο στο υπουργείο, το υπουργείο λέει ότι έχουμε λάβει γνώση και προσπαθούμε να καλύψουμε τις θέσεις. Πολλές φορές όμως αυτές οι θέσεις όπως λέμε τώρα είναι Νοέμβριος και μπορεί να καλυφθεί το Φεβρουάριο, το Μάρτιο δηλαδή στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Στην ουσία τι κάναμε; Μια τρύπα στο νερό. Πέρασε η μεγαλύτερη σχολική περίοδος χωρίς να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, χωρίς να υπάρχουν νοσηλευτές. Τι κάνουν οι γονείς; Αναγκάζονται και βάζουν το χέρι για να καλύψουν κάποιες από αυτές τις ανάγκες, όποιες μπορούν να καλύψουν και όποιοι γονείς έχουν την οικονομική δυνατότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι στις μέρες μας υπάρχει ιδιωτική παράλληλη στήριξη.
Ερ: Αν βάλουμε μέσο ένα κυβερνητικό βουλευτή, ελπίζουμε, μπορούμε να τα καταφέρουμε;
Απ: Απλά αυτός θα κινήσει λίγο τη διαδικασία. Θα κάνει μια επίσκεψη στο υπουργείο και θα τους πει ότι υπάρχει σοβαρό θέμα και κοινωνική κατακραυγή και μεγάλη ένταση και προβληματισμός στην περιοχή μου. Εκεί ίσως πάρουν από ένα άλλο σχολείο ένα άλλο άτομο από μια άλλη περιοχή και το μετακινήσουν.
