06 Ιουλίου 2023
Είναι η απειλή στην ίδια τη ζωή που αναζωπυρώνει την επιτακτική ανάγκη να αγωνιστούμε για έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο, έναν κόσμο που περιέχει πολλούς άλλους, διαφορετικούς μεταξύ τους.
Είναι ένα από τα βασικά ζητήματα που προκύπτουν από το On ne dissout pas un soulèvement (Μια εξέγερση δεν διαλύεται), βιβλίο που έγραψαν 40 συγγραφείς για να μιλήσουν και να υποστηρίξουν Τις Εξεγέρσεις της Γης Les Soulèvements de la Terre, το κίνημα που θέλει να διαλύσει η γαλλική κυβέρνηση.
Ένας από αυτούς, πολύ αγαπητός στο Comune-info τουλάχιστον από τους καιρούς της συμμετοχή του στο semenzaio zapatista, στην ζαπατιστική σποροκοιτίδα του 2015 σχετικά με την κριτική σκέψη ενάντια στην καπιταλιστική ύδρα, ο Jérôme Baschet, ιστορικός και συμπρόεδρος της ένωσης που ίσως υποστηρίζει πιο συγκεκριμένα τις δραστηριότητες του κινήματος Les Soulèvements de la Terre, παραχώρησε στα ανεξάρτητα γαλλικά μέσα ενημέρωσης Basta! μια μεγάλη και πολύτιμη συνέντευξη λίγες εβδομάδες πριν από την έκρηξη των ταραχών στα banlieues, [στα γαλλικά προάστια].
Ο Jérôme μιλάει για πολλά πράγματα: από το καθήκον της ανυπακοής σε ένα σύστημα που μας πνίγει μέχρι τους λόγους μιας ολοένα και πιο βίαιης καταστολής, από τη στρατηγική συνάφεια της συμμαχίας μεταξύ των αγώνων των αγροτών και εκείνων ενάντια στα μεγάλα έργα μέχρι την υπεράσπιση του νερού, από τη νέα έννοια – σήμερα προτιμότερη από αυτή της δολιοφθοράς – του «αφοπλισμού» των όπλων μαζικής καταστροφής (πρώτο από τα οποία είναι το τσιμέντο) ως προς την ανάγκη να γίνουν οι αγώνες πιο επιθετικοί χωρίς να επηρεάζονται, να χτυπιούνται οι άνθρωποι.
Ίσως, ωστόσο, πάνω απ’ όλα, επιδιώκει να αναρωτηθεί και να μας ρωτήσει σχετικά με το «πώς», το οποίο αναγκαστικά ακολουθεί τη δήλωση, ίσως ακόμη και «προφανή» – για όσους διαβάζουν το Comune με κάποια συχνότητα – που εκφράζεται στις δύο πρώτες γραμμές αυτής της εισαγωγής.
Το «πώς», όπως γνωρίζουμε, δεν είναι καθόλου προφανές. Η συνεισφορά που προσφέρει ο Μπασέ, και υπό το φως της όμορφης εμπειρίας του Les Soulèvements de la Terre και της δίωξής του από το γαλλικό Κράτος, είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Ξεκινώντας ακριβώς από την υπόθεση ότι σήμερα δεν υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος να ξεφύγουμε από τα πολλά κεφάλια της γνωστής ύδρας που μας ταλαιπωρεί εδώ και αιώνες αλλά που σήμερα απειλεί ακόμη και την ίδια μας την ύπαρξη όσο ποτέ άλλοτε, γράφει ο Barnabé Binctin
Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από τη σελίδα στο facebook του Les soulèvements de la terre
“Η επείγουσα ανάγκη που προσβάλλει την ίδια τη ζωή μπροστά στην καταστροφή αναζωπυρώνει μια τεράστια αναγκαιότητα: αυτή του να αγωνιζόμαστε για άλλους κόσμους”. Έτσι οι σαράντα συγγραφείς του συλλογικού βιβλίου On ne dissout pas un soulèvement, (Μια εξέγερση, ένας ξεσηκωμός δεν διαλύεται ποτέ), συνοψίζουν στην εισαγωγή την προσέγγιση στην πραγματικότητα του Les Soulèvements de la Terre.
Ενώ μια νέα κινητοποίηση διαφαίνεται αυτό το Σαββατοκύριακο (ήταν εκείνο 17 και 18 ιουνίου), στην κοιλάδα Maurienne, σε αντίθεση με το σιδηροδρομικό έργο Λυών-Τορίνο, in opposizione al progetto ferroviario Lione-Torino, το κίνημα παραμένει περισσότερο από ποτέ στο στόχαστρο της κυβερνητικής καταστολής.
Χωρίς αυτό να επηρεάσει την αποφασιστικότητα των εκατοντάδων χιλιάδων υποστηρικτών που υπέγραψαν την έκκληση αλληλεγγύης l’appello solidale ενάντια στην απειλή διάλυσης που εξαπέλυσε ο Gérald Darmanin, την άνοιξη. Θέλαμε να τα συζητήσουμε όλα αυτά με τον Jérôme Baschet, μια από τις φωνές αυτού του συλλογικού βιβλίου.
Πώς αντιδράτε στο κύμα συλλήψεων που έπληξε αρκετούς περιβαλλοντικούς ακτιβιστές στις 5 ιουνίου, με την υποψία ότι συμμετείχαν σε μια δράση κατά του κατασκευαστικού κολοσσού Lafarge (αυτού που ομολόγησε την ενοχή του πέρυσι si è dichiarato colpevole υποστήριξης του Ισλαμικού Κράτους διαπραγματεύοντας ένα πρόστιμο 778 εκατομμυρίων δολαρίων με το δικαστήριο της Νέας Υόρκης, στμ); Έχουμε προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα στην ποινικοποίηση των περιβαλλοντικών κινημάτων;
Ας πούμε ότι τα δεδομένα αθροίζονται, τα γεγονότα. Η διαδήλωση της 25 μαρτίου manifestazione del 25 marzo a Sainte-Soline αντιμετώπισε ακραία αστυνομική βία: 5.000 χειροβομβίδες εκτοξεύτηκαν σε δύο ώρες, με ανθρώπους να ακρωτηριάζονται και να τραυματίζονται σοβαρά, con persone mutilate e gravemente ferite , όλα αυτά για να υπερασπιστούν μια απλή «τρύπα» στη γη, όπου δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να υποστεί ζημιές, ούτε καν πλαστικά φύλλα.
Στη συνέχεια, υπήρξε η απειλή διάλυσης του Les Soulèvements de la Terre, που κραδαίνει ο Gérald Darmanin, [υπουργός εσωτερικών]. Γινόμαστε επίσης μάρτυρες μιας εντελώς ακατάλληλης και ανεύθυνης χρήσης του όρου «οικοτρομοκρατία», τον οποίο οι αρχές καταχράζονται ως μια αχρεία ετικέτα σε μια προσπάθεια να δυσφημήσουν το κίνημα.
Αυτό προέρχεται σαφώς από την τάση ποινικοποίησης της κοινωνικής διαμαρτυρίας, όπως βλέπουμε επίσης με το κύμα συντονισμένων συλλήψεων, σε εθνικό επίπεδο, αυτή τη δευτέρα 5 Ιουνίου, ή εναντίον ιταλών αντιφασιστών αγωνιστών που ήρθαν για να συμμετάσχουν στην τίμηση του Clément Méric. Άρα, ναι, η σημερινή κυβέρνηση δείχνει έτοιμη να διαβεί νέα κατώφλια.
Πρέπει να περιμένουμε μια κλιμάκωση της αντιπαράθεσης μεταξύ περιβαλλοντικών αγώνων και εξουσίας;
“Οι δυσκολίες του τρέχοντος οικονομικού συστήματος θα αυξηθούν, έτσι όπως και η ζωτική ανάγκη για βαθιά αλλαγή”
Αυτό μου φαίνεται ξεκάθαρο, και για έναν απλό λόγο: οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι ήδη δραματικές, ωστόσο βρισκόμαστε μόνο στην αρχή. Το 2040, σε όλα τα σενάρια της IPCC, [The Intergovernmental Panel on Climate Change, Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή] η παγκόσμια μέση θερμοκρασία θα έχει αυξηθεί κατά 1,5° ή 1,6° σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή, σε σύγκριση με μια αύξηση 1,2° σήμερα.
Αυτό σημαίνει αύξηση άνω των 2° σε μια χώρα όπως η Γαλλία, για να μην αναφέρουμε τους +4° έως το 2100 που προβλέπει σήμερα η ίδια η κυβέρνηση. Μπορεί να φαίνεται αφηρημένο-αόριστο, αλλά μέχρι τώρα γνωρίζουμε όλες τις κατεξοχήν συγκεκριμένες διαστάσεις που υπονοούνται σε αυτά τα στοιχεία: σε 15 χρόνια, οι καταιγίδες και οι πλημμύρες, όπως ξηρασίες και πυρκαγιές, ήδη αφόρητες, θα έχουν πολλαπλασιαστεί σε σύγκριση με ό,τι ήδη γνωρίζουμε, με συνέπειες όλων των ειδών και συγκρούσεις σταδιακά όλο και πιο φαρμακερές για τη χρήση του νερού.
Για πολλούς λόγους, οι δυσκολίες του τρέχοντος οικονομικού συστήματος, οι επικρίσεις εναντίον του και η ζωτική ανάγκη για μια βαθιά αλλαγή θα αυξηθούν επίσης. Δεν αφορά μόνο την κλιματική και την οικολογική κρίση. Αν θέλετε να μετρήσετε την ανησυχία των ηγετών του κόσμου, απλώς διαβάστε τις πολλές εκθέσεις που έχουν συνταχθεί από διάφορους συστημικούς θεσμούς, όπως η «Η Εποχή της Διαταραχής», “The Age of Disorder” (Deutsche Bank) του σεπτεμβρίου 2020 ή την έκθεση για τους παγκόσμιους κινδύνους του Νταβός 2023.
Προβλέπουν δυσκολίες στη διατήρηση της παγκόσμιας ανάπτυξης, στην εξασφάλιση ευνοϊκής απόδοσης κεφαλαίου όπως κατά τη χρυσή εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, στην αντιμετώπιση της απώλειας της νομιμοποίησης των αντιπροσωπευτικών καθεστώτων και στον έλεγχο ενός αυξανόμενου ευρύτερου και απρόβλεπτου κοινωνικού θυμού.
Αντιμέτωποι με ένα σύστημα του οποίου οι παράγοντες κρίσης συσσωρεύονται, είναι κατανοητό ότι τα κορυφαία-διοικητικά περιβάλλοντα του κόσμου βασίζονται στη μαζική ενίσχυση των τεχνικών ελέγχου και προετοιμάζονται μεθοδικά για μια ακόμη πιο βάναυση προσφυγή στην καταστολή για να διασφαλίσουν την υπεράσπιση των συμφερόντων τους.
Στην περίπτωση του Los Soulèvements de la Terre, αυτό δεν αντικατοπτρίζει επίσης κάποια ανησυχία σχετικά με την έκταση της επικινδυνότητας του κινήματος; Ένα εμπιστευτικό σημείωμα των υπηρεσιών πληροφοριών Una nota riservata dell’intelligence το παρουσίασε ως «έναν από τους κύριους πρωταγωνιστές της ριζοσπαστικής οικολογικής διαμαρτυρίας»…
Αυτό το σημείωμα επαινεί παραδόξως το Les Soulèvements de la Terre, αναγνωρίζοντας επίσης τη μεγάλη «εφευρετικότητα», την «ισχυρή επιρροή» και την αξιοσημείωτη οργανωτική του ικανότητα. Παρά αυτή την εξαιρετική προσπάθεια διαύγειας, το αστυνομικό όραμα του κόσμου εξακολουθεί να συναντά προφανή όρια.
Ειδικότερα, προβάλλει μια ιεραρχική δομή στο κίνημα, ανίκανο να μην φαντάζεται λίγους ηγέτες και ένα κεντρικό κύτταρο που στρατολογεί κάποιους νέων για να υπηρετήσει τις κρυφές και κακόβουλες προθέσεις του.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα του σημειώματος, τα οικολογικά ζητήματα δεν μπορούν παρά να αποτελέσουν πρόσχημα για ενέργειες των οποίων ο πραγματικός λόγος ύπαρξης είναι η βία και η καταστροφή. Αυτό οδηγεί στο να μην καταλαβαίνουμε τίποτα από τη λογική του κινήματος, γιατί, αντίθετα, από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε, από αυτές τις εξεγέρσεις ενάντια στην ερήμωση του κόσμου.
Το σίγουρο είναι ότι στα δυόμισι χρόνια ύπαρξης, οι Soulèvements de la Terre έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια αξιοσημείωτη δυναμική, της οποίας ο αγώνας κατά των μεγαλεκανών-περιοχών εξόρυξης υπήρξε ένα από τα κύρια σημεία κρυστάλλωσης-σταθεροποίησης.
Βλέπω τουλάχιστον τρία χαρακτηριστικά του κινήματος που μπορούν να συμβάλουν στην επιτυχία του: πρώτον, είναι μέρος της συνέχειας των εδαφικών αγώνων ενάντια σε μεγάλα καταστροφικά έργα, για παράδειγμα με τις κινητοποιήσεις ενάντια στον αυτοκινητόδρομο Toulouse-Castres, ενάντια στον περιφερειακό δρόμο της Ρουέν ή κατά του τρένου υψηλής ταχύτητας Λυών-Τορίνο.
Αλλά οι les Soulèvements de la Terre προσθέτουν έναν επιπλέον σύνδεσμο σε όλους αυτούς τους αγώνες σε εθνική κλίμακα, που καθιστά δυνατή την ενίσχυση της ηχώ τους και την παροχή ευρύτερης υποστήριξης στον καθένα.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος συνεχίζεται
