Όταν πριν από μια εβδομάδα περίπου, έγραφα σε σχετικό σημείωμα στην «Πρωινή», ότι η αντιπολίτευση στο δημοτικό συμβούλιο Καβάλας έχει συγκροτήσει ένα μέτωπο ανευθυνότητας και λαϊκισμού, έκανα λάθος. Τα πράγματα φαίνεται πως είναι πολύ χειρότερα.
Η εβδομάδα που πέρασε και η δια τηλεδιασκέψεως συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε μάλιστα μετ’ εμποδίων σε δύο φάσεις (Πέμπτη και Παρασκευή), απέδειξε ότι η κατάσταση στο ανώτατο αυτό όργανο το Δήμου Καβάλας, είναι πολύ χειρότερη.
Δεν πρόκειται τελικά απλώς για λαϊκισμό και ανευθυνότητα. Ούτε καν για μια στείρα αντιπολίτευση. Εδώ μιλάμε για μια τυφλή και δίχως φραγμούς επίθεση που στόχο έχει αποκλειστικά και μόνο την αποδόμηση του Θόδωρου Μουριάδη, ο οποίος όμως εκτός από Θόδωρος Μουριάδης είναι και δήμαρχος Καβάλας.
Είναι φανερό πως έχει συγκροτηθεί ένα άτυπο «αντιμουριαδικό»(sic) μέτωπο με πρώτο βιολί την παράταξη Μάκη Παπαδόπουλου συνεπικουρούμενη όμως κατά περίπτωση και από την παράταξη της κ. Τσανάκα. Και είναι απορίας άξιο μάλιστα πώς η τέως δήμαρχος συμμαχεί με τον κ. Παπαδόπουλο, σ’ αυτό το αταίριαστο κοινό μέτωπο, όταν η ίδια επί πέντε χρόνια ήταν ο επίμονος στόχος των συνεχών και ανηλεών επιθέσεων του επικεφαλής του «τόπου της ζωής μας».
Η αλήθεια είναι ότι η αίσθηση που εκπέμπει αυτή η παράταιρη σύμπλευση είναι ότι οι επικεφαλής της είναι απλώς η βιτρίνα. Μοιάζει σαν να μην καθορίζουν αυτοί το παιχνίδι. Διότι από τη μια μεριά η κ. Τσανάκα δεν έχει πλέον καμιά προσωπική και πολιτική φιλοδοξία για το μέλλον ενώ από την άλλη ο κ. Παπαδόπουλος θα είχε πιθανόν συνετιστεί από τα δύο συνεχόμενα εκλογικά του στραπάτσα, αν δεν είχε κάποιους «ακάματους εθελοντές» να ποτίζουν τα δέντρο της ματαιοδοξίας του.
Έτσι λοιπόν τον τόνο στην τυφλή σύγκρουση έχουν αναλάβει τρίτοι να τον δίνουν.
Και ο τόνος αυτός δεν έχει να κάνει τόσο με κορυφαία πολιτικά θέματα. Σημαντικές επιλογές του Δήμου και της πόλης. Αλλά με την συνεχή, διαρκή, επίμονη προσπάθεια να θιγεί η προσωπικότητα του δημάρχου. Υπονοούμενα για κακή διαχείριση, προσπάθεια σπίλωσης του προσώπου του όταν ερωτάται, ας πούμε, αν παραχώρησε τον μισό μισθό του για τους σκοπούς της καταπολέμησης του κορονοϊού, συνεχής επίκληση τάχα της νομιμότητας για θέματα όπως πότε θα παίρνει τον λόγο ο ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Κουνάκος, άλλα υπονοούμενα για φωτογραφικές αναθέσεις έργων. Ενώ αίφνης τον κατηγορούν στην περίπτωση του δανείου της ΔΕΥΑΚ ότι δεν απέσυρε το θέμα όταν διαπίστωσε ότι δεν διαθέτει την απαραίτητη πλειοψηφία, λίγες μέρες αργότερα τον μέμφονται γιατί απέσυρε ένα άλλο θέμα (αυτό του ΤΑΠ) την τελευταία στιγμή. Επίθεση για την επίθεση δηλαδή.
Μια συνεχής, επίμονη, προσεκτικά μεθοδευμένη «επιστημονική» διαδικασία απαξίωσης του προσώπου του Θόδωρου Μουριάδη.
Δυστυχώς για τον δήμαρχο Καβάλας, η προσπάθεια αυτή μοιάζει πολλές φορές να πετυχαίνει αφού -ανυποψίαστος ο ίδιος- καταπίνει αμάσητο το δόλωμα που του πετάνε και μπαίνει στον χορό που σέρνουν αυτοί που περιγράψαμε παραπάνω και κάνει λάθος κινήσεις.
Αν και έκανε μια προσπάθεια προσέγγισης προς την κ. Δήμητρα Τσανάκα, την οποία συνάντησε με δική του πρωτοβουλία και η συνάντηση αυτή θα περίμενε κανείς να είναι μια ευκαιρία να εκτονωθεί η κατάσταση, δυστυχώς όμως οι «ζηλωτές» καιροφυλακτούσαν και δεν άφησαν καμιά ελπίδα να ανθίσει το λουλούδι της συνεννόησης.
Ο δήμαρχος Καβάλας πρέπει να αλλάξει ρότα. Οφείλει να κρατά την ψυχραιμία του στις επιθέσεις που δέχεται. Αλλά πέραν αυτής της ελαφρώς θεωρητικής υποδείξεως, ο Θόδωρος Μουριάδης οφείλει και ο ίδιος να εμφανίζεται πιο συγκροτημένος στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Να μοιράσει περισσότερες αρμοδιότητες και να μην είναι συγκεντρωτικός. Να οργανώσει καλύτερα το έργο του και τις δραστηριότητές του. Να βάλει ένα πρόγραμμα και να έχει μια πιο στενή συνεργασία με τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου για το πώς θα έρχονται τα θέματα στις συνεδριάσεις του σώματος. Και να ανοίξει διόδους επικοινωνίας με μετριοπαθή και συνεργάσιμα στελέχη των παρατάξεων της αντιπολίτευσης. Ο Δήμος και η πόλη δεν πρέπει να παραδοθούν στις διαθέσεις των φανατικών.
Θόδωρος Θεοδωρίδης
