Από τις 15 Οκτωβρίου θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ιταλία είναι μια δημοκρατία που βασίζεται στην υγεία. Αλλά αν η εργασία ήταν από καιρό ένα ρητορικό θεμέλιο – μα γιατί το Σύνταγμα δεν μιλά για μια Δημοκρατία που βασίζεται στους ανθρώπους που εργάζονται;
una Repubblica fondata sulle persone che la vorano? -, ακόμα περισσότερο είναι εκείνο στην υγεία μέσα σε έναν κόσμο που προκαλεί καρκίνους, ρύπανση, πόνο και θανάτους κάθε μέρα ακριβώς για να εργάζεται και να παράγει χωρίς δισταγμούς και τύψεις produrre senzare more. “Όταν εμβολιάστηκα, μου είπαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα είχαμε πετύχει την ανοσία της αγέλης – γράφει ο EnricoEuli – Τώρα λένε ότι ακόμη και το 80 τοις εκατό του εμβολιασμένου πληθυσμού δεν τους αρκεί. Νιώθω εξαπατημένος…». Ωστόσο, η Ιταλία είναι η τρίτη ευρωπαϊκή χώρα για τον αριθμό των εμβολιασμένων ατόμων. Μπορούν ο ολοκληρωτισμός της αγοράς, η κρατική τρομοκρατία και η υγειονομική ατασθαλία με την σκλήρυνση των μέτρων να οριστούν ως μορφές φασισμού;
Παρμένη από το pixabay.com
Από τις 15 οκτωβρίου, η Ιταλία είναι μια δημοκρατία που βασίζεται στην υγεία. Το πράσινο πιστοποιητικό γίνεται το υποχρεωτικό κλειδί πρόσβασης και στη δυνατότητα εργασίας. Έτσι, το δικαίωμα στην εργασία καθίσταται δευτερεύον σε σχέση με το δικαίωμα στην υγεία. Ωστόσο, πρέπει να υπήρχε ένας λόγος που το πρώτο βρίσκεται στο άρθρο 1 και το άλλο μόνο στο 32. Αλλά αυτός ο λόγος έχει ξεχαστεί σήμερα. Αν η εργασία ήταν από καιρό ένα ρητορικό και απατηλό θεμέλιο, ακόμη περισσότερο είναι αυτό της υγείας σε έναν κόσμο που καθημερινά προκαλεί καρκίνους, ρύπανση, πόνο και θανάτους ακριβώς για να εργάζεται και να παράγει χωρίς δισταγμό και τύψεις. Αλλά το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί είναι ο Covid.
Όταν έκανα το εμβόλιο μου είπαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα πετυχαίναμε την ανοσία της αγέλης. Τώρα λένε ότι ούτε το 80 τοις εκατό του εμβολιασμένου πληθυσμού δεν τους αρκεί. Νιώθω πως με κορόιδεψαν.
Όταν κατέβασα το πράσινο πιστοποιητικό (τότε δεν ήταν υποχρεωτικό) μου είπαν ότι θα μου επέτρεπε να κυκλοφορώ και να ταξιδεύω στην Ευρώπη. Τώρα πρέπει να το χρησιμοποιήσω για να πάω σινεμά και γήπεδο, να δουλέψω και να σπουδάσω, να στέκομαι στην κοινωνία. Νιώθω πως με δούλεψαν.
Και αν νιώθω εξαπατημένος, κακοποιημένος, ταπεινωμένος, ανήκουστος – οικειοθελώς εμβολιάσθηκα και πέρασα με το πράσινο -, φαντάζομαι πώς νιώθουν όλοι όσοι δεν το έχουν κάνει. Και μπορείτε να δείτε τι νιώθουν μέσα από τις ενέργειές τους: ακόμη μεγαλύτερη εκλογική αποχή, διαμαρτυρίες στους χώρους εργασίας, δημόσιες διαδηλώσεις με τραμπουκισμούς επακόλουθα του παρελθόντος. Στους οποίους απαντούμε με αντιφασιστικές αντιδράσεις reazioni antifasciste αναχρονιστικές που αποσπούν περαιτέρω την προσοχή από το κεντρικό ζήτημα: κρατική τρομοκράτηση, εκβιασμός και καταπίεση, παρενόχληση και καταστολή, που σήμερα ασκούνται σε μεγάλες μειονότητες πολιτών που πρέπει να τιμωρηθούν για την επιλογή τους να μην εμβολιαστούν και να μην πιστοποιηθούν.
Όποιος υπακούει και γίνεται ένας πιστός πρέπει να ανταμείβεται, όποιος δεν υπακούει και ενεργεί ως άπιστος πρέπει να τιμωρείται. Γιατί ο φασισμός σήμερα βρίσκεται στα οικονομικά, χρηματοπιστωτικά, στο πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο, στον ολοκληρωτισμό της αγοράς, στη υγειονομική ανωμαλία. Οι εκφραστές τους δεν είναι τόσο ανόητοι ώστε να αυτοπροσδιορίζονται ως φασίστες, όπως κάνουν οι γραφικοί, αλλά είναι εκ των πραγμάτων. Όλοι δηλώνουν αντιφασίστες, αλλά για να μη δουν το δοκάρι μπηγμένο στο μάτι τους.
Όταν ο EnricoLetta λέει ότι το να πληρώσει τα ταμπόν [τις μάσκες] σε όσους δεν θέλουν να εμβολιαστούν ισοδυναμεί με αμνηστία για τους φοροφυγάδες, προσπαθεί συνειδητά να ξεχάσει ότι όλοι οι πολίτες (μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο) δεν είναι φοροφυγάδες, αλλά πληρώνουν φόρους επομένως και τα υγειονομικά έξοδα, και πως τα εμβόλια δεν είναι δωρεάν γιατί τα κράτη έχουν ήδη πληρώσει για αυτά, και αδρά μάλιστα στις φαρμακευτικές πολυεθνικές, χωρίς να ζητούν κάτι σε αντάλλαγμα (δαπανώντας πολύ μεγαλύτερα ποσά από αυτά που θα ξόδευε το κράτος για να χρηματοδοτήσει τις μάσκες σε όσους το ζητούν).
Αυτό που απαιτείται είναι μια ευγενική ολοκληρωτικού χαρακτήρα υποταγή. Ευγενική, που πληγώνει ευγενικά, αλλά μέχρι πότε; Ήδη εμφανίζονται νέες στρατηγικές έντασης, ξεκάθαρα σημάδια εμφυλίου πολέμου, μόνιμες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, ανησυχητικές εκκλήσεις ελευθεριοκτόνες, αντάξιες του Scelba και του Kossiga. Αυτό που συμβαίνει, με το πρόσχημα της πανδημίας, είναι ένα προηγούμενο που οδηγεί σε τρομερούς καιρούς, σε μια δικτατορία ενός ηθικού κράτους το οποίο – με μέσα ρυθμίσεων, ελέγχου και καταστολής πιο ισχυρά από κάθε ήδη γνωστό φασισμό – θα έπρεπε σε κάθε περίπτωση να μας θυμίζει κάτι..
Ο EnricoEuli είναι ερευνητής στη Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Κάλιαρι. Έχει εκδώσει διάφορα κείμενα, το τελευταίο είναι το Fareilmorto-Παριστάνωντας το νεκρό για τον Sensibiliallefoglie. Τα άρθρα του στο Αρχείο της Comune μπορείτε να διαβάσετε εδώ qui
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος comuneinfo
