Η παρέα μας γίνεται από σήμερα φτωχότερη. Και δεν είναι καθόλου υπερβολή να πω ότι και η Καβάλα γίνεται από σήμερα φτωχότερη.
Γιατί ανθρώπους σαν τον Λευτέρη Κελβερίδη συναντάμε πλέον όλο και πιο σπάνια στις μέρες μας. Και η απρόσμενη αναχώρησή του το απόγευμα του Σαββάτου, μας κάνει όλους φτωχότερους. Ήταν από τους τελευταίους gentlemen που είχαν απομείνει σε αυτή την πόλη.
Ένας άνθρωπος με ευρύτατη παιδεία, καλλιέργεια και γνώσεις, μία κινητή εγκυκλοπαίδεια, ένας ρέκτης του πολιτισμού και των τεχνών, ο πρύτανης του κινηματογράφου στην Καβάλα με δύο βιβλία στο ενεργητικό του για την 7η τέχνη, ένας άριστος οικογενειάρχης, ένας πραγματικός ΚΥΡΙΟΣ.
Προσωπικά η απώλειά του με αφήνει με μία μόνιμη αναπηρία. Γιατί τα 20 περίπου τελευταία χρόνια, συναντιόμασταν καθημερινά, μαζί με τον Μιχάλη και τον Κοσμά, στο στέκι μας, στο Cafe Beyond, στο κέντρο της Καβάλας, για να πιούμε το καφεδάκι μας, αναλύοντας τα θέματα της τοπικής, πανελλήνιας και παγκόσμιας επικαιρότητας.
Να κάνουμε δηλαδή την καθημερινή, ευεργετική ψυχοθεραπεία μας.
Δεν ξέρω αν οι μέρες μας και οι συναντήσεις μας, από δω και ύστερα, χωρίς την παρουσία του Λευτέρη, θα έχουν πια το ίδιο ενδιαφέρον και θα τις περιμένουμε με την ίδια λαχτάρα και προσμονή. Φοβάμαι πως όχι…
*Στη φωτογραφία, πριν λίγα χρόνια στο καθημερινό μας στέκι, από αριστερά: Μιχάλης Παπαϊωάννου, Κοσμάς Χαρπαντίδης, Λευτέρης Κελβερίδης, Θόδωρος Θεοδωρίδης, ο δημοσιογράφος της “Καθημερινής” και συγγραφέας Νίκος Βατόπουλος και η συμπολίτισσα Μάγκυ Κριθαρέλλη.
Θόδωρος Θεοδωρίδης