Σε δύο χώρους (καταστήματα) του υπογείου της Δ. Αγοράς η Έλσα Βακιρτζή και άλλες γυναίκες εθελόντριες συνεχίζουν τη σημαντική τους πρωτοβουλία.
Συγκεντρώνουν μεταχειρισμένα ρούχα. Τα τακτοποιούν και τα προσφέρουν σε όσους έχουν ανάγκη. Σιγά σιγά η διαδικασία ενισχύεται. Περιλαμβάνει και άλλα είδη. Η δημοτική σύμβουλος μιλά για την έναρξη της προσπάθειας της και το πώς διαμορφώνεται σήμερα.
Η συνέντευξη
Ερ: Σε δυο χώρους του υπογείου της δημοτικής αγοράς πάρα πολλά μεταχειρισμένα ρούχα. Πως ξεκίνησε αυτή η ιδέα σας και που είναι σήμερα;
Απ: Βασικά πάντα είχα ένα όραμα να κάνω ένα χώρο συγκέντρωσης κυρίως ρούχων, γιατί εδώ και τόσα χρόνια το κάνω ερασιτεχνικά στο κατάστημα μου. Εν μέσω πανδημίας ήταν πολύ δύσκολο γιατί ερχόταν οι ενδιαφερόμενοι, ερχόταν ο κόσμος που έφερνε είτε παπούτσια, είτε ρούχα στο μαγαζί μου, συν τους πελάτες τους δικούς μου. Ερασιτεχνικά πάντα το έκανα αλλά θα έπρεπε να γίνει πιο οργανωμένα. Το συζήτησα με το Δήμαρχο και μου παραχώρησε ένα κατάστημα κάτω στη δημοτική αγορά. Αλλά πολύ γρήγορα γέμισε οπότε πολύ γρήγορα χρειαστήκαμε και δεύτερο χώρο. Μας δόθηκε και δεύτερος χώρος.
Ερ: Εκεί τι μπορεί να βρει ή να προσφέρει κάποιος;
Απ: Ρούχα σε καλή κατάσταση. Αν και είναι πολύ δύσκολο να γίνεται η διαλογή από μας. Κάθε μέρα πρέπει από 10 σακούλες τεράστιες να επιλέξουμε και να τοποθετήσουμε στα ράφια. Τα ρούχα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν πάλι. Οπότε η διαλογή πρέπει να γίνεται από τους ανθρώπους που μας φέρνουν τα ρούχα. Οι αποδέκτες δεν είναι διαφορετικοί από μας, είναι ίσοι με μας. Πρέπει να το σκεφτούμε καλά. Μας φέρνουν και πολλά βρώμικα, φθαρμένα τα οποία φυσικά και πετάμε. Σε παπούτσια έχουμε πολύ μεγάλη ζήτηση. Ζητάμε επίσης πολλά μωρουδιακά γιατί υπάρχουν γυναίκες οι οποίες ετοιμάζονται να γεννήσουν και αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα και δεν έχουν τα απαραίτητα για το μωράκι τους. Κρεβατάκια, καροτσάκια, ρελάξ, τα πάντα. Μέχρι και κουρτίνες αρχίζουμε και μαζεύουμε και χαλιά! Επίσης έπιπλα πολλά αλλά αυτά δεν τα παίρνουμε στο κατάστημα. Όποιος έχει να προσφέρει, ψάχνω διαδικτυακά σε ανθρώπους που ξέρω ότι έχουν ανάγκη, τις οποίες καταγράφω όταν έρχονται στο μαγαζί και τα προωθώ έτσι.
Ερ: Αυτοί που τα παίρνουν έχουν μια αναστολή; Διστάζουν να κατέβουν στο υπόγειο; Έρχονται και τα παίρνουν από το υπόγειο;
Απ: Έρχονται και τα παίρνουν από το υπόγειο. Δεν έχει πρόβλημα ο κόσμος. Υπάρχουν όμως και κάποιοι Καβαλιώτες οι οποίοι αισθάνονται άσχημα. Μου ζητάνε να ανοίξω κάποιες ώρες που δεν έχει κίνηση η αγορά για να μην τους δει ο κόσμος. Γίνεται και αυτό φυσικά.
Ερ: Απ` ότι είδαμε υπάρχει βοήθεια και από άλλες γυναίκες που είναι εθελόντριες;
Απ: Είναι φίλες μου και τις οποίες ευχαριστώ πάρα πολύ. Φυσικά όλα αυτά δεν γίνονται μόνο με μένα. Δε θα είχαμε αυτό το αποτέλεσμα, αν είναι δυνατό, γιατί καθημερινά καταφθάνουν σακούλες αμέτρητες. Το πρόβλημα μου είναι με τους Ρομά που δέχομαι απειλές. Εκνευρίζονται εύκολα. Δεν μπορώ να τους επιτρέψω να μπαίνουν μέσα στο χώρο με 8 παιδιά. Να ψάχνουν, να τα ανακατεύουν και εγώ από την άλλη μεριά να τα ταιριάζω και να τα αδειάζω. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Φυσικά δεν καταλαβαίνουν αλλά θα τα υποστώ και αυτά. Θέλω να ευχαριστήσω τους χορηγούς μου. Χωρίς αυτούς δε θα γινόταν τίποτα. Ο Παύλος ο Τσουμάκης και ο Μιχάλης Τσουλφίδης, τα σταντ. Τα ράφια ο Μάκης Δημητριάδης ο οποίος αφιέρωσε πολύ χρόνο στην τοποθέτηση και οι κρεμάστρες είναι από τα καταστήματα της Καβάλας, τους συναδέλφους μου στο Εμπορικό Σύλλογο.
