Ο αλιευτεικός συνεταιρισμός Κεραμωτής στοχεύει στην αναβάθμιση του προϊόντος
Αγώνα με τη θάλασσα, τη νομοθεσία και την κρίση δίνουν οι 32 αλιείς – μέλη του Αγροτικού Αλιευτικού Συνεταιρισμού Κεραμωτής Ν. Καβάλας. Είναι από τους παλαιότερους συνεταιρισμούς της χώρας, καθώς, σύμφωνα με τον πρόεδρο, Σταύρο Αρβανιτάκη, το πρώτο καταστατικό έγινε το 1947, ενώ δραστηριοποιείται από το 1950 στις λιμνοθάλασσες της Κεραμωτής, του Αγιάσματος, του Ερατεινού και της Βάσσοβα, αλιεύοντας εξαιρετικής ποιότητας αλιεύματα. Ο συνεταιρισμός αλιεύει κεφαλοειδή, λαβράκι, τσιπούρα, κακαρέλο, γλώσσα, σπάρο, εδώ και μια δεκαετία μπλε καβούρι, τα οποία διατίθενται καθημερινά από την Ιχθυόσκαλα Καβάλας, καθώς ο συνεταιρισμός διαθέτει εκεί γραφείο. Ο κ. Αρβανιτάκης τονίζει ότι ο συνεταιρισμός εμπορεύεται μόνος του τα προϊόντα του, διατηρώντας στην Ιχθυόσκαλα το γραφείο 17 από το 1970. «Είμαστε ο μόνος συνεταιρισμός με γραφείο σε Ιχθυόσκαλα, εκπληρώνοντας το ‘‘από τον παραγωγό στον καταναλωτή’’», εξηγεί. «Οι πελάτες μας είναι από την Ορεστιάδα μέχρι τις Σέρρες, από όπου τα αλιεύματα προωθούνται στην Ιχθυόσκαλα Θεσσαλονίκης μέσω ‘‘μανάβη’’, ο οποίος παίρνει ποσοστό επί του τζίρου».
Σχέδια που ναυάγησαν
Ο συνεταιρισμός νοίκιασε ένα οικόπεδο από τον Δήμο Κεραμωτής και σχεδίαζε να δημιουργήσει μονάδα επεξεργασίας, τυποποίησης και συσκευασίας για την αναβάθμιση του προϊόντος, όπως και για να προχωρήσει στην παρασκευή αβγοτάραχου, από εξαιρετική ντόπια πρώτη ύλη. «Έχουμε ένα εξαιρετικό αβγοτάραχο, αλλά δεν μπορούμε να το πουλήσουμε, γιατί δεν έχουμε ISO, HACCP. Η υποδομή που σχεδιάζαμε θα είχε συσκευαστήριο, χώρο για την ταρίχευση του αβγοτάραχου, χώρο για τα αλίπαστα, παγοποιείο, φούρνο κατάψυξης στους -40ο, γραφείο και πωλητήριο. Μπήκαμε στο προηγούμενο ΕΣΠΑ, εγκρίθηκε ένα πρόγραμμα 480.000 ευρώ, αλλά χρειαζόταν ίδια συμμετοχή 220.000 ευρώ κατατεθειμένα στην τράπεζα», περιγράφει ο κ. Αρβανιτάκης, εξηγώντας ότι το κτήριο της επένδυσης δεν μπορούσε να μπει σαν ενέχυρο και η επένδυση δεν προχώρησε. Ο ίδιος προσθέτει ότι η περίοδος είναι ισχνή για χορήγηση δανείων. «Η ίδια συμμετοχή είναι δύσκολη για εμάς που είμαστε ψαράδες», λέει χαρακτηριστικά.
Επίσης, επιδιώκουν να προχωρήσουν στην κάπνιση των ψαριών, ώστε να πάρει αξία το προϊόν. Ο λικουρίνος, από τον οποίο σχεδιάζουν να ξεκινήσουν, θα μπορούσε να γίνει καπνιστός, όπως και παστός. Παρά το ναυάγιο του πρώτου σχεδίου, ο συνεταιρισμός προχωρά στο πλάνο Β΄, που περιλαμβάνει τη δημιουργία τεσσάρων συσκευαστηρίων, σε υπάρχουσες υποδομές, ένα σε κάθε λιμνοθάλασσα. Ο συνεταιρισμός ανέμενε την Πέμπτη την ψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή για τη «Διακίνηση και εμπορία νωπών και ευαλλοίωτων αγροτικών προϊόντων», προκειμένου να προχωρήσουν στα σχέδιά τους. «Εκτός από το συσκευαστήριο χρειαζόμαστε ψυγείο, παγοποιείο, καπνιστήριο», προσθέτει ο πρόεδρος.
Η εύκολη λύση
Στους «αντιπάλους» των αλιέων ήταν και η κακή πρακτική ορισμένων ερασιτεχνών ψαράδων, που προκάλεσαν σοβαρά προβλήματα στους επαγγελματίες. «Τα ψάρια της Καβάλας θεωρούνται υποτιμημένα, γιατί ο κάθε υποτιθέμενος ψαράς πήγαινε και αλίευε στο λιμάνι, με αποτέλεσμα τα ψάρια να μυρίζουν πετρέλαιο και η νοικοκυρά που τα αγόραζε τα πετούσε». Η φήμη τους εν μέρει αποκαταστάθηκε, αλλά από την άλλη τα ιχθυοπωλεία δεν έχουν πλέον κεφάλια, γιατί οι νοικοκυρές αγοράζουν καθαρισμένο ψάρι και το κεφάλι χρειάζεται χρόνο, συγκριτικά με τη σαρδέλα, για να καθαριστεί. «Τα κεφάλια προωθούνται σε άλλες πόλεις, αλλά όχι στην Καβάλα», εξηγεί ο κ. Αρβανιτάκης. Παρά τις αντιξοότητες, αγαπάει τη δουλειά του, όπως και οι συνάδελφοί του στον συνεταιρισμό, γι’ αυτό και σχεδιάζουν την επόμενη μέρα. Υποστηρίζει ότι η δουλειά τους, εάν υπάρξουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις, θα μπορούσε ν’ αποτελέσει καλή προοπτική για τα παιδιά τους.
Ο Αγροτικός Αλιευτικός Συνεταιρισμός Κεραμωτής Καβάλας είναι από τους παλαιότερους συνεταιρισμούς της χώρας και τα μέλη του δραστηριοποιούνται από το 1950 στις λιμνοθάλασσες της Κεραμωτής, του Αγιάσματος, του Ερατεινού και της Βάσσοβα
Πηγή : Ύπαιθρος Χώρα
