Γράφει ο Τάσος Πατσίδης.
Ηταν Αυγουστιάτικο μεσημέρι στις αρχές της δεκαετίας του `80. Η θερμοκρασία στα ύψη.
Χτυπάει η πόρτα του σπιτιού.
Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου αντικρίζει απέναντι του τον Βαρδή: « Που είναι ο μικρός;» ρωτάει ο Βαρδής και κυρ Θόδωρος απαντάει: « Βαρδή κοιμάται δούλευε χθες μέχρι αργά» .
Συνεχίζει ο Βαρδής: « Καλά, πες του, να είναι στο στάδιο στις 17.30 με ρούχα και παπούτσια , θα παίξουμε μπάλα».
Κάπως έτσι ξεκίνησε ένα από το πιο όμορφα ταξίδια των παιδικών μας χρόνων.
Την ίδια μέρα το απόγευμα μέσα στη ζέστη στο Στρατιωτικό Γήπεδο Ελευθερούπολης, 40 περίπου παιδιά απ` όλες τις γειτονιές της Ελευθερούπολης, από τον Άγιο Νικόλαο, τον Άγιο Ελευθέριο, τα Γύφτικα, τη Μπουζίνα, την … Τουλούμπα, μαζευτήκαμε και αρχικά ακούσαμε μια ψαρωτική φωνή: « Κάντε 10 γύρους και ελάτε να παίξουμε δίτερμα».
Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν ο Ορφέας, άλλωστε αρκετοί ήδη παίζαμε στο εφηβικό της μεγάλης ομάδας του Παγγαίου.
Αναρωτηθήκαμε μεταξύ μας: « Τι θέλει αυτός ο κοντός;»
Στο τέλος μας έσκασε το μυστικό: « Παιδιά θα βγάλετε όλοι δελτία, θα κάνουμε καινούρια ομάδα».
Ηταν το απόγευμα που γεννήθηκε ο Φρίξος Ελευθερούπολης.
Ο Βαρδής ήταν προπονητής, πρόεδρος και όχι μόνο. Στην αρχή ορίστηκε διοικητικό συμβούλιο, ο συγχωρεμένος ο Νταϊκόλιας, ο Καραμήτρος, ο Μελεμενίδης, ο Γιώργος ο Πετροδημόπουλος, ο Μάνθος ο Τζημαγιώργης.
Στο πέρασμα του χρόνου έμεινε μόνος. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελε άλλους δίπλα του.
Το πρώτο παιχνίδι του Φρίξου στη Γ` κατηγορία της ΕΠΣΚ ήταν στο γήπεδο του Χορτοκοπίου με τον Παράδεισο. Χάσαμε με 7-1. Είχα σκοράρει με πέναλτι. Έγινα ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του Φρίξου που σκοράριζε.
Τότε όλοι 15 χρονών, τρώγαμε το ένα γκολ πίσω από το άλλο.
«Δεν πειράζει, μπράβο παιδιά» μας είπε ο Βαρδής στο τέλος.
Φανέλες από τον Βουνιόζο και παπούτσια Ζίτα Ελλάς.
Το ταλέντο των συμπαικτών μου δεν άργησε να φανεί. Κάθε χρόνο ανεβαίναμε και μια κατηγορία.
Στα αμούστακα παιδιά προστέθηκαν δυο έμπειροι, ο τερματοφύλακας Λευτέρης Ζουμπούλης και ο λίμπερο Σταύρος Παράσχος.
Οι περισσότεροι παίκτες αμέσως έγιναν μεταγραφικοί στόχοι ομάδων. Ο Ορφέας γκρίνιαζε δεν το ήθελε αυτό. Στην Α` κατηγορία οι δυο ομάδες είχαν πάει σε διαφορετικούς ομίλους.
Ο Βαρδής μας έλεγε ότι δεχόταν πόλεμο. Η αλήθεια είναι ότι μόνο τον Μάκη Δεροχανεσιάν έδωσε στον Μ. Α Ορφανίου. Στον Ορφέα πήγαν ο Κώστας Βακιρτζής, ο Φιλιτσόπουλος, ο Ιωαννίδης, ο Καπετάνιος.
Όλη η ομάδα όμως η αρχική είχε παικταράδες. Τα πρώτα παιδιά που έπαιξαν εκτός από τους προαναφερόμενους ήταν οι: Καλλινικίδης. Παπακωνσταντίνου, Μπαρέτας, Τα αδέλφια Περπέρογλου( ο ένας ο πατέρας του σπουδαίου καλαθοσφαιριστή), Πατσίδης, Σβίγκας, Αγγελάκης, Καλαμένιος, Σκαρτούλης, Βαφειάδης, Δεροχανεσιάν, το τουρκάκι ο Ερτβάν που τον βρήκε από το παζάρι της Ελευθερούπολης , ο Τσώνης που έφυγε μετανάστης στη Γερμανία, ο Νεκτάριος ο Λιναρδάτος.
Μετά από λίγο προστέθηκαν και άλλα παιδιά: Τσέλιος, Παπανδρέου, τα Διτοπουλάκια(Αντώνης και Χρήστος) , ο Καϊπης, ο Πατέρας, ο Πετροδημόπουλος, ο Βογιατζής, ο Κελαϊδάκης, ο Νίκος ο Δραγανίδης που έπαιζε και μπάσκετ. Ακόμη ο Μανώλης Καμπέρης και ο αδελφός του Στέλιος αλλά και ο Μωυσής ο Νικολάου.
Για λίγο είχαν περάσει ο «Ετσεβίτ» ως τερματοφύλακας και ο Κοκκινίδης σαν στόπερ. Κοντά μας σε όλους τους ρόλους ο Χρήστος ο Βακίδης. Επίσης φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας ο Κώστας ο Γοργίας, ο Κώστας ο Βογιατζίδης, ο Τάκης ο Χαραλαμπίδης, ο Ανδρέας ο Καλλινικίδης, ο Κωτσαλάς, ο Γιαλαμής(τερματοφύλακας). Ακόμη και ο συγχωρεμένος ο Κωστάκης ο Ζαρζαβατσίδης.
Στην Α` κατηγορία ήρθαν και οι έμπειροι: Χωλίδης, Αναστασιάδης, Σοφρωνίδης, Χατζηιορδάνου, Βερβερίδης, Μπασδάνης, Μελισσόπουλος όπως και ο Σταυρίδης από την Αυλή. Η ομάδα μπορούσε να φτάσει ακόμη και στη Δ` Εθνική, όμως έπαιξε ρόλο το οικονομικό.
Ο Βαρδής βέβαια όταν η ομάδα άρχισε να πέφτει κατηγορίες, είχε βγάλει δελτία σε όποιους έβλεπε στο δρόμο για να συμπληρώνει.
Οι ατάκες του ακόμη και τώρα ηχούν στα αφτιά μου.
Στη Νέα Πέραμο κόντρα στον Βρασίδα, κερδίζαμε με 1-0 στο ημίχρονο. Στην ανάπαυλα ρίχνει τη… βόμβα: « παιδιά στον σκύλο η μπάλα». Ηταν μεγάλο λυκόσκυλο που έσκαγε όλες τις μπάλες ακριβώς σε σπίτι δίπλα στο παλιό γήπεδο της Περάμου. Εμείς στο β` μέρος παίρναμε τη μπάλα και τη ρίχναμε στο σκύλο αλλά στο 93` φάγαμε το 1-1 και τέζα ο Βαρδής. Φανατικός Νεοδημοκράτης ο Βαρδής, θέλανε να το ρίξουνε από τη διοίκηση αφού δεν έκανε ποτέ εκλογές. Όρισε γενική συνέλευση για τις 7. Μαζευτήκανε όλοι για τις 7 το απόγευμα. Ο Βαρδής πουθενά, εξαφανισμένος. Την άλλη μέρα σαν γαμπρός στην πιάτσα των ταξί, τον ορμάνε όλοι να τον φάνε και αυτός απαντάει: « Ρε παιδιά έγινε κανονικά η γενική συνέλευση στις 7 το πρωί, εκλέχθηκα εγώ και άλλοι 8». Αντε να τον πιάσεις. Σε παιχνίδι στον Μακεδονικό Μέλισσας ο Βαρδή εξηγεί τον τερματοφύλακα Γιώργο Αντωνιάδη τους νέους κανονισμούς ότι δεν πρέπει να πιάνει τη μπάλα με τα χέρια όταν τη γυρνάει πίσω ο αμυντικός. « Κατάλαβες Γιώργο;» Απαντάει ο Γιώργος: « Κατάλαβα πρόεδρε».
Γυρνάει πίσω τη μπάλα ο στόπερ ο Γιώργος την αφήνει και πάει στα δίχτυα. Ο Βαρδής έξαλλος στον πάγκο, σπάει το φαρμακείο και ότι άλλο βρίσκει μπροστά του και φωνάζει « Ρε Γιώργο τι σου είπα». Ο Γιώργος απορημένος: « Καλά ρε Βαρδή δεν μου είπες να μην πιάνω τη μπάλα» .
Μεγάλες στιγμές που μας παρακολουθούσε να πηγαίνουμε νωρίς στα σπίτια όταν είχαμε πρωινά ματς.
Ρωτούσε ο Βαρδής έναν- έναν αν είχαμε ξενυχτήσει. Ήξερε όμως ποιοι ήταν οι νόμιμοι, τους άλλους τους άφηνε στον πάγκο. Ηταν τότε η μόδα της ντισκοτέκ…
Ο Φρίξος σε κάποια στιγμή άλλαξε χέρια. Ο Κιουρτσής ο Ανέστης έγινε πρόεδρος. Η ομάδα είχε οργάνωση, ο Βαρδής ήταν από κοντά αλλά δεν έπαιζε το βασικό ρόλο. Στην ομάδα είχαν προστεθεί πάλι παιδιά από το Πράβι: Χαϊδαρίδης, Ασβεστάς, Σέκουλας, Κιουρτσής, Παμπούκας, Παυλίδης, τα αδέλφια Τζαμτζή από το Ακροβούνι. Ο Χωρινός και ο Σταματάκης δανεικοί από τον Ορφέα.
Επίσης είχανε έρθει ο Μωυζές από το Βυζάντιο και ο Καριώτης από τον Ορφέα.
Προπονητές ο Κυρανούδης, ο Τσιάρας, ο Παράσχος κτλ.
Ακόμη και ο Στέλιος Κατρακυλάκης που τον είχε υπερβολική αγάπη αφού τον είχε αναδείξει στον Ορφέα.
Ο Φρίξος που τώρα λειτουργεί ως Ακαδημία του Ορφέα, ήταν μια ομάδα μοντέλο τη δεκαετία του `80. Ο απόλυτος ορισμός των ταλέντων της αλάνας. Αρκετά παιδιά παίξανε επαγγελματικό ποδόσφαιρο( Κ. Βακιρτζής, Φιλιτσόπουλος, Ιωαννίδης). Μερικοί έγιναν σπουδαίοι επιστήμονες( Σβίγκας, Τσέλιος, Αγγελάκης). Ο Βαρδής για όλους μας ήταν κάτι το ξεχωριστό.
Μας έβριζε, μας φώναζε αλλά μας πονούσε όπως και εμείς. Τα πάντα ξεχνιόταν όταν τελείωνε το παιχνίδι. Με τρύπια παπούτσια, με δικές μας κάλτσες, με δικά μας σωβρακάκια πολλές φορές, όμως το ευχαριστηθήκαμε, το αγαπήσαμε, το λατρέψαμε σε γήπεδα χωμάτινα.
Ηταν κάτι το πρωτοποριακό το 1980. Αυτό που ψάχνουν τώρα μερικοί και δεν μπορούν να το χτίσουν.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει…
Τ. Π
