Στην κατοικία του βρίσκεται από την περασμένη εβδομάδα ο Αντιπεριφερειάρχης Κώστας Αντωνιάδης. Συνεχίζει εκεί την θεραπεία του μιας και πέρασε κορωνοϊό. Χρειάστηκε να νοσηλευτεί στην κλινική του Νοσοκομείου Καβάλας αρκετές μέρες. Διηγήθηκε την περιπέτεια με τρόπο συγκλονιστικό. Κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες που πρέπει να γίνουν μάθημα σε όλους.
Η συνέντευξη
Ερ: Η περιπέτεια σας ξεκίνησε στα μέσα του προηγούμενου μήνα, όταν κάνατε ανάρτηση ο ίδιος στο FB ότι είστε θετικός στον κορωνοϊό. Τι έγινε μετά;
Απ: Πράγματι συνειδητοποίησα ότι είναι εντελώς διαφορετικά όταν απευθύνεσαι και λες στους συμπολίτες σου να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί απέναντι στον κορωνοϊό και είναι τελείως διαφορετικό όταν το αντιμετωπίζεις και το πολεμάς από το κρεβάτι του νοσοκομείου.
Πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία πλέον σε απλά πράγματα. Απλά πράγματα που μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο, να μυρίσεις τη φύση, να νιώσεις τη γεύση του καφέ, να χαρείς τις μικρές σημαντικές στιγμές με την οικογένεια σου γιατί αυτός ο ιός είναι ένας ύπουλος ιός, μια ασθένεια η οποία μπορεί να σε χτυπήσει και να δημιουργήσει πάρα πολλές επιπλοκές. Εγώ ταλαιπωρήθηκα, ακόμη τώρα ακολουθώ θεραπευτική αγωγή από τους γιατρούς στο σπίτι.
Είχα ένα θέμα με το οξυγόνο. Ευτυχώς τώρα αισθάνομαι καλύτερα. Πρέπει να ξέρουμε όλοι ότι είναι μια ύπουλη ασθένεια.
Ερ: Είστε δηλαδή ακόμη σε περίοδο ανάρρωσης;
Απ: Ακριβώς. Περιττό να πω ότι αξίζουν συγχαρητήρια σε όλο το νοσηλευτικό προσωπικό, στους γιατρούς μας, στο διοικητικό προσωπικό, στους προσωπικούς γιατρούς οι οποίοι με συμβούλευαν όσο καιρό ήμουν στο σπίτι γιατί είχα υψηλό πυρετό. Τώρα είμαι σε μια καλή φάση τώρα, στο σπίτι.
Την επόμενη εβδομάδα θα κάνω κάποιες εξετάσεις, όλα είναι καλά αλλά το θέμα είναι αυτό που συνειδητοποίησα ότι απλά πράγματα, απλά καθημερινά πράγματα έχουν τεράστια σημασία και δυστυχώς τα ξεχνάμε στην καθημερινότητα, πάνω στην πίεση, στο να δημιουργήσουμε, στο να φτιάξουμε κάτι πάνω στο οποίο ο καθένας μας προσφέρει τις υπηρεσίες του.
Νομίζουμε ότι είμαστε άτρωτοι. Όποιος πιστεύει ότι είναι άτρωτος, μπορεί ανά πάσα στιγμή να πέσει και πραγματικά εκεί συνειδητοποιείς πόσο μικροί είμαστε.
Ερ: Εσείς τώρα όσο σημασία έχει αυτό, υποψιάζεστε πως κολλήσατε; Ο κόσμος έλεγε όταν έγινε γνωστό το όλο θέμα, ότι ο Αντωνιάδης κυκλοφορεί, κάνει περιοδείες κτλ.
Απ: Δεν μπορώ να πω από πού κόλλησα. Πάντα φορούσα την μάσκα, τηρούσαμε τις αποστάσεις. Βγαίναμε στις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, κάναμε συσκέψεις και λέγαμε ότι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.
Δουλεύαμε τα σχέδια μας, κρατούσαμε όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Δυστυχώς δεν γνωρίζω από που μπορώ να κόλλησα. Απλώς αυτό που μου είπανε οι θεράποντες ιατροί είναι ότι το αναπνευστικό μου σύστημα ήταν πολύ εξαντλημένο ίσως γιατί ήμουν πολύ κουρασμένος. Εκεί δέχθηκα πολύ ιικό φορτίο με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθώ για αρκετές ημέρες. Είχα και δύσπνοια και υψηλό πυρετό, γύρω στους 38 με 39 βαθμούς.
Ο υψηλός πυρετός και η πτώση του οξυγόνου ανάγκασαν τους προσωπικούς μου γιατρούς εδώ στην Καβάλα, τον κ. Σωτηρόπουλο, τον κ. Τσιμηρίκα και τον κ. Πολίτη που είχα επικοινωνία, να θεωρήσουν σκόπιμο να πάω στο νοσοκομείο. Φυσικά εκεί να ακολουθήσω μια άλλη θεραπευτική αγωγή. Γίνεται ένας τιτάνιος αγώνας στο νοσοκομείο. Πρέπει να το λέμε συνεχώς και εμείς στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Αξίζουν όλοι οι άνθρωποι αυτοί που εργάζονται στο νοσοκομείο μετά το τέλος του «πολέμου» να αναγνωρίσει και η πολιτεία και η τοπική αυτοδιοίκηση, αυτή την εξαιρετική δουλειά που επιτελούν. Κάτω υπό δύσκολες συνθήκες. Είναι η στιγμή που νιώθεις μοναξιά, είσαι μόνος σ` ένα δωμάτιο.
Δεν μπορείς να επικοινωνήσεις ούτε με τη γυναίκα σου, ούτε με τα παιδιά σου, ούτε με τους γονείς σου. Περιμένεις πότε θα μπει ο γιατρός, πότε θα μπει ο νοσηλευτής, να σου αλλάξει τον ορό, να σου αλλάξει τη θεραπευτική αγωγή, να σου πει μια καλή κουβέντα. Είναι μια αρρώστια που εύχομαι να μην την περάσει τόσος πολύς κόσμος, όπως την περάσαμε εμείς.
Ερ: Αυτό το έχουν διηγηθεί και άλλοι που νοσηλεύονταν στην κλινική covid του νοσοκομείου, το πόσο δηλαδή μόνοι αισθάνονταν. Ούτε τηλεόραση, ούτε κινητά, δεν έχεις καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο.
Απ: Ακριβώς. Να φανταστείτε ότι στον ίδιο θάλαμο νοσηλευόταν ο κουμπάρος μου. Μου έστειλε ένα μήνυμα ότι είναι και αυτός στον 3ο όροφο. Φτάνεις σε ένα σημείο να είσαι απομονωμένος. Είναι πάρα πολύ δύσκολες οι συνθήκες των νοσηλευτών.
Αξίζουν αυτοί οι άνθρωποι και πρέπει η πολιτεία να μην το ξεχάσει αυτό που επιτελούν αυτές τις δύσκολες ώρες. Έμπρακτα, είτε με επιδόματα, είτε με ανθυγιεινά, είτε με άλλα κίνητρα τα οποία θα τους βοηθήσουν σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Δυστυχώς όπως βλέπετε και εσείς, δεν έχει τελειώσει ακόμη αυτός ο «πόλεμος».
Μας προβληματίζουν όλους μας τα κρούσματα που υπάρχουν και στην Καβάλα. Έχει ακόμη πολύ δρόμο αυτή η ασθένεια.
Ερ: Δεν μπορείτε στην κλινική να σηκωθείτε, να ξεπιαστείτε, να κάνετε τρία βήματα, να δείτε τη θέα από το παράθυρο. Ούτε καν καταλαβαίνετε τους γιατρούς, τους νοσηλευτές.
Απ: Τίποτα. Δεν καταλάβαινα ποιοι νοσηλευτές είναι. Μου λέγανε ότι ξέρουν το πατέρα μου, ξέρουν τη σύζυγο μου. Ξέρουν εμένα. Φοράνε τις στολές, φοράνε τις μάσκες και δεν βλέπεις πρόσωπο, ακούς μόνο μια φωνή.
Χαρακτηριστικά τους είπα ότι όταν θα γίνω καλά, να έρθουν να μου πουν ποιοι είναι, για να τους καταλάβω. Δεν βλέπεις το πρόσωπο τους. Αυτό είναι πολύ ανησυχητικό και σε φοβίζει σε μεγάλο βαθμό, το άγνωστο. Ακούς μια φωνή και βλέπεις κάποια χέρια τα οποία για να σε κάνουν κάποια ένεση φοράνε διπλά γάντια.
Ερ: Φοβηθήκατε σε όλο αυτό το διάστημα; Φοβηθήκατε και για τη ζωή σας;
Απ: Ναι φοβήθηκα. Αυτό έγινε όταν με έβαλαν στο οξυγόνο.
