Όταν ο μικρός μου γιος, μετά το διδακτορικό του στην Νανοτεχνολογία, μετακόμισε στο Albuquerque του Ν. Μεξικού των ΗΠΑ, για να εργαστεί στο εκεί Πανεπιστήμιο, χάρηκα ιδιαίτερα.
Η χαρά μου εκτός των άλλων ήταν μεγάλη γιατί στην περιοχή εκείνη υπάρχουν εγκαταστάσεις και γεωλογικά ευρήματα που επιθυμούσα διακαώς να δω και μου δίνονταν τότε η δυνατότητα να τα επισκεφτώ. Το ταξίδι μου αυτό για το Albuquerque έγινε μετά από ένα χρόνο.
Η πόλη είναι χτισμένη στους πρόποδες ενός όρους του Σάντια πλήρως αξιοποιημένου τουριστικά και την διαπερνά ο γνωστός ποταμός Ρίο Γκράντε από τα πολλά κινηματογραφικά έργα που γυρίστηκαν στην περιοχή.
Την περιοχή αυτή την προτιμούν οι Κινηματογραφικές Εταιρείες να γυρίζουν ταινίες για την παντελή έλλειψη υγρασίας, την καθαρότητα της ατμόσφαιρας και τον άπλετο ηλιακό φωτισμό. Από την πρώτη στιγμή με εντυπωσίασε και εμένα το κλίμα της πόλης.
Κλίμα της ερήμου εντελώς ξηρό με τεράστιες διαφορές θερμοκρασίας ημέρας και νύχτας. Το πρώτο πρωινό που σηκώθηκα από το κρεβάτι τα μαλλιά μου είχαν ανασηκωθεί σαν βελόνες και στο πρώτο άγγιγμα έβγαζαν ένα χαρακτηριστικό ήχο «τσιτσίριζαν».
Το δράμα ήταν να μπει κάποιος στο αυτοκίνητο. Σε όποιο μεταλλικό κομμάτι θα ακουμπούσε θα ένοιωθε το τσίμπημα από τον στατικό ηλεκτρισμό που είχε παγιδευτεί στο αμάξωμα. Το ευχάριστο αυτής της ξηρότητας όμως ήταν ότι έκανες έναν ωραίο ύπνο.
Σηκωνόσουν με ελαφρύ το κεφάλι και τις αρθρώσεις σου τις αισθανόσουν νεανικές. Δεν πονούσες πουθενά. Την διαφορά της θερμοκρασίας την ένοιωσα δραματικά σε μια βραδινή μας έξοδα προς την Σάντα Φε. Η Σάντα Φε είναι μια πόλη της τέχνης με πολλά θέατρα και χώρους καλλιτεχνικούς όλων των ειδών.
Τραβά την αφρόκρεμα της κουλτούρας και των γραμμάτων μιας ευρύτερης περιοχής των Κεντροδυτικών Πολιτειών της Αμερικής. Ξεκινήσαμε από το Albuquerque με την θερμοκρασία κοντά στους 20 βαθμούς και όταν το βράδυ ξεκινήσαμε για την επιστροφή το θερμόμετρο έδειχνε -4.
Εγώ ντυμένος με την θερμοκρασία των 20 βαθμών όταν βγήκα στους -4 σοκαρίστηκα. Αν δεν με σκέπαζαν με κάτι κουβέρτες που είχαν, θα έμενε σίγουρα από το σοκ εκεί. Η πρώτη μου επίσκεψη σε τόπο από αυτούς που επιθυμούσα να επισκεφτώ, έγινε στην Αριζόνα.
Εκεί αφού διασχίσαμε την περιοχή της Σεντόνα, μια περιοχή απολαυστική στην οδήγηση και απαράμιλλου φυσικού κάλους, πήραμε τον ανήφορο για τα Grand Canyon καλλιτεχνήματα που δημιουργήθηκαν από τα στοιχεία της φύσης, νερό και αέρα, που σε ξαφνιάζουν.
Ξαφνιάζεσαι πρώτα για το μέγεθος τους, μετά για την ομορφιά τους μέσα από την αγριότητά του περιβάλλοντος. Κατάληξη αυτής της ολιγοήμερης εξερεύνησης μας ήταν το μεγάλο αποτύπωμα από την πτώση ενός ουράνιου μετεώρου πολύ μεγάλου που έγινε πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια.
Οι διαστάσεις του υπερβολικές. Πρέπει η ακτίνα του κύκλου που δημιουργήθηκε να υπερέβαινε το χιλιόμετρο και το βάθος της κοιλότητας να έφτανε τα 80μ. Η ενέργεια που διοχετεύτηκε στον πλανήτη τεράστια και οι ζημιές στο τότε περιβάλλον ανυπολόγιστες.
Δίχως να το θέλεις, βλέποντας αυτό το τυχαίο συμβάν, η σκέψη σου πηγαίνει στις τεράστιες δυνάμεις που μας περιβάλλουν και δυστυχώς δεν είμαστε σε θέση να τις ελέγξουμε. Εκτός αυτών των απροόπτων και ανεξέλεγκτων κινδύνων που ελλοχεύουν για τον πλανήτη, το σπίτι μας, εμείς κάνουμε τα πάντα για να γίνει η ζωή επάνω σ’ αυτόν δύσκολή και μερικές φορές οι συνθήκες απάνθρωπες.
Ήξερα ότι στην περιοχή αυτή υπάρχουν εγκαταστάσεις που παρακολουθούν τα εκπεμπόμενα ραδιοκύματα από το Σύμπαν. Μεγάλη τύχη. Σε φιλική συνάντηση Ελλήνων Επιστημόνων γνωριστήκαμε με ένα πατριωτάκι από τα Σέρρες που ήταν Αστροφυσικός.
Η τύχη μου συμπεραίνεται από το γεγονός ότι εργάζονταν στις εγκαταστάσεις εκείνες. Του εξέφρασα την σφοδρή μου επιθυμία να τον επισκεφτώ στον χώρο της δουλείας του. Μας προσκάλεσε να πάμε με πολύ ευγένεια.
Με μεγάλη χαρά ξεκινήσαμε εκείνο το ταξίδι διανύοντας μια απόσταση 265 μιλίων ενός ευθέως δρόμου δίχως την παραμικρή στροφή. Εκεί καταλάβαμε στην πράξη την καμπυλότητα της Γης. Σε ευθεία βέβαια δεν πορευθήκαμε αλλά διαγράψαμε μια πλήρη καμπύλη 265 μιλιών της γήινης επιφάνειας.
Το θέαμα των εγκαταστάσεων επιβλητικό. Μεγάλες κυκλικές κεραίες ύψους κοντά στα ογδόντα μέτρα και με διάμετρο των κυκλικών κεραιών που έφεραν, στα 50μ. Ήταν σκορπισμένες σε μια επιφάνεια είκοσι γηπέδων ποδοσφαίρου και σε τριγωνική διάταξη που έμοιαζε το σήμα της Mερσεντές.
Όλες ήταν στραμμένες στον ουρανό με διαφορετική γωνία και σάρωναν το Σύμπαν. Αποστολή τους να λαμβάνουν ραδιοκύματα που εκπέμπονται από διάφορες πηγές του Σύμπαντος. Η δουλειά των επιστημόνων που εργάζονται στις εγκαταστάσεις αυτές είναι να αναλύουν τα σήματα αυτά τα οποία δίνουν σπουδαίες πληροφορίες για τις πηγές που τα εκπέμπουν.
Η ανάλυση που μας έγινε και οι εικόνες που μας παρουσιάστηκαν από τον φίλο μας τον Χάρη και τους άλλους Επιστήμονες εντυπωσιακές και πρωτόγνωρες. Ενθουσιαστήκαμε, τους ευχαριστήσαμε και φύγαμε πλήρεις.
Ήμασταν πια βέβαιοι ότι ο Άνθρωπος έχει γνώση των κινδύνων που ελλοχεύουν για τον πλανήτη Γη από το Σύμπαν και κάνει ότι μπορεί για να προφυλαχθεί. Στην επιστροφή έπεσε η ιδέα να επισκεφτούμε το Roswell για να δούμε τον εξωγήινο.
Ήταν στον δρόμο μας. Να διευκρινίσω ότι το 1947 έγινε γνωστό ευρέως ότι στο Roswell έπεσε ένας ιπτάμενος δίσκος και μάλιστα υπήρχαν θύματα από Εξωγήινους. Έναν τέτοιο Εξωγήινο ήρθαμε και εμείς να δούμε στην πόλη αυτή.
Στο μικρό Μουσείο που υπάρχει Εξωγήινο δεν είδαμε. Είδαμε κάποιες φωτογραφίες για ένα παράξενο όν επάνω σε ένα χειρουργικό τραπέζι και γύρω του επιστήμονες να το εξετάζουν. Είδαμε όμως έναν τεράστιο πίνακα με πολλές χιλιάδες υπογραφές επισκεπτών από όλον τον κόσμο και αρκετές από την Ελλάδα.
Μέσα σ’ αυτές υπήρχαν και τρείς από την περιοχή της Καβάλας οπότε κρίναμε ότι οι δικές υπογραφές περιττεύουν. Πρέπει να τονίσω ακόμη το θέμα αυτό απασχόλησε και την ΝΑSA και τον Ιούνιο που μας πέρασε έκανε μια ανοιχτή διαβούλευση επάνω στα φαινόμενα αυτά που δεν είναι λίγα.
Το συμπέρασμα αυτής της διαβούλευσης «Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι τα UAP (Unidentified Anomalous Phenomena) έχουν εξωγήινη προέλευση», ανέφερε η NASA. Ωστόσο είπε ακόμη, πως ορίζει τα UAP «ως παρατηρήσεις συμβάντων στον ουρανό που δεν μπορούν να αναγνωρισθούν ως αεροσκάφη ή ως γνωστά φυσικά φαινόμενα από επιστημονική άποψη».
Αυτά από την ΝΑSA. Εμείς όμως έχουμε και την άποψη για τον Εξωγήινο του Roswell του Παναγιώτη ενός Τριπολιτσιώτη φίλου μας που μας φιλοξένησε. Ο Παναγιώτης που ζει στην περιοχή από την εποχή που έγινε το φαινόμενο της πτώσης του ιπτάμενου δίσκου, γνώριζε πολλές λεπτομέρειες και μας τις είπε.
Στην περιοχή της πόλης αυτής υπήρχε με μεγάλη μονάδα της Αεροπορίας, η μονάδα αυτή ήταν η πηγή της οικονομικής ζωής της πόλης. Μετά τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου πάρθηκε απόφαση να κλείσει και να μεταφερθεί αλλού.
Τότε συνέβη και η πτώση του άγνωστου ιπτάμενου αντικειμένου σε ένα χωράφι. Ο Δήμαρχος της πόλης, ένας Κεφαλλονίτης, κάλεσε τον Αγρότη και μίλησαν για το θέμα. Πρώτα όμως ήρθε σε επαφή στον τόπο του συμβάντος και με τον Αξιωματικό της Αεροπορίας που ήρθε να διερεύνηση το αντικείμενο.
Ο αξιωματικός ήταν βέβαιος ότι αυτό που είδε ήταν ιπτάμενος δίσκος και ο Αγρότης με βεβαιότητα μαρτύρησε ότι είδε πτώματα. Το βέβαιο είναι ότι την πόλη κάθε χρόνο την επισκέπτεται ένας μεγάλος αριθμός τουριστών και έχει ένα αρκετά μεγάλο έσοδο με το οποίο καλύπτει την ζημιά από την απομάκρυνση της Αεροπορικής Βάσης.
Παναγιώτης Φώτου
