Σε ποιά ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;
Από μικρό παιδί είχα μια αγάπη για τη ζωγραφική, μια ανησυχία και ένα ενδιαφέρον για οποιαδήποτε άλλη κατασκευή, είτε με μέταλλα είτε με πηλό ή με οτιδήποτε άλλο.Μη διαθέτοντας όμως τα απαραίτητα εργαλεία, αρκέστηκα να ζωγραφίζω σε μεταξωτό πανί, δημιουργώντας μικρά έργα επίτοιχα ή επιτραπέζια τα οποία χάριζα σε φίλους. Ονειρευόμουν δε την ενασχόλησή μου με την κεραμική τέχνη. Όμως όταν εμείς ονειρευόμαστε ο Θεός γελάει.
Έτσι στην ηλικία των 20 ετών έγινα για πρώτη φορά μητέρα, και άρα ένα όνειρο, ένας έρωτας, μια μεγάλη αγάπη, έμειναν ανεκπλήρωτα. Όλα τα υπόλοιπα χρόνια, μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, ήταν αδύνατον ν΄ ασχοληθώ με τα εικαστικά. Όμως πριν από 8 περίπου χρόνια νομίζω πως αυτός ο ανεκπλήρωτος έρωτας που φώλιαζε μέσα μου, τελικά τα κατάφερε και με έκανε να τον δω με άλλο μάτι, ξεκινώντας από το πρώτο μου έργο που ήταν πυρογραφία σε κολοκύθα.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Πιστεύω πως γεννιέται κανείς. Είναι αυτός ο άνθρωπος που από μικρή ηλικία βλέπει τα πράγματα με άλλη οπτική, με «άλλο μάτι». Με φλόγα στη ματιά επεξεργάζεται και καλλιεργεί την κάθε εικόνα που πέφτει στην αντίληψή του, τα ερεθίσματα που λαμβάνει, αλλά το κάθετι που καταγράφεται στους αισθητήρες του.
Αρκεί όμως να του δοθούν οι κατάλληλες ευκαιρίες και αυτή τη φλόγα, το πάθος, σε συνδυασμό και με το έμφυτο ταλέντο, να τα εξελίξει με τον οποιονδήποτε τρόπο. Αν δεν διαθέτει κάποιος καλλιτέχνης όλα αυτά, οι σπουδές δεν επαρκούν. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι ο καλλιτέχνης να διακατέχεται από επιμονή, υπομονή, προσπάθεια, έτσι ώστε αυτό το ταλέντο να καλλιεργηθεί ακόμη και χωρίς σπουδές, με διάβασμα και με πειραματισμό.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Πολλές… Η αγάπη, η αρμονία, η συνέπεια, το μεράκι. Όλα αυτά προσπαθώ να εξωτερικεύσω και μέσα από τα έργα μου.
Μέσα σ΄αυτή τη λαίλαπα που ζούμε, νομίζω πως ο κόσμος έχει ανάγκη να απολαύσει όλα αυτά τα στοιχεία σ΄ένα έργο τέχνης. Αγαπώ τα έντονα χρώματα, και τα χρησιμοποιώ. Αισθάνομαι ότι προσπαθώ να μεταφέρω την αισιοδοξία μου, την ελπίδα και τη δύναμή μου στον θεατή. Αγαπώ δε ιδιαίτερα την τέχνη της πυρογραφίας, με την οποία ξεκίνησα δειλά δειλά να πειραματίζομαι μιας και είμαι αυτοδίδακτη και με γοητεύει να δουλεύω με αρχέγονα υλικά, όπως το ξύλο και η φωτιά, ή με υλικά της φύσης (κολοκύθες) και ακόμη πιο πολύ η πρόκληση που δέχομαι από την συγκεκριμένη τεχνική, λαμβάνοντας υπόψη ότι σε περίπτωση λάθους, το έργο είναι άχρηστο.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε;
Ασφαλώς. Έρχεται απρόσκλητη μέσα από μια συζήτηση με τα εγγόνια μου, από μια εικόνα, από ένα τραγούδι, από κάποιο συναίσθημα, από μια φωτογραφία.
Έτσι προγραμματίζω το δικό μου ταξίδι χωρίς προορισμό, και σας διαβεβαιώ ότι πάντα έχει ένα ενδιαφέρον, μια μαγεία.
Ο καλλιτέχνης αποζητά την επιβράβευση της δουλειάς του.
Αυτός είναι και ο λόγος που εκθέτει έργα του, στα οποία πάντα καταθέτει την ψυχή του σε κοινή θέα.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;
Εργατική, μεθοδική, με αγάπη στη μοναχικότητα και δημιουργικότητα.
Με χαρακτηρίζει μια επιμονή, υπομονή, αγάπη για όλα αυτά που ασχολούμαι, λάτρης του ωραίου και του τέλειου του παλιού και του παραδοσιακού και μιας και είμαι αυτοδίδακτη σ΄όλες τις τεχνικές μου, με την πάροδο του χρόνου, εισπράττω το «Μπράβο» των επισκεπτών μου, μέσα από την επικοινωνία μαζί του και όλο αυτό με γεμίζει με απέραντη χαρά και μου δίνει δύναμη να προχωρήσω.
Άλλωστε σ΄όλα αυτά οφείλεται και το «πάντρεμα» πυρογραφίας και ζωγραφικής.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Η συμμετοχή μου σε ομαδικές εκθέσεις που θα πραγματοποιηθούν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, η δημιουργία νέων έργων και μάλιστα έργων που ήδη τα έχω σχεδιάσει στο μυαλό μου, τα έχω εμπνευστεί και δεν κατάφερα φέτος να τα αποτυπώσω σε ξύλο ή σε καμβά.
Ένα άλλο μελλοντικό μου σχέδιο είναι να πραγματοποιηθεί μια μεγάλη έκθεση στην πόλη μου με τη συμμετοχή Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, η οποία να διοργανωθεί από γνώστες του αντικειμένου, αρκεί να υπάρχει μεράκι και βοήθεια από τους τοπικούς φορείς.
Είναι ένα σχέδιο το οποίο έχω κατά νου περίπου 2 χρόνια, όμως οι συγκυρίες δεν μας επέτρεψαν να το προχωρήσουμε. Εύχομαι το 2020 να τα καταφέρουμε.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω ότι οι καλλιτέχνες της επαρχίας είναι σχεδόν απομονωμένοι από το κέντρο. Χρειάζεται να δαπανήσουν κάποια ποσά ώστε να «στείλουν» έργα τους στο Κέντρο με άγνωστα αποτελέσματα μιας και θα απουσιάζουν τις περισσότερες φορές.
Στην επαρχία δυστυχώς δεν υπάρχουν αρκετοί φιλότεχνοι, με αποτέλεσμα οι εκθέσεις που γίνονται από διάφορους καλλιτέχνες, να μην έχει την δέουσα προβολή και άρα και επισκεψιμότητα. Εκτός αυτού, μιλώντας πάντα για την πόλη μου, βλέπω μια απαξίωση, μια μοναξιά των καλλιτεχνών.
Να φανταστείτε ότι στην Καβάλα, ο μόνος χώρος που πραγματοποιούνται εκθέσεις ζωγραφικής είναι η «Δημοτική Καπναποθήκη», ένα πανέμορφο διατηρητέο δημοτικό κτίριο, το οποίο όμως, δυστυχώς εδώ και χρόνια δεν παραχωρείται στους καλλιτέχνες Σαββατοκύριακα.
Οι μέχρι στιγμής προσπάθειές μας ήταν άκαρπες. Θα χαιρόμουν αν καταφέρναμε κάτι προς αυτή την κατεύθυνση.
Θα αισθανθώ ότι έχω βάλει κι εγώ ένα λιθαράκι για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
Παράλληλα θα ήθελα να συμβάλω κι εγώ με την αγάπη μου και τα έργα μου προς την κατεύθυνση, να αγαπηθεί επιτέλους η παραμελημένη και παρεξηγημένη τέχνη της πυρογραφίας.
Σας διαβεβαιώ ότι ένα έργο ζωγραφικής τελειώνει σε πολύ λίγο χρόνο, ενώ ένα έργο πυρογραφίας, απαιτεί περισσότερη προσπάθεια και προσοχή, μιας και παίζεις κυριολεκτικά με τη φωτιά.
Βιογραφικό: Η Ροδούλα Ανδρεάδου – Κατζομύτη, γεννήθηκε και κατοικεί στην Καβάλα.
Δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στην Καβάλα σαν ελεύθερος επαγγελματίας (Δακτυλογραφήσεις – Εργαστήρι Γραφικών Τεχνών) για περισσότερα από 30 χρόνια.
Πριν από περίπου 8 χρόνια, σε κάποια δύσκολη στιγμή της ζωής της, απομονωμένη, αποφάσισε να ασχοληθεί με τα εικαστικά, πράγμα που αγαπούσε από παιδί, εκπληρώνοντας έτσι έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, μια αγάπη.
Εξέχουσα θέση στην καρδιά της έχει η Πυρογραφία. Ασχολείται επίσης με τη Ζωγραφική, με Κατασκευές με φύλλα μετάλλων και πηλό, με τη χάραξη και σκάλισμα αβγών στρουθοκαμήλου, καθώς επίσης και με την κατασκευή κοσμημάτων με ημιπολύτιμες πέτρες και εικαστικό κόσμημα.
Είναι αυτοδίδακτη και έχει στο ενεργητικό της μέχρι στιγμής 8 ατομικές εκθέσεις και συμμετοχή σε πολλές ομαδικές, στην Καβάλα, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, δηλώνει δε πως η πηγή της έμπνευσής της είναι τα τέσσερα εγγόνια της και η Καβάλα, η πόλη που λατρεύει.
(Στη συνέντευξη της κ. Ανδρεάδου η ιστοσελίδα επέλεξε να αναρτήσει φωτογραφίες των έργων της. Η Πρωϊνή που αναδημοσιεύει το κείμενο προτιμά μια φωτογραφία της ίδιας από παλιότερη έκθεση της).