Μια φορά σε μια κυψέλη
μελισσούλες φτιάχναν μέλι
μα το κλέβαν οι κηφήνες
κι όλο άδειαζε εν τέλει
Οι καημένες μελισσούλες
μια σταλιά και τοσοδούλες
τρέχαν να μαζέψουν γύρη
και δουλεύαν οι δούλες
Μεσ’ τη ζέστη, μες τη ντάλα
πάνω κάτω και τρεχάλα
κι άμα δεν υπήρχαν κλέφτες
όλα θα ήταν μέλι- γάλα
Οι κομπίνες και οι μίζες
απλωθήκανε σα ρίζες
κι έτσι πια για τη κυψέλη
ήρθαν μέρες μαύρες
Όποιος δει και συναντήσει
κάποια μέρα το μελίσσι
η ψυχή του θα πονέσει
κι η καρδιά του θα ραγίσει
Μιας και δεν υπήρχε τάξη
έχει τώρα πια ρημάξει
και μονάχα τα λαμόγια
την περνάν καλά και εντάξει
Ας καημένη μου κυψέλη
που ‘ναι το γλυκό σου μέλι
ήσουν, είσαι και θα είσαι
σαν το ξέφραγο αμπέλι!
*Τέλης Ποθάκης Ιανουάριος 2023
