Όταν ξεκίνησα, τα φύλλα των δέντρων είχαν πέσει. Ο ουρανός ήταν γκρίζος και σκοτείνιαζε νωρίς. Στην ανατολή ο αέρας φυσούσε δυνατά και στον βορρά είχε χιόνια και παγωνιά. Διέτρεξα την περιφέρεια πολλές φορές, με όλες τις καιρικές συνθήκες, μόνος, παρέα με το κινητό μου, με μηνύματα ευχάριστα και δυσάρεστα, αισιόδοξος, απαισιόδοξος, καμιά φορά ταραγμένος, τις πιο πολλές φορές ψύχραιμος.
Αποφασισμένος, στα όρια της παράνοιας.
Ποτέ άλλοτε δεν είχα ξανακάνει στη ζωή μου τέτοιον μοναχικό αγώνα.
Και με τόση διάρκεια.
Και με τόσα χιλιόμετρα.
Προσπάθησα να στήσω το συλλογικό, να αφυπνίσω το ένστικτο της συμμετοχής στην πολιτική, να ενεργοποιήσω μια κοινότητα ανθρώπων αποσυρμένων, πληγωμένων, με γνώσεις και πολύτιμες εμπειρίες που θάβονταν όμως κάτω από αλλεπάλληλα στρώματα απογοήτευσης. Συνάντησα φανατικούς προσήλυτους που βολεύτηκαν αλλού, άκουσα λόγια και σχόλια. Η βοήθεια ήταν λίγη και ακριβή, η ειρωνεία περίσσευε. Πιο πολύ από ανθρώπους που νόμιζα πως θα ήταν δίπλα μου.
Σιγά – σιγά το κλίμα γινόταν πιο ζεστό. Απλοί άνθρωποι έρχονταν και ρωτούσαν με γνήσιο ενδιαφέρον. Δήλωναν εθελοντές, ήθελαν οδηγίες. Ένοιωθα να βγαίνει από τον λήθαργο η γενιά των αγώνων, αισθανόμουν ότι έφτασε το τέλος της ντροπής, ότι όσοι είχαν τρομάξει από τις κραυγές του λαϊκισμού και της πλαστής αγανάκτησης των πλατειών και των καφενέδων ήθελαν επιτέλους να μιλήσουν και να δράσουν. Στάθηκαν δίπλα μου άνθρωποι που δεν τους ήξερα και δεν με ήξεραν, που γνώριζαν πως η προσπάθειά μας δεν είχε στόχο την πρωτιά αλλά την καλή παρουσία, κυρίως όμως την υποθήκη για το μέλλον της παράταξης, πολίτες που έσπευσαν ανιδιοτελώς χωρίς καμιά υπόσχεση διορισμού ή τακτοποίησης και πλούτισαν με το ήθος τους τη δική μου παρουσία.
Το αληθινό κόμμα, η βάση, τα απλά μέλη ήταν εκεί και με βοήθησαν.
Τι θα έκανα χωρίς τη συμβολή τους;
Την ίδια ώρα μέσα από την κοινωνία αναδυόταν μια ομάδα προσωπικών υποστηρικτών που έδωσαν χάρη και ποιότητα στην προεκλογική εκστρατεία και κουράγιο σε εμένα. Η Όλγα Σιμιτσή σχεδίασε όλα τα σήματα της παράταξης σε έντυπες και ψηφιακές εκδόσεις, έφτιαξε το διαφημιστικό σποτάκι (με το λιοντάρι), φρόντισε για τις αφίσες και για την προβολή του συνδυασμού. Ο Αντώνης και ο Κώστας Κούφαλης συνέγραψαν το κείμενο του διαφημιστικού βίντεο, που επιμελήθηκε ο Γιάννης Τεκερίδης. Ο Γιώργος Ξουλόγης έβαλε όλη την προσωπική του ευαισθησία στις μουσικές του σποτ και του βίντεο. Ο Ηλίας Κουκουμάτσας και ο Χρόνης Αγγελίδης ασχολήθηκαν με το διαδίκτυο. Ο Τάσος Αποστολίδης με τα δελτία τύπου. Η Δέσποινα Καμαλίδου ήταν η σιδερένια γραμματειακή ψυχή του συνδυασμού (χώρια που ήταν υποψήφια στον … Έβρο και μας έφερε 170 σταυρούς!).
Τους μνημονεύω με ευγνωμοσύνη.
Ξεχωριστές ευχαριστίες οφείλω στον Γιώργο Γρηγόραινα από την Αλεξανδρούπολη, που μόλις βγήκε από βαρύ χειρουργείο εντάχθηκε στο ψηφοδέλτιο. Στον Σπύρο Κοτρίδη και στον Μίλτο Πασταλτζίδη από τη Δράμα που έτρεχαν μαζί μας καθημερινά με εφηβικό ενθουσιασμό κι ας μην ήταν υποψήφιοι. Στον Ανέστη Αντωνιάδη και στον Αλέξανδρο Δαβιτίδη από την Ξάνθη. Στον Δημήτρη Παπουτσή, στον Πάρνη Παπαδόπουλο και στον Γρηγόρη Καλεντερίδη στην Καβάλα. Σε όλους τους υποψήφιους (και τους οικείους τους, που συστρατεύθηκαν). Στη δική μου οικογένεια.
Και σε όσους μας ψήφισαν, που δεν ήταν λίγοι τελικά.
Ιδιαίτερες στιγμές; Το ιφτάρ, το δείπνο του Ραμαζανιού, όταν οι πιστοί έχοντας νηστέψει όλη τη μέρα τρώνε όλοι μαζί, κοινοβιακά, κατανυκτικά, με την αίσθηση της κοινότητας παρούσα και ζηλευτή (πήγα δυο φορές, στο Μεγάλο Δέροιο και στον Κέχρο, διασχίζοντας τη Ροδόπη). Η αγορά μεταξωτών στο Σουφλί. Η επιστροφή ώρα 4 τα ξημερώματα μετά το debate στο Δέλτα TV στην Αλεξανδρούπολη και η βόλτα στο παζάρι της Καβάλας το ίδιο πρωί. Οι επισκέψεις σε πρωτοποριακές επιχειρήσεις που υπάρχουν και λειτουργούν στα μέρη μας. Οι γρήγορες, ασφαλείς και ξεκούραστες διαδρομές που μου χάρισε το Hyundai i20 diesel 1400cc σε όλη αυτή τη μακρά περιπέτεια.
(Απολογιστικό κείμενο Κωστή Σιμιτσή, μια καταγραφή της πρόσφατης εμπειρίας του ως υποψήφιος Περιφερειάρχης της ΑΜΘ).
