Ο Μητροπολίτης Στέφανος μίλησε στο ραδιόφωνο της Πρωινής με αφορμή α) τις χθεσινές εξελίξεις στην Αγιά Σοφιά β) τις αποφάσεις που έλαβε η Ι. Μητρόπολη για πράξεις διαμαρτυρίας στον χθεσινό εσπερινό. Από τη συνέντευξη του Μητροπολίτη ξεχωρίσαμε το απόσπασμα που ακολουθεί:
Ερ: Αν συναντούσατε στο δρόμο τον Ερντογάν και μπορούσατε να του πείτε κάτι, τι θα του λέγατε;
Απ: Τι να σας πω…Αυτό είναι μια ανακολουθία. Θα εξαρτηθεί από την στιγμή κατά την οποίαν θα μπορούσα να συναντήσω τον πρόεδρο της Τουρκίας για να μιλήσω μαζί του. Αισθάνομαι ότι θα του έλεγα: Ότι και να γίνει ή ότι και να πράξει κάποιος υπεύθυνος, πρέπει να αναλογιστεί το βάρος των πράξεων του. Δηλαδή αυτό που πράτεις αυτή τη στιγμή στο μέλλον πως θα κριθεί, πως θα ερμηνευτεί, πως θα το αντιμετωπίσουν αυτοί οι οποίοι γνωρίζουν τις καταστάσεις. Αυτό που πράττει αυτή τη στιγμή είναι όντως θέλημα όλου του λαού της χώρας του; Αυτό το ερώτημα θα του έλεγα.
Ερ: Οι αντιδράσεις από πλευράς του καθολικού αλλά και από ένα μέρος του ορθόδοξου κόσμου, δηλαδή της Ρωσίας είναι χλιαρές.
Απ: Πάνω σε αυτό να σας πω το εξής, ο κόσμος δεν πολύ ασχολείται πολύ με τα θέματα της πίστεως, παγκοσμίως εννοώ. Άλλα είναι τα προβλήματα του κόσμου, δηλαδή κάπως αδιάφορα μπορεί κάποιοι μπορούν να ενδιαφερθούν και να πουν αυτά που είναι να πουν. Δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο. Πώς να επέμβουν μέσα σε μια κίνηση ενός άλλου κράτους που είναι ελεύθερο, που είναι δημοκρατικό, που έχει τους νόμους του; Δεν μπορεί δηλαδή κάποιος να πει αυτό που είναι να πει.
Ερ: Θεωρεί δηλαδή ότι ο κόσμος νομίζει ότι μπαίνει σε ξένα χωράφια κι έτσι αποφεύγει να σχολιάσει;
Απ: Ακριβώς. Προφανώς μέσα στην όλη αυτή παγκόσμια αντίδραση να το πούμε έ γιατί περί αντιδράσεως πρόκειται, αν είναι χλιαρή ή όχι αυτό ερμηνεύεται με διαφορετικό τρόπο, αλλά και υπάρχουν και άστοχες εκφράσεις και άστοχες κινήσεις. Αν ένας βρέθηκε και είπε αυτό που είπε για τη Ρωσία, δε σημαίνει ότι είναι αποδεκτό απ` όλους τους Ρώσους. Δεν τον εξουσιοδότησαν όλοι αυτόν για να πει αυτό που είπε. Το θέμα είναι ότι ο χώρος αυτός κατά κάποιον τρόπο εκεί που βρίσκεται εκφράζει ο ίδιος την ιστορία του. Δεν μπορούμε να αποκόπτουμε την ιστορία από κάτι άσχετα με την συνέχεια στην οποία υφίσταται. Άλλωστε ο χώρος αυτός μέχρι το 1934-1935 αν δεν απατώμαι λειτουργούσε σαν τζαμί. Μέχρι τότε δηλαδή οι ελεύθεροί λαοί, τότε εκείνη την εποχή, τι έκαναν; Επειδή λοιπόν οι συνθήκες είναι δύσκολες όπως επικρατούν και όπως υπάρχουν, πιστεύω ότι χρειάζεται σύνεση. Οι ακρότητες, οι εντάσεις, οι αφορισμοί εκφράσεις δηλαδή που δεν οδηγούν σε ενότητα, δυσκολεύουν το θέμα. Το κάνουν πιο επικίνδυνο. Πρέπει να κατανοήσουμε τι σημαίνουν αυτά τα οποία λέγω γιατί δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα στο να γράψεις κάτι μέσα από το σπίτι σου, την καρέκλα σου, το διαδίκτυο.
