Γράφει ο Θόδωρος Θεοδωρίδης
Προσφυγικό και κορωνοϊός. Μέσα σ’ αυτό το φορτισμένο με άκρατη κινδυνολογία και πανικό από τα τηλεοπτικά κανάλια κλίμα, προσπαθώ να βρω εξόδους ασφαλούς διαφυγής αλλά μοιάζει μάλλον πράγμα ακατόρθωτο. Την ώρα που τα δακρυγόνα και οι χειροβομβίδες κρότου λάμψης πέφτουν βροχή στις Καστανιές, και τα τάγματα εφόδου μαζί με τον τακτικό στρατό και την αστυνομία επιχειρούν στον Έβρο, οι υπερπατριώτες των κοινωνικών δικτύων επιχειρούν και εκείνοι την τελική επίθεση στα ράφια των σούπερ μάρκετ και τα αδειάζουν από τα κωλόχαρτα και τα dettol. Ρίχνουν στο καλάθι και δέκα πάκα μακαρόνια Νο 6, ζάχαρη, ρύζι –καρολίνα ή νυχάκι- ό,τι έχει απομείνει τέλος πάντων, φασόλια και γάλατα Νουνού. Ύστερα τη στήνουνε στον καναπέ μπροστά στο «γυαλί», και φουσκώνουν από εθνική υπερηφάνεια παρακολουθώντας τα κατορθώματα των σωμάτων ασφαλείας και του στρατού στα σύνορα.
Στο μεταξύ ο Βελόπουλος με 5,5% κοντεύει να φτάσει το ΚΙΝΑΛ της Γεννηματά στην τρίτη θέση πουλώντας υπερπατριωτισμό από τη μια και αλοιφές για τον κορωνοϊό από την άλλη και μάλιστα σε τιμές ξεφτίλας.
Είμαστε σε καλό δρόμο…
Η γειτονική μας Βουλγαρία εφαρμόζει πλέον το ηλεκτρονικό σύστημα για τα διόδια. Δεν υπάρχει ούτε ένας σταθμός διοδίων στη χώρα (μετωπικός ή πλευρικός) και οι αυτοκινητόδρομοι είναι ελεύθεροι και ασφαλείς για όλους τους οδηγούς.
Μπορείς πλέον ηλεκτρονικά, από το σπίτι σου ή από το κινητό σου τηλέφωνο να μπεις στο σχετικό σάιτ https://web.bgtoll.bg/ (είναι και στην ελληνική γλώσσα) και να προμηθευτείς την κάρτα σου για όσο διάστημα γουστάρεις να ταξιδέψεις.
Χαρακτηριστικό για τους εκδρομείς είναι η κάρτα του Σαββατοκύριακου που κοστίζει 10 λέβα (περίπου 5 ευρώ) και ισχύει από τις 12.00 η ώρα της Παρασκευής μέχρι τις 23.59 της Κυριακής.
Υπάρχουν επίσης κάρτες για μία εβδομάδα (15 λέβα ~ 8 ευρώ), ένα μήνα (30 λέβα ~ 16 ευρώ), τρεις μήνες (54 λέβα ~ 29 ευρώ) και ένα χρόνο (97 λέβα ~50 ευρώ).
Σκεφτείτε ότι μια διαδρομή πήγαινε έλα Καβάλα – Αθήνα, σταματώντας ανά 40 περίπου χιλιόμετρα σε 15 μετωπικούς σταθμούς διοδίων κοστίζει 73,70 ευρώ ενώ στη γειτονική μας Βουλγαρία με 50 ευρώ μπορείς να διασχίζεις τους αυτοκινητόδρομους όλης της χώρας επί ένα χρόνο όσες φορές θέλεις χωρίς τις εκνευριστικές και πολυέξοδες στάσεις των μετωπικών σταθμών ανά τριάντα και σαράντα χιλιόμετρα.
Πού; Στη Βουλγαρία παρακαλώ. όπου όπως έλεγε κάποτε και ο αξέχαστος Χάρι Κλιν «με μια Kolynos έβγαζες γκόμενα».
Εμείς εδώ μετά από δέκα περίπου χρόνια και τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις ακόμη ψάχνουμε σε ποιον θα δώσουμε το «πακέτο» με την καλύτερη προμήθεια για να μας φτιάξει κάποτε τα περιβόητα -για να μη πω διαβόητα- αναλογικά διόδια.
Άνθρωποι που εισέρχονται παράνομα σε μια χώρα, χωρίς χαρτιά και άδειες, χωρίς διαβατήρια και σχετικό έλεγχο από τις αρμόδιες αρχές της χώρας, περνώντας –νύχτα συνήθως- από βουνά και λαγκάδια, διασχίζοντας ποτάμια και θάλασσες, είτε χαρακτηρίζονται πρόσφυγες είτε μετανάστες, είναι όλοι τους παράνομοι. Τελεία και παύλα.
Ωστόσο προκαλεί αλγεινή εντύπωση η εμμονή πολλών γηγενών να τους χαρακτηρίζουν με τον όρο «λαθρομετανάστες» ή και σκέτο «λάθρο», προσπαθώντας να προσδώσουν ένα δραματικό τόνο και αποδίδοντας αμέσως (και όχι εμμέσως) με τον χαρακτηρισμό αυτό την εικόνα ενός επικίνδυνου και αδίστακτου εγκληματία, ώστε να επηρεαστεί αρνητικά η κοινή γνώμη ότι έχει να κάνει με άγριους ανθρώπους που εκ προοιμίου επιβουλεύονται όχι μόνο την περιουσία αλλά και τη ζωή των ντόπιων.
Πάνω σ’ αυτή την ορολογία και με όλη τη παραφιλολογία που την συνοδεύει, χτίζεται από επιτήδειους η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία.
Κανένας άνθρωπος δεν εγκαταλείπει το σπίτι του, τη χώρα του, τη ζωή που έκτισε σε έναν τόπο, χωρίς λόγο.
Είναι ο πόλεμος, είναι η οικονομική εξαθλίωση, είναι οι πολιτικές διώξεις, σε λίγο θα είναι και το κλίμα. Όλα αυτά ξεριζώνουν τους ανθρώπους που εγκαταλείπουν τον τόπο τους αναζητώντας όχι μια καλύτερη ζωή, αλλά απλώς μια ζωή.
Είναι φανερό ότι στην περίπτωση των τελευταίων ημερών ο Ερντογάν χρησιμοποιεί σαν εργαλείο τους πρόσφυγες για τις δικές του επιδιώξεις. Κι εμείς από την πλευρά μας καλά κάνουμε και κλείσαμε τα σύνορά μας και υπερασπιζόμαστε το δίκιο μας. Γιατί είναι φανερό πως δεν δεχόμαστε επίθεση από τους πρόσφυγες αλλά από τον Σουλτάνο. Μια επίθεση εναντίον της Ευρώπης η οποία όμως απλώς παρατηρεί παγερά αδιάφορη τα τεκταινόμενα χωρίς να υπερασπίζεται ουσιαστικά ένα μέλος της.
