Οδυσσέας Ελύτης
Οι εκδηλώσεις του Cosmopolis που παρακολουθήσαμε το τετραήμερο, από Πέμπτη (28/7) έως Κυριακή (31/7), έλαβαν τέλος και όλοι όσοι συμμετείχαν πιθανόν να βρίσκονται ακόμη υπό την επήρεια των έντονων στιγμών που βίωσαν κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Δυναμική η παρουσία όλων των καλλιτεχνών.
Ο καθένας με τον τρόπο του άφησε το αποτύπωμά του στον ψυχισμό μας. Και πράγματι, ο καταιγισμός των μουσικών ακουσμάτων και ρυθμών, μετά τα δύο χρόνια εγκλεισμού και απομόνωσης, λειτούργησε λυτρωτικά. Φάνηκε άλλωστε από τις αντιδράσεις του κοινού. Ξέφρενος χορός, τραγούδι, άμεση επικοινωνία με τους καλλιτέχνες.
Μικρά παιδιά με τους γονείς τους και πολύς νέος κόσμος αλλά και μεσήλικες, αφέθηκαν στη μαγεία της μουσικής. Μιας τέχνης που απέδειξε και πάλι αυτές τις μέρες πως δεν έχει σύνορα, πως μπορεί να φέρει κοντά τους λαούς και να τους ενώσει, κάνοντας συνειδητό ότι η ανάγκη των ανθρώπων να εκφράσουν συναισθήματα, να γλεντήσουν, να χαρούν, είναι κοινή από αρχαιοτάτων χρόνων. Αυτός ήταν και παραμένει ο σκοπός του φεστιβάλ Cosmopolis, να προβάλει και να αναδείξει το πολιτισμικό μωσαϊκό.
Οι χώρες που τιμήθηκαν φέτος ήταν η Ουγγαρία, η Μογγολία, το Μπενίν και το Ισραήλ. Παράλληλα με τη μουσική σκηνή, στον αύλειο χώρο του 7ου Δημοτικού Σχολείου, λειτουργούσαν κάθε απόγευμα εργαστήρια που περιελάμβαναν κατασκευές, εκπαιδευτικά και θεατρικά παιχνίδια τα οποία σχετίζονταν με την αντίστοιχη χώρα. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα παιδιά αποκόμιζαν στοιχεία του πολιτισμού καθεμιάς από αυτές.
Η Ουγγαρία και το Ισραήλ είναι χώρες τις οποίες γνωρίζουμε αρκετά καλά, μάλιστα κάποιοι από μας τις έχουν επισκεφθεί. Και για τη Μογγολία γίνονται κάποιες αναφορές στα ΜΜΕ, αλλά και ο Τζένκινς Χαν, ο ιδρυτής της Μογγολικής Αυτοκρατορίας (της μεγαλύτερης συνεχόμενης αυτοκρατορίας σε έκταση στην παγκόσμια ιστορία), είναι ένα ιστορικό πρόσωπο γνωστό σε μικρούς και μεγάλους.
Εκείνη, όμως, η χώρα που ήταν άγνωστη στους περισσότερους και που σχεδόν κανείς δεν είχε ακούσει ούτε καν το όνομά της, ήταν το Μπενίν (πρώην Δαχομέη), μια χώρα της Αφρικής κοντά στη Νιγηρία. Σημαντικό είναι να μάθουμε πως στη χώρα αυτή, γράφτηκε το πιο μελανό, το πιο απάνθρωπο κεφάλαιο στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.
Στον δρόμο των σκλάβων, έτσι ονομαζόταν η διαδρομή από μια περιοχή του Μπενίν Ουιντά έως την ακτή, κάπου τέσσερα χιλιόμετρα, επί δύο αιώνες, εκατομμύρια άνθρωποι οδηγήθηκαν στα πλοία για να τροφοδοτήσουν τα σκλαβοπάζαρα της αμερικανικής ηπείρου.
Η συνοικία της Παναγίας και συγκεκριμένα η Πλατεία Μεχμέτ Αλή, για άλλη μια χρονιά μετατράπηκε σε τόπο συνάντησης διαφορετικών πολιτισμών.
Το Cosmopolis έλαμψε και φέτος με τον μουσικό πλούτο, με τις εξαίρετες εμφανίσεις όλων των καλλιτεχνών που υποδέχτηκε το φεστιβάλ, αλλά και με τη δυναμική παρουσία του κόσμου που εμψύχωνε τους μουσικούς με τον αυθόρμητο ενθουσιασμό του.
Ελένη Ιωαννίδου
Θεατής και εθελόντρια στα cosmoεργαστήρια
