Γράφει ο Άγγελος Τσανάκας
“Μου φτάνει
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν…”*
Θεωρώ χάσιμο χρόνου αν για κάποιο λόγο δεν κάνω στη ζωή μου αυτό που θέλω εγώ, αλλά κάνω αυτό που οι άλλοι θέλουν, κι αυτό που είναι “λέει”, σωστό και πρέπον. Γνωρίζω βέβαια πολύ καλά ότι αυτό με οδηγεί σε ένα είδος μοναχικότητας, μα ουδόλως με απασχολεί αυτό. Όσο δε πιο πολύ αποφεύγω αυτού του είδους το χάσιμο χρόνου, τόσο η πορεία που ακολουθώ γίνεται περισσότερο μοναχική.
Αυτή η μοναχική μου πορεία επιτείνεται και μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, όταν στην προσπάθειά μου να μοιραστώ με κάποιους κάτι που εγώ θεωρώ σπουδαίο, αυτούς, τους αφήνει αδιάφορους και για τούτο εγώ τους παρατώ κι ούτε να τους πείσω προσπαθώ.
Πρέπει όμως σε αυτό το σημείο να πω κάτι, για να μην παρεξηγηθεί αυτό το “εγώ” και το “θέλω”. Λέω λοιπόν ότι, όταν λέω ότι “εγώ”, θέλω να κάνω αυτό που “θέλω”, αυτό, δεν είναι καθόλου εγωιστικό κι ας έτσι φαίνεται, και συνάμα βέβαια δεν είναι σε βάρος – καθ’ οιονδήποτε τρόπο – κανενός άλλου προσώπου, είτε συγγενικού είτε του ευρύτερου κοινωνικού μου περιβάλλοντος, συμπεριβαλομένου και αυτού του φυσικού όπου ζω.
Όσον αφορά δε, την σπουδαιότητα ή μη, αυτού που κάθε ένας από εμάς θεωρεί σπουδαίο, θέλω να πω εδώ, πως κάθε άνθρωπος θεωρεί σπουδαίο αυτό που του κεντρίζει το ενδιαφέρον και του ομορφαίνει τη ζωή, “αναγκάζοντάς τον” έτσι να κρατά μια στάση ζωής μοναχική.
Μου αρέσει αυτή αυτή η μοναχική στάση ζωής των ανθρώπων.
Μου αρέσει αυτή, η δική μου, μοναχική πορεία, αυτή η μοναχική μα τόσο δημιουργική πορεία μου.
Το βλέπω και το ζω κάθε μέρα όλο και περισσότερο.
Και δες φίλε μου…..μη βιαστείς…..
Μη βιαστείς και πεις, πως ζω στη μοναξιά μου!
Δεν είναι έτσι η μοναξιά….
*****
Παλαιοχώρι Παγγαίου 12.12.19
*Οδυσσέας Ελύτης
