Ηλίας Μαμαλάκης: «Τα περισσότερα νέα παιδιά ασχολούνται με τη μαγειρική όχι γιατί την αγαπούν αλλά γιατί το θέλει η μαμά τους ή γιατί θέλουν να γίνουν Σκαρμούτσοι!!!»
Οι συστάσεις είναι περιττές και ποιος δεν γνωρίζει τον Ηλία Μαμαλάκη τον άνθρωπο που έκανε τους Έλληνες να ξεφοβηθούν την κουζίνα και να ασχοληθούν με τη μαγειρική.
Υπήρξε τηλεθεατής που να μην παρακολούθησε την εκπομπή «Μπουκιά και συχώριο» στο Μεγάλο Κανάλι; Όχι βέβαια !!!
Πολυσχιδής προσωπικότητα διετέλεσε επιτυχώς food expert, μάγειρας, δημοσιογράφος γεύσεων, συγγραφέας, ραδιοφωνατζής και παρουσιαστής εκπομπών. Ο λόγος στον Ηλία Μαμαλάκη τον οποίο ευχαριστούμε θερμά για την συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ
Ερ: Το «Μπουκιά και συχώριο» έγραψε την δική του ιστορία στην ελληνική τηλεόραση πολλοί μάλιστα σας έχουν αντιγράψει, λείπει μια τέτοια εκπομπή σήμερα από την ελληνική τηλεόραση.
Απ: Θα μπορούσε να ξαναγίνει αλλά η τηλεόραση από το 2012 και μετά μπήκε σ’ ένα οικονομικό μαρασμό με αποτέλεσμα τα κανάλια να μην μπορούν να υποστηρίξουν οικονομικά εκπομπές οι οποίες ήταν προσεγμένες και ακριβές.
Έτσι λοιπόν άρχισε μια καινούργια σειρά εκπομπών μαγειρικής οι οποίες ήταν βασισμένες σε σπόνσορες , συνήθως γυρίζονταν στο στούντιο και σπάνια στο δρόμο.
Κι αυτές που γυρίζαν στο δρόμο ήταν σπονσοναρισμένες, ενώ έβλεπες ότι ο άνθρωπος ταξίδευε στα Άγραφα ήταν υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει το προϊόν του χορηγού το οποίο δεν είχε καμία σχέση με τα Άγραφα.
Μου έτυχε μια φορά να πάω φιλοξενούμενος σε μια εκπομπή όπου ο οικοδεσπότης έφτιαξε σαρδέλες με σκορδαλιά , μου λέει κάποια στιγμή έχουμε χορηγό το ξύδι Παπαδημητρίου να βάλουμε ξύδι στις σαρδέλες , μπαίνει δεν μπαίνει….. τελικά έβαλε ξύδι στις σαρδέλες αφού ήταν ο χορηγός της εκπομπής, διαφορετικά δεν βγαίνουν όλες αυτές οι εκπομπές που γυρίζονται σήμερα!!!
Ερ: Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο master chef;
Απ: Το master chef είναι υπερπαραγωγή δεν έχει σχέση με τις καθημερινές εκπομπές μαγειρικής , είναι ακριβή εκπομπή γιατί βασίζεται σε κανόνες που έρχονται από το εξωτερικό, συνέχεια έχουν το ακουστικό στο αυτί τους και παίρνουν οδηγίες από τους ανθρώπους της παραγωγής.
Είναι βέβαια μια εκπομπή που έχει εξαιρετικά master class που αν σε ενδιέφερε να τα παρακολουθήσεις θα μπορούσες να μάθεις χρήσιμα πράγματα.
Έδωσαν όμως μεγαλύτερη σημασία απ’ ότι θα έπρεπε στις σχέσεις των παιδιών μεταξύ τους ή με τους κριτές για να προσδώσουν ένα χαρακτήρα reality και να δώσουν κίνητρα στη νεολαία να το παρακολουθήσει.
Ερ: Αν δεν ήσασταν σεφ τι άλλο θα θέλατε να γίνετε στη ζωή σας;
Απ: Γεωπόνος !!!
Έχω χρόνια στη ζωική παράγωγη , αγαπώ πάρα πολύ αυτό που λέμε εκτροφή ζωών αλλά και την γεωργία την ίδια η οποία έχει πάρα πολύ μεγάλες δυνατότητες που παραμένουν όμως ανεκμετάλλευτες.
Συμμετέχω σε ένα project του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και της Γεωπονικής σχολής Αθηνών που ταξιδεύει σε πόλεις της Ελλάδας και κάνει σεμινάρια σε νέους αγρότες για τις ευκαιρίες που έχουν και βλέπω μια πολύ σημαντική αντίδραση εκ μέρους των νέων παιδιών.
Επίσης ανακαλύπτω ότι γίνονται πράγματα τα οποία δεν τα ξέρει ευρύτερα ο κόσμος και τα οποία έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Το πρόβλημα είναι ότι παράγονται εξαιρετικά προϊόντα όπως π.χ το Gin του Δραμινού αποσταγματοποιού Δημήτρη Χαρίσκου που δυστυχώς γνωρίζουν λίγοι άνθρωποι σ’ όλη την Ελλάδα, όταν πηγαίνει να το πουλήσει (χωρίς να είναι αυτή η δουλειά του) στην αγορά αυτοί που τα διακινούν θέλουν να τον «σφάξουν» !!!
Είναι μια πολύ μεγάλη δυσκολία , θα μπορούσε όμως να ξεπεραστεί με την δημιουργία μιας κοινοπραξίας όπου θα μπορούν οι μικροί παραγωγοί να διαθέτουν αποκλειστικά τα προϊόντα τους σ’ όλη τη χώρα, αλλά ακόμη δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο θέλει ακόμη δουλειά το πράγμα .
Ερ: Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο μάγειρα που ξεκινά την καριέρα του;
Απ: Υπάρχουν δυο ειδών μάγειροι αυτοί που βγήκαν από τις σχολές με το ζόρι οι οποίοι πρέπει να αλλάξουν επάγγελμα και αυτοί που έχουν πάθος με τη κουζίνα.
Πρέπει λοιπόν να μπουν στη κουζίνα και να ξεκινήσουν να καθαρίζουν πατάτες και κρεμμύδια, μετά να μάθουν να τα κόβουν, στη συνέχεια να τα ανακατεύουν και τέλος να είναι δίπλα στον μάστορα τους και να τον ακούνε με προσοχή, εάν τα κάνουν αυτά θα γίνουν σπουδαίοι μάγειροι.
Αλλά το 70-80% των νέων παιδιών που πάνε στη μαγειρική δεν την αγαπούν, πηγαίνουν γιατί το θέλει η μαμά τους ή γιατί θέλουν να γίνουν Σκαρμούτσοι!!!
Ερ: Τι φαγητό θα μαγειρεύατε για την οικογένεια σας
Εμείς μαγειρεύουμε κάθε μέρα στο σπίτι πολύ απλά φαγητά, την Κυριακή είχαμε κάνει στήθος μοσχαρίσιο με χυλοπίτες στο φούρνο , φασολάκια γιαχνί , μπάμιες με κοτόπουλο , τέτοια φαγητά μαγειρεύουμε στο σπίτι μας.
Ερ: Δηλαδή δεν κακομαθαίνετε την Ντορίτα με κάτι πιο γκουρμέ;
Απ: Όχι….όχι εγώ δεν είμαι οπαδός του γκουρμέ φαγητού , ένα κομματάκι κρέας με περίεργες σάλτσες και με δυο κουτουλιές δίπλα αυτό δεν είναι φαγητό , είναι κάτι που το δοκίμασα πολύ στη ζωή μου και τελείωσε πλέον για μένα .
Ερ: Ποιο είναι το αγαπημένο σας σπιτικό φαγητό;
Απ: Οι γεμιστές ντομάτες τις οποίες κάνω με δυόσμο, κορινθιακές σταφίδες και κουκουνάρι. Το φαγητό που μου φέρνει δάκρυα στα μάτια είναι μια ζεστή, παρηγορητική κοτόσουπα !!!
Ο κόσμος αγκάλιασε το νέο σας επιχειρηματικό εγχείρημα με τα καταστήματα «Μπουκιά και συχώριο»
Να σας πω ότι στις 30 του μηνός το ταμείο είναι γεμάτο και στις 1 το βρίσκω άδειο !!!!
Ερ: Ποια κουζίνα του κόσμου θεωρείται ότι σας εκφράζει;
Απ: Μου αρέσει πρώτα πάρα πολύ η ελληνική κουζίνα , ακολουθεί η κινέζικη και μετά η ιταλική
Ερ: Πόσο έχει αλλάξει η ελληνική κουζίνα από την εποχή του αξέχαστου Τσελεμεντέ;
Απ: Στις αρχές του εικοστού αιώνα δεν υπήρχε αστική κουζίνα, άρχιζε τότε η Αθήνα να συγκροτείτε σε πόλη και σε πρωτεύουσα, άνοιξε το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» και έφερε ζαχαροπλάστη από το Βέλγιο και Γάλλο μάγειρα .
Έτσι άρχισε να δημιουργείται μια καινούργια κουζίνα που ερχόταν από το εξωτερικό , παράλληλα όμως είχαμε και την είσοδο των προσφύγων το 1922 οι οποίοι με την ισχυρή παρεμβολή τους τόνωσαν την αστική κουζίνα.
Αυτοί μας έμαθαν τα λαδερά , αυτοί μας έμαθαν τις εντράδες , το μοσχάρι με τις μελιτζάνες, το αρνάκι με τα χόρτα. Μέχρι τότε κυριαρχούσαν στην ελληνική κουζίνα τα ψητά και οι πίτες, αυτά ξέραμε τότε στην Ελλάδα.
Έτσι άρχισε να ζυμώνεται αυτό το πράγμα , ο Τσελεμεντές ήρθε και έβαλε μέσα στο βιβλίο του ούτε πολύ απλά αλλά ούτε και πολύ δύσκολα φαγητά. Έχω τη χαρά να φιλοξενώ στη βιβλιοθήκη μου ένα αντίτυπο του Τσελεμεντέ του 1910 όπου τον αρακά τον μαγείρευε με βούτυρο και τις ποσότητες των υλικών τις μετρούσε σε οκάδες.
Ακόμη ο Τσελεμεντές μας ενημέρωνε στο βιβλίο του πώς να στρώνουμε το τραπέζι του αρραβώνα και του προξενιού, καθώς και τι ενδυμασία να φοράμε σε κάθε γεύμα!!!
Ερ: Αν έπρεπε να αποδώσετε στο μαγείρεμα έναν ήχο ποιον θα διαλέγατε;
Απ: Ένα ρυθμικό τύμπανο με υπόκρουση από πιστόνια
Ερ: Τι ρόλο έπαιξε η μουσική στη ζωή σας;
Απ: Ζωή χωρίς μουσική φαΐ χωρίς αλάτι !!! Ακούω τα πάντα ανάλογα την ώρα και την διάθεση, από δημοτικά μέχρι κλασική μουσική κάπως ελαφριά. Να….. αγαπώ πολύ τον «Μαγεμένο αυλό» του Μότσαρτ αλλά και το παραδοσιακό τραγούδι της Ηπείρου «Γιώργη μου το μαντήλι σου».
Ερ: Ποιο είναι το τραγούδι που σας έχει σημαδέψει;
Απ: Δεν νομίζω ότι υπάρχει τραγούδι που να με σημάδεψε , ακούω όμως συχνά και μου αρέσει ο Carlos Santana και ο Joe Cocker .
Ηλία Μαμαλάκη σε ευχαριστούμε για την θερμή φιλοξενία , για τη κουβέντα που κάναμε και το υπέροχο γεύμα που μας ετοίμασες, ελπίζουμε να σε δούμε στη Καβάλα σύντομα.
Κι εγώ σας ευχαριστώ παιδιά , να είστε σίγουροι πως θα ανταμώσουμε ξανά στην όμορφη Καβάλα.
Βαγγέλης Φουντούκος
Στάθης Χαρπαντίδης
