Γράφει ο Θόδωρος Θεοδωρίδης
Παρακολουθώντας κανείς, κάπως συστηματικά, τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, οι οποίες -για όσους ίσως δεν το γνωρίζουν- μεταδίδονται ζωντανά μέσω διαδικτύου από την επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Καβάλας, μπορεί να κάνει ένα ολοκληρωμένο, εμπεριστατωμένο και άρτιο ψυχογράφημα των μελών του σώματος.
Σε κάθε συνεδρίαση μιλούν ο δήμαρχος και οι επικεφαλής των παρατάξεων καθώς επίσης και ορισμένοι δημοτικοί σύμβουλοι που συνήθως είναι οι ίδιοι κάθε φορά. Υπάρχουν κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι που έχουν πάρει το λόγο μια – δυο φορές από τις αρχές Σεπτεμβρίου που ξεκίνησε η θητεία του παρόντος δημοτικού συμβουλίου και αρκετοί που δεν έχουν μιλήσει καθόλου μέχρι σήμερα.
Η σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου Καβάλας με βάση το νέο νόμο Κλεισθένη, προέκυψε από την πρώτη Κυριακή των εκλογών του παρελθόντος Μαΐου οπότε τα ποσοστά -που είναι σχετικώς μοιρασμένα- έδωσαν και τον ανάλογο αριθμό των δημοτικών συμβούλων κάθε παράταξης.
Όμως τη δεύτερη Κυριακή κατά την οποία η πόλη εξέλεξε δήμαρχο επιλέγοντας ανάμεσα στους δύο πρώτους της πρώτης Κυριακής, οι ψηφοφόροι έδωσαν ένα συντριπτικό ποσοστό της τάξεως του 62% υπέρ του Θόδωρου Μουριάδη πράγμα που σημαίνει ότι ένα μεγάλο (το μεγαλύτερο ίσως) ποσοστό ψηφοφόρων των παρατάξεων που δεν συμμετείχαν στη διαδικασία της δεύτερης Κυριακής, εμπιστεύθηκαν για δήμαρχο Καβάλας τον Θόδωρο Μουριάδη. Η υψηλή επίδοση μάλιστα Μουριάδη την δεύτερη Κυριακή φανερώνει ότι ο δήμαρχος Καβάλας έλαβε ψήφους ακόμη και από κάποιους ψηφοφόρους που την πρώτη Κυριακή είχαν ψηφίσει τη Δήμητρα Τσανάκα.
Όταν λοιπόν έχεις απέναντί σου έναν ευρείας αποδοχής δήμαρχο, δεν μπορείς από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες να του επιτίθεσαι με τόσο απαξιωτικό τρόπο, με ειρωνείες και πολλές φορές με αισχρά υπονοούμενα, να υιοθετείς γλώσσα και ύφος τοπικών ΜΜΕ τύπου Χίου και «Μακελειού» και να αποδεικνύεις μ’ αυτόν τον τρόπο ότι τα κίνητρά σου δεν είναι καθόλου πολιτικά αλλά μάλλον ταπεινά και προσωπικά.
Μοιάζεις σαν να έχεις κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι σε έναν άνθρωπο που στο κάτω – κάτω εκπροσωπεί και έναν θεσμό που σε μια δημοκρατία όλοι πρέπει να τον σεβόμαστε όσο κι αν πολιτικά δεν συμφωνούμε μαζί του.
Ο εκάστοτε δήμαρχος Καβάλας είναι ο πρώτος πολίτης της πόλης. Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει. Ο σεβασμός στο πρόσωπό του και στον θεσμό που εκπροσωπεί είναι αυτονόητος και επιβαλλόμενος ιδιαίτερα μάλιστα από εκείνους που φιλοδοξούν, αύριο μεθαύριο, να τον υπηρετήσουν.
Αυτό λοιπόν δεν πρέπει να είναι κενός λόγος αλλά κοινός τόπος. Να αποδεικνύεται καθημερινά στην πράξη και να το διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού πρώτοι και καλύτεροι οι αιρετοί μέσα στο δημοτικό συμβούλιο.
Ο Βαγγέλης Παππάς είναι ένας πρακτικός άνθρωπος όταν αντιμετωπίζει τα προβλήματα της πόλης και είναι επίσης και ένας υπέρμαχος των συναινέσεων μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, πράγμα που έχει αποδείξει πολλές φορές στην πράξη. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η φωνή της λογικής στις περισσότερες των περιπτώσεων, όταν προκύπτει θέμα και διαφωνία στη διάρκεια των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. Η πολύχρονη παρουσία του είναι γενικά θετική στο δημοτικό συμβούλιο.
Ωστόσο προχθές έκανε ένα «φάουλ» που δεν αρμόζει στον ίδιο και την μακρά εμπειρία και διαδρομή του. Σε μια αποστροφή της παρέμβασής του στη συζήτηση για την διεκδίκηση του λιμανιού από το Δήμο Καβάλας, απευθυνόμενος προς τον δήμαρχο, είπε: «Να πείτε στους φίλους σας τους κουλτουριάρηδες τους αρχιτέκτονες με τα τσάγια τους…». Ήθελε να προτείνει στο δήμαρχο να αναθέσει στο Σύλλογο Αρχιτεκτόνων να κάνουν κάποιες μελέτες για την αξιοποίηση του λιμανιού.
Οι συμπολίτες μας αρχιτέκτονες, αγαπητέ Βαγγέλη, και ιδιαίτερα ο δραστήριος Σύλλογός τους, είναι άνθρωποι με βαθιά επιστημονική γνώση, με σημαντική προσφορά διαχρονικά στην πόλη, με την οργάνωση πολλών εκδηλώσεων και παρεμβάσεων για την αισθητική της και την ανάπτυξή της και αυτή η ειρωνεία σου όχι μόνον δεν τους αγγίζει αλλά πλήττει και την θετική εικόνα που εσύ προσωπικά έχεις χτίσει για τον εαυτό σου με την διαδρομή σου όλα αυτά τα χρόνια μέσα στην τοπική κοινωνία. Ελπίζουμε ότι ήταν μια άτυχη στιγμή που δεν θα επαναληφθεί.
