❱❱ Ο Νίκος Μαγδαληνός μιλά για τη σχέση του με το σανίδι, τη φιλία του με τον πρώην υπουργό και τις ευκαιρίες που έχασε για καριέρα στο εξωτερικό ❱❱ Οι σημαντικές θεατρικές δουλειές, ο «δάσκαλος» Βουτσινάς, η επιτυχία του «Ταμάμ» και ο μεγαλύτερος ρόλος της ζωής του
Από την
ΚΛΑΡΑ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ανθρωπος με πηγαίο ταλέντο και χιούμορ, με ήθος και αρχές. Ηθοποιός, δηλαδή, με όλη τη σημασία της λέξης!
Ο Νίκος Μαγδαληνός, σε μια απολαυστική συνέντευξη, μιλάει στην «Espresso» για την 33χρονη παρουσία του στο θεατρικό σανίδι, τον ρόλο της ζωής του, τις ευκαιρίες που έχασε για καριέρα στο εξωτερικό, αλλά και για τον φίλο του τον Γιάνη Βαρουφάκη!
Πότε και πού γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα το 1964 στη Λυδία Καβάλας. Είναι το μέρος όπου βαπτίστηκε η πρώτη χριστιανή στην Ευρώπη και το χωριό του Θοδωρή Ζαγοράκη! Μικρό χωριό είναι αλλά έχουμε το βαπτιστήριον, τα αρχαία και τη φυλακή του Αποστόλου Παύλου.
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Ηταν πάρα πολύ ωραία! Τα χρόνια δηλαδή που έμεινα εδώ, γιατί σε ηλικία περίπου πέντε χρονών φύγαμε για τη Γερμανία. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι του μεροκάματου! Το καλό είναι ότι χάρη στο σχολείο όπου πήγα στη Γερμανία έμαθα να είμαι συνεπής, να έχω τάξη και πειθαρχία στο επάγγελμά μου και σεβασμό στους συνεργάτες μου. Δεν έχω αργήσει ποτέ στη δουλειά μου και δεν έχω πάει ποτέ αδιάβαστος!
Η προσαρμογή εκεί ήταν δύσκολη;
Πέρασα ένα με δύο χρόνια κατάθλιψη! Από τις αλάνες βρέθηκα στον τρίτο όροφο μιας γκρίζας πολυκατοικίας στη Φρανκφούρτη… Τη γλώσσα την έμαθα πολύ γρήγορα. Πήγα πρώτα σε ελληνικό σχολείο και μετά σε γερμανικό.
Κι ύστερα;
Τελείωσα το σχολείο και γύρισα στην Ελλάδα. Εδωσα εξετάσεις στο Κρατικό Θέατρο στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς μου ήθελαν να γίνω μηχανικός. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν είχαν δίκιο ή άδικο… Γιατί, παρότι στα 33 χρόνια που ασχολούμαι με την ηθοποιία δεν έχω μείνει ποτέ από δουλειά, νομίζω πως οι ηθοποιοί δεν έχουμε φυσιολογική ζωή.
Η συνέχεια πού και πώς σας βρίσκει;
Εφυγα από τη Θεσσαλονίκη και ήρθα στην Αθήνα. Είχα έναν μεγάλο δάσκαλο και στενό φίλο -και στη συνέχεια κουμπάρο, νονό του γιου μου-, τον Ανδρέα Βουτσινά. Σε αυτόν χρωστάω τα πάντα!
Ποιος ήταν ο πρώτος ρόλος σας;
Ημουν μαθητής ακόμα όταν έπαιξα το alter ego του Χάρολντ, στο «Χάρολντ και Μοντ», με τη Δέσπω Διαμαντίδου. Μετά ήρθα στην Αθήνα και δούλεψα με τον Λάκη Λαζόπουλο στη «Λυσιστράτη», σε καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Τεράστια επιτυχία! Θυμάμαι ακόμα και τα εισιτήρια που κάναμε: 87.000! Εισαγωγικές εξετάσεις στο Κρατικό έδωσα με κείμενο του Παύλου Μάτεσι, τον οποίο λάτρευα! Και ήρθε η ευκαιρία να παίξω στο Εθνικό, σε δικό του κείμενο, την «Εξορία»! Επειτα κάναμε μαζί τα «Μαργαριτάρια» στο «Ομιλείτε ελληνικά», από τα πρώτα που έκανα. Εκεί με είδε ο Γρηγόρης Πετρινιώτης, που τότε ήταν ηλεκτρολόγος, αλλά μετά έγινε παραγωγός, και με πρότεινε στο στούντιο ΑΤΑ. Και με πήρε ο Γιώργος Κωνσταντίνου γιατί χρειαζόταν έναν βασικό ρόλο στο «Η αλεπού κι ο μπούφος». Ακόμη ένας άνθρωπος που μου έδωσε απλόχερα πράγματα. Είναι χαρά και τιμή για μένα που έχω γνωρίσει ανθρώπους όπως ο Κωνσταντίνου, ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης…
Αλλες συνεργασίες που θυμάστε;
Ημουν στην πρώτη δουλειά του Μπρέγκοβιτς στην Ελλάδα, «Ο Αγιος Γεώργιος σκοτώνει τον δράκο». Μετά ήμουν στο Εθνικό με τον Ντούσαν Κοβάσεβιτς. Πήγαμε μαζί στο Νόβισαντ, στην πόλη που είχε βομβαρδιστεί. Θυμάμαι, παίζαμε στο Βελιγράδι. Είχε πάρει το πρώτο βραβείο στις Κάννες, αλλά προτίμησε να μείνει με εμάς από το να πάει να πάρει το βραβείο. Μεγάλη τιμή!
Είχατε πάρει υποτροφία από το υπουργείο Πολιτισμού για τη Γαλλία, σωστά;
Ναι! Το 1985 είχα μία υποτροφία για Γαλλία. Δεν πήγα ποτέ. Το φοβήθηκα. Βέβαια, για πολλά πράγματα έχω μετανιώσει. Οπως τότε ή όπως όταν είδα στην «Ορέστεια» τον Πέτερ Στάιν, αλλά δεν του μίλησα παρότι ήξερα γερμανικά. Μου είπε τότε ο Μάτεσις: «Πήγαινε στη Γερμανία, να το πω στον Στάιν». Αλλά σκέφτηκα: «Ασε, έκανα τόσο αγώνα για να μείνω στην Ελλάδα». Τελικά, έχω μετανιώσει και για τη Γαλλία και για τη Γερμανία. Τώρα, αν είχα την ευκαιρία θα έφευγα τρέχοντας!
Αλήθεια; Γιατί;
Γιατί έξω έχουν ένα καλό. Ακόμα και στην Τουρκία. Εχουν σεβασμό και αξιοπρέπεια. Κι αυτά που δικαιούνται να έχουν. Οταν τα ζητάς εδώ, θεωρούν ότι συνδικαλίζεσαι. Εξω είναι αυτονόητα. Γιατί να πρέπει διαρκώς να διαπραγματεύεσαι το οικονομικό σκέλος; Οταν είσαι 33 χρόνια σε αυτή τη δουλειά, δεν επιτρέπεται να κάνεις αυτές τις συζητήσεις. Ακόμα και στα ΔΗΠΕΘΕ κοιτάνε πώς θα σ’ εκμεταλλευτούν.
Από τη Θεσσαλονίκη γιατί φύγατε;
Εφυγα λόγω δουλειάς. Συνολικά δούλεψα 27 χρόνια σερί στο Εθνικό και το Κρατικό. Τα 13 χρόνια στην Αθήνα και τα 17 στη Θεσσαλονίκη. Πήγα στη Θεσσαλονίκη γιατί μου πρότεινε ο Βουτσινάς να παίξω Φειδιππίδη στις «Νεφέλες», για να εκπροσωπήσει το έργο την Ελλάδα στη Στοκχόλμη. Πήγα για ένα δύο χρόνια και έμεινα 17!
Τι έγινε; Γνωρίσατε τη γυναίκα της ζωής σας;
Οχι, δεν γνώρισα καμία γυναίκα της ζωής μου, την γνώρισα τη μητέρα του Ανδρέα, του γιου μου. Την οποία σέβομαι με αυτή την ιδιότητα. Παντρευτήκαμε το 1997 και το 2003 ήμουν ελεύθερος ξανά. Το 2007 ξαναπαντρεύτηκα και ξαναχώρισα το 2010!
Θα ξαναπαντρευόσασταν;
Πολύ πιθανόν! Και με κέφι κιόλας! Εχω μία σχέση με μία Πατρινή. Πηγαινοέρχομαι συχνά στην Πάτρα. Είναι πολύ όμορφη σχέση… Είμαστε πέντε χρόνια μαζί.
Το συζητάτε και για ακόμα ένα παιδί;
Οχι, γιατί δεν θέλω να με φωνάζει «μπαμπά-παππού»!
Μία από τις πολλές τηλεοπτικές δουλειές σας, η οποία ξεχώρισε, ήταν το «Ταμάμ». Πώς προέκυψε η συνεργασία;
Είναι όλα θέμα συμπτώσεων. Ημουν στο Εθνικό και με κοιτούσε επίμονα ο Βασίλης Ρίσβας. Μου είπε: «Αν σε πάρουν από τον ΑΝΤ1, έχω πει το όνομά σου». Εγώ τότε δεν ήξερα ποιος είναι και τι κάνει. Αυτός ήθελε να κάνει έκπληξη στη γυναίκα του (σ.σ.: Δήμητρα Σακαλή). Το «Ταμάμ» ήταν διασκευή της γερμανικής σειράς και αυτός που έκανε τον Τούρκο μού έμοιαζε καταπληκτικά!
Τώρα με τι ασχολείστε καλλιτεχνικά;
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στην Αυστραλία. Από τα ωραιότερα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου είναι το «Δέντρο» του Γιώργου Μανιώτη. Ενας μονόλογος που γράφτηκε μέσα στην κρίση για την κρίση. Το σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Μανιώτης. Είμαι καλεσμένος από την ομογένεια στην Αυστραλία για να παίξω στη Μελβούρνη και στο Σίδνεϊ. Και μετά θα κάνουμε παγκόσμια περιοδεία.
Είναι ο ρόλος της ζωής σας;
Ο ρόλος της ζωής μου, ο μεγαλύτερος, είναι να είμαι σωστός πατέρας! Ο δεύτερος είναι ο ρόλος μου στο «Δέντρο».
Είναι αλήθεια ότι είστε φίλοι με τον Γιάνη Βαρουφάκη;
Ναι, καλοί φίλοι. Οταν ήρθαν με τη Δανάη (σ.σ.: Στράτου) να δουν την παράσταση, μου πρότεινε να κάνω τις ενάρξεις των λόγων του θεατρικά, και δέχτηκα. Εκανα παράσταση πριν από τον λόγο του Βαρουφάκη, μπροστά σε 2.500 κόσμο!
Πώς είναι ως άνθρωπος;
Ευφυέστατος! Αγαπητός στον κόσμο και το λέω αυτό με πλήρη επίγνωση των λόγων μου. Είναι ειλικρινής. Γι’ αυτό είναι και κακός πολιτικός!
Είστε ευτυχισμένος;
Στην προσωπική μου ζωή, ναι. Στο σύνολο ως άνθρωπος, όχι.
Δεν είστε ευτυχισμένος λόγω οικονομικής κρίσης;
Εχει να κάνει με αυτό το σύννεφο κατάθλιψης που έχει πέσει πάνω από τη χώρα. Εγώ είμαι απλός, λαϊκός άνθρωπος. Θέλω να έχω τα μάτια χαμηλά, πιστεύω στον Θεό και δεν μου επιτρέπεται αυτή τη στιγμή να χαχανίζω, όταν οι άλλοι γύρω μου δυστυχούν.
Πηγή : espresso
