Τις προσεχείς μέρες πρόκειται να γίνει από το διοικητικό συμβούλιο του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας η επιλογή του νέου καλλιτεχνικού του διευθυντή.
Ανάμεσα στις αιτήσεις που κατατέθηκαν, όπως ορίζει η σχετική νομοθεσία αλλά και το τυπικόν της υπόθεσης, είναι και αυτή του νυν διευθυντή Θοδωρή Γκόνη.
Το διοικητικό συμβούλιο του ΔΗΠΕΘΕ συνεπώς έχει πολύ εύκολη δουλειά να κάνει. Γιατί το τοπικό μας θέατρο απολαμβάνει τη μοναδική τύχη να διαθέτει εδώ και δέκα χρόνια σ’ αυτή τη θέση, έναν ακούραστο εργάτη του θεάτρου, έναν εμπνευσμένο δημιουργό και έναν μεθοδικό οργανωτικό παράγοντα που με τις επιλογές του και τις δουλειές του όχι μόνον πρόσφερε στην τοπική κοινωνία ποιοτικές παραστάσεις αλλά ανακάλυψε και πρόβαλε τοπικούς δημιουργούς και τα έργα τους, αρνούμενος να ακολουθήσει την πεπατημένη, εύκολη και διεκπεραιωτική διαδικασία των δύο παραγωγών το χρόνο κλασικών έργων για να βγει απλώς από την υποχρέωση.
Καθιέρωσε τις θεματικές κάθε χρόνο εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Φιλίππων μέσα στην πόλη της Καβάλας, σε νέους πρωτότυπους και απρόβλεπτους χώρους, με την συνεργασία μάλιστα τοπικών καλλιτεχνικών δυνάμεων, ενώ ξεκίνησε επίσης και το χειμερινό πλούσιο πρόγραμμα σημαντικών μετακλήσεων αλλά και ντόπιων πρωτότυπων θεμάτων.
Το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας είναι σήμερα το πιο γνωστό και αναγνωρίσιμο ΔΗΠΕΘΕ σε όλη την Ελλάδα με σημαντικές και εγκωμιαστικές αναφορές στο έργο του από εφημερίδες, ιστοχώρους και κριτικούς.
Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη ανάρτηση της συγγραφέως και δημοσιογράφου των ΝΕΩΝ Ρούλας Γεωργακοπούλου που παρακολούθησε στην Αθήνα την παράσταση «Η βιογραφία του πατρογονικού»:
«Στη ζωή μου έχω δει πολύ ΔηΠεΘε. Ξέρω τι είναι. Ξέρω την αγωνία να σε θέλει και να μη σε θέλει η πόλη σου. Ξέρω τι είναι να μην ξέρεις τι να κάνεις για να την ευχαριστήσεις. Για να σε εμπιστευτεί. Παρακολουθώντας απόψε στο ίδρυμα Κακογιάννης τη Βιογραφία του Πατρογονικού, βεβαιώθηκα ακόμα μια φορά γιατί η Καβάλα αξιώθηκε έναν θαυμάσιο διευθυντή τόσα χρόνια. Επειδή ο Θοδωρής Γκόνης σεβάστηκε τον τόπο, τον «διάβασε», δεν πήγε με τα νερά του αλλά με τα πολύτιμά του. Τον έσκαψε, τον πότισε, τον μύρισε, του ‘βγαλε τα ζιζάνια (όσο γίνεται τέλος πάντων σε τέτοιες περιπτώσεις.) Και κάτι ακόμα, πολύ σοβαρό. Έχει σημασία ο διευθυντής του θεάτρου να είναι βαθύτατα εγγράμματος κι άλλο τόσο ταλαντούχος στο να τα φέρνει βόλτα με τα τοπικά οικονομικά και σώψυχα. Θα ήθελα μια τέτοια παράσταση στο ΔηΠεΘε της πόλης μου. Όχι άλλοι Βυσινόκηποι, και Δούλες και Όνειρα Θερινής νυχτός, αν με εννοείτε. Οι πόλεις παράγουν θέατρο από μόνες τους, αρκεί κάποιος να ψάξει ή να το προκαλέσει ή να το διδάξει»
Η Δήμητρα Τσανάκα, προς τιμήν της, κράτησε το Θοδωρή Γκόνη σ¨ αυτό το πόστο αν και ήταν επιλογή της προηγούμενης διοίκησης. Και όχι μόνον αυτό αλλά επειδή είναι ένας άνθρωπος που αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι η πόλη μόνον όφελος έχει από την παρουσία αυτού του θεατράνθρωπου στο τιμόνι του ΔΗΠΕΘΕ, τον στήριξε και εξακολουθεί να τον στηρίζει σταθερά και με εντιμότητα. Ανυποχώρητα και χωρίς αστερίσκους. Τη στιγμή μάλιστα που κάποιοι από το περιβάλλον της θα μπορούσαν πιθανόν να την πιέσουν για την πρόσληψη κάποιου «δικού μας» στη θέση αυτή.
Υπομονή. Σε λίγες μέρες θα μάθουμε με ποιον στο τιμόνι του θα συνεχίσει την πορεία του το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας. Ελπίζουμε με το Θοδωρή Γκόνη.
Θ.Θ.
Στη φωτογραφία ολοσέλιδη διθυραμβική κριτική της «Βιογραφίας του Πατρογονικού» στη χθεσινή Εφημερίδα των Συντακτών
