Δυσφορία και κινήσεις σχετικά με τη διασφάλιση του επαγγελματικού τους μέλλοντος εκδηλώνονται εκ μέρους των εννέα εργαζομένων του ιδρύματος Αγία Μαρίνα, με αποτέλεσμα να εκφράζονται φόβοι ότι αυτές οι ενέργειες ίσως δυναμιτίσουν τις προσπάθειες εξεύρεσης λύσεως για τη φιλοξενία των 25 παιδιών. Στην τελευταία σύσκεψη που είχε πραγματοποιηθεί στο διοικητήριο με σκοπό οι εμπλεκόμενοι φορείς να εξετάσουν τα πιθανά σενάρια συνέχισης λειτουργίας του ιδρύματος, δεν κλήθηκε ο νομαρχιακός σύλλογος ΑμΕΑ Καβάλας.
Ο πρόεδρος Σμαράγδος Κρεμύδας σημείωσε ότι εάν ο σύλλογος είχε κληθεί θα μπορούσε ίσως να προτείνει κάποιες λύσεις, αφού το αναπηρικό κίνημα όπου διαπιστώνει την ύπαρξη ουσιαστικού προβλήματος μπορεί να βοηθήσει. Ο κ. Κρεμύδας παραδέχθηκε ότι τα σενάρια που εξετάσθηκαν στη διάρκεια της συσκέψεως είναι και τα πιθανότερα προς την κατεύθυνση εξεύρεσης λύσης, εάν κι εφόσον ξεπεραστούν ορισμένα προβλήματα.
Το βασικότερο σημερινό πρόβλημα του ιδρύματος είναι φυσικά το χρέος. Ο σύλλογος σαφώς και ενδιαφέρεται για την επίλυση του προβλήματος των ατόμων με αναπηρία που θα βρεθούν άνευ φιλοξενίας εάν το ίδρυμα αναστείλει τη λειτουργία του. Χωρίς ωστόσο να μένει παγερά αδιάφορος από την ύπαρξη εννέα εργαζομένων που αντιμετωπίζουν εργασιακά αβεβαιότητα. Ύψιστη προτεραιότητα όμως για το σύλλογο είναι ο εντοπισμός μιας βολικής δομής που εύκολα και σύντομα θα αναλάβει τη φιλοξενία των ατόμων, χωρίς να βαρύνεται από το χρέος.
Ο κ. Κρεμύδας παρατήρησε ότι εάν η αρμοδιότητα μεταφερθεί στο Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας ΑΜΘ προφανώς θα μετακυληθεί και το χρέος, έτσι θα προκαλέσει προβλήματα στον προϋπολογισμό του. Η λύση της δημιουργίας νέου ΚΔΑΠ από το δήμο μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων δεν είναι σχέδιο άμεσα εφαρμοζόμενο αφού απαιτεί προγραμματισμό. Ο κ. Κρεμύδας αναρωτήθηκε ποιον θα συνεχίσει να βαρύνει το τεράστιο χρέος του ιδρύματος που δεν πρόκειται να διαγραφεί.
Ο κ. Κρεμύδας υπογράμμισε επίσης ότι η πόλη και η τοπική κοινωνία καθυστέρησαν φρικτά στην αναζήτηση υγιούς λύσης για το ίδρυμα, ενώ οι βουλευτές και οι τοπικές αυτοδιοικήσεις Α’ και Β’ βαθμού θα έπρεπε εδώ και αρκετά χρόνια να είχαν μεριμνήσει για την τακτοποίηση του προβλήματος. Εξάλλου, χρόνια πριν διαφαινόταν ότι το χρέος του ιδρύματος θα διογκώνονταν και μοιραία θα αποτελούσε τροχοπέδη για την Αγία Μαρίνα. Ωστόσο η άσχημη εξέλιξη δεν αποτράπηκε και σήμερα πλέον το ίδρυμα έφτασε στην πιο δυσάρεστη καμπή της ιστορίας του.
