Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Φοβούμενος την ολοένα και μεγαλύτερη αντίθεση των συμπατριωτών στη συντηρητική (αντιλαiκή;) πολιτική του (κυρίως εκείνης που αφορά τις συντάξεις), ο πρόεδρος Μακρόν προσκάλεσε το τελευταίο δεκαήμερο Μαïου, τέσσερις διανοούμενους για να μάθει το τι σκέπτονται για τις επελθούσες αλλαγές στην κοινωνία, την κατανάλωση, στο τρόπο ζωής.
Δεν γνωρίζω λεπτομερώς τις απόψεις των τριών εκ των τεσσάρων: Βιάρ, (φιλικώς διακείμενος έναντι του Μακρόν), Μοάτι (μελετητής του φαινομένου των κίτρινων γιλέκων) και Κασσελύ συγγράψας με τον δημοσκόπο Φουρκέ το πολυδιαβασμένο βιβλίο: «Η Γαλλία υποκάτω των οφθαλμών μας, οικονομία, τοπία, νέοι τρόποι ζωής».
Οι συγγραφείς σημειώνουν τις αλλαγές που συνέβησαν στην Γαλλία, η οποία μετεβλήθη σε ένα έθνος πολυπολιτικό και διαιρεμένο. Εν πρώτοις, διαπιστώνουν μια χώρα που αναστατώθηκε λόγω ενός νέου οικονομικού μοντέλου.
Μετά από δυο αιώνες απόλυτης κυριαρχίας, η βιομηχανία έπαυσε να υπάρχει. Η αποβιομηχάνιση που άρχισε στα χρόνια 70, προχώρησε με εντονότερο ρυθμό την επόμενη δεκαετία, χωρίς να φεισθεί κανένα τομέα, ακόμα και εκείνο που ήταν το αυτοκίνητο και η αγροδιατροφή, (σ.σ. πρόκειται για το σύνολο των διαδικασιών που περιλαμβάνουν την αγροτική διατροφική αλυσίδα).
Οι ενδιαφερόμενοι πολίτες γνωρίζουν λίγο—πολύ εκ πείρας ζωής τις απόψεις που αναπτύσσουν οι Φουρκέ και Κασσελύ σ’ αυτή την άκρως ενδιαφέρουσα οικονομικοκοινωνική μελέτη. Ο πρώτος, είχε την ευκαιρία να τις εκθέσει και στον Μακρόν.
Σε τι συνίστανται; Στο ότι οι Γάλλοι επιθυμούντες να ξαναπάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο της ζωής τους δεν έπαυσαν να αναφέρονται στα συνθήματα που επεκράτησαν και επικρατούν ακόμη και σήμερα, όπως θα γίνει Τρίτη 6 Ιουνίου, ενάντια στο νόμο για σύνταξη στα 64 χρόνια:«Μας κλέβουν δυο χρόνια ζωής».
Την στιγμή που η τηλεργασία επιδεινώνει τις κοινωνικές και περιφερειακές ρωγμές, ο ίδιος συγγραφεύς του πρώτου ευπώλητου βιβλίου του, που έγινε μπεστ—σέλερ τιτλοφορούμενο: «Το γαλλικό αρχιπέλαγος» υπέβαλε στον Πρόεδρο την ιδέα να εφεύρει μια ανταμοιβή για τους εργαζόμενους που είναι δέσμιοι άκαμπτων ωραρίων. Ο Μακρόν την απέρριψε πάραυτα.
Η περαιτέρω χειροτέρευση της αγοραστικής δύναμης των μεσαίων τάξεων, εκείνων που είναι σχετικά πολύ πλούσιοι για να τύχουν βοήθειας και εκείνων που δεν έχουν αρκετά για να ζήσουν υποφερτώς, απασχόλησε, σύμφωνα με την εφημερίδα Λε Μόντ, τον Μακρόν και τους προσκεκλημένους διανοούμενους.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσαν, ο Φουρκέ υπογράμμισε ότι η αγοραστική δύναμη έγινε ένας παντοδύναμος, οργανικά αναπόφευκτος μαρκαδόρος, σημειωτής. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα στο να καλλιεργείται το αίσθημα της κατωτερότητος ή και της ανωτερότητος σε μια κοινωνία της καταναλώσεως.
Ας διευκρινισθεί ότι το 1960, 35% των Γάλλων πήγαιναν στην κυριακάτικη θεία λειτουργία και το 25% ψήφιζαν Κ.Κ. Το 2023 τα αντίστοιχα νούμερα είναι 4% και 2,5%. Ο δημοσκόπος πρόσθεσε ότι οι Γάλλοι στο παρελθόν υπέμεναν την επίγεια ζωή ελπίζοντες ή στον Παράδεισο ή στο Μεγάλο Βράδυ.
Σήμερα η ευτυχία είναι εδώ και τώρα, όταν κανείς μπορεί να πληρώσει. Ο Φουρκέ ανέφερε σαν παράδειγμα ένα πολιτικό συμβουλάτορα του Μιττερράν αλλά και του Σιράκ που έλεγε: εάν κάποιος στα πενήντα του χρόνια δεν μπορεί να πληρώσει ένα ρολόγι μάρκας Rolex τότε είναι αποτυχημένος.
Προς το τέλος της ανταλλαγής απόψεων, ο Μακρόν ανεφέρθη σε ορισμένα αιματηρά γεγονότα που συντάραξαν τελευταίως τη Γαλλία. Σχολιάζοντας τα, ο Φουρκέ υπενθύμισε στον Πρόεδρο ότι οι σημειωθείσες εντάσεις σε μερικούς τομείς της κοινωνίας οφείλονται στη λεγόμενη διαδικασία του αποπολιτισμού, (λέξη προφερόμενη στα γαλλικά ντεσιβιλιζασιόν) και που σημαίνει υποχώρηση του πολιτισμού.
Ο Μακρόν δήλωσε ότι συμμερίζεται την λέξη εκτιμώμενη από την Δεξιά και την ακραία έκφρασή της που απαιτούν από την κυβέρνηση να είναι μέχρι το τέλος ανένδοτη, έστω και κατασταλτική, της εν λόγω διαδικασίας του αποπολιτισμού.
(1) Καρτέσιος στα γαλλικά Ρενέ Ντεκάρτ (1596-1650), φιλόσοφος, μαθηματικός, εισηγητής του ορθολογισμού, θεωρείται ότι έβαλε τον ακρογωνιαίο λίθος συμπερασματικής σκέψεως, που προπαγανδίζεται και υπερασπίζεται σε όλες τις βαθμίδες της γαλλικής κουλτούρας.
