Γράφει ο Γιώργος Καλεάδης
Μείζονος σημασίας, παγκόσμιο γεγονός, αποτελεί η Μεγάλη και Αγία Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία συντελείται από τις 20-6, στην Κρήτη.
Ασχέτως εάν τέσσερις Εκκλησίες ( Ρωσίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας και Αντιοχείας) δεν τίμησαν την υπογραφή τους τον Γενάρη, με την οποία συμφωνούσαν στην διεξαγωγή της Συνόδου και τελευταία στιγμή την αναίρεσαν, κυρίως για πολιτικούς και πρωτοκαθεδρίας λόγους, μέσα από τους λόγους των Πατριαρχών και των Αρχιεπισκόπων, οράς το πνεύμα των Πατέρων της Εκκλησίας. Θα σταθούμε σ’ ένα σημείο του χαιρετισμού που απηύθηνε προς την Σύνοδο ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ.κ Αναστάσιος, ο οποίος είπε : ” [….] Εχθρός της ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος, αλλά ο εγωκεντρισμός[….]”
Στο μήνυμα το οποίο θα απευθύνει η Σύνοδος προς την ταλανιζόμενη και δοκιμαζόμενη Οικουμένη της ανθρωπότητος, θεωρούμε ότι κυρίαρχη προτασσόμενη θέση, οφείλει να έχει το προαναφερόμενο συμπέρασμα. Όντως ο εγωκεντρισμός δεν ενώνει και ό,τι δεν ενώνει αποσυνθέτει και ό,τι αποσυντίθεται δεν συμβάλλει ούτε στην έσωθεν, αλλά ούτε και στην έξωθεν ειρήνη.
Ένας εγωκεντρικός άνθρωπος, μία εγωκεντρική ενορία, μία εγωκεντρική Εκκλησία, μία εγωκεντρική κοινωνία αντιστρατεύεται την ενότητα και υπονομεύει την ειρήνη. Η φιλαυτία, η αλαζονεία, η έπαρση,η φιλαρχία, η ακοινωνησία, η διάσπαση, η απομόνωση και ο αποκλεισμός, αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα της εγωκεντρικότητας, αντιθέτως δεν την χαρακτηρίζουν, η αποδοχή της ετερότητος του άλλου, η αλληλοπεριχώρηση και η δημοκρατία.
Η Ορθοδοξία είναι αγάπη, η οποία δεν ζητά τα εαυτής,δεν ζηλεύει, ου περπερεύται, ου φθονεί, ουδέποτε εκπίπτει και ως εκ τούτου αγκαλιάζει τον σύμπαντα κόσμο και βεβαίως θυσιάζεται, ως ο Αμνός του Θεού, δια όλους και μερίζεται προς όλους, αδιακρίτως χρώματος, καταγωγής και κοινωνικής θέσης, διότι ούτως παραμένει αέναος διάκονος της ταπεινώσεως,από του Μυστικού Δείπνου ακόμη και από το “ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω”.
Η Ορθοδοξία, μετατρέπεται σε ετεροδοξία όταν αποζητά κοσμικές δόξες και τιμές,ηγεμονίες, πρωτοκαθεδρίες, αυλές κολάκων, όταν διεκδικεί το αλάθητο, αγνοώντας το ότι, ουδείς άνθρωπος αλάνθαστος και επίσης αγνοώντας την αυτομεμψία των Αγίων έως τελευταίας αναπνοής.
“[….]Εν πρώτοις εξεδηλώθησαν μεταξύ των πλοιάρχων αι γενικαί και λανθάνουσαι κατά τας αρχάς της εκστρατείας αντιζηλίαι μεταξύ των κορυφαίων των τριών νήσων. Έπειτα ήλθαν τα εωτερικά εκάστης μοίρας[….] Ενώ λοιπόν οι πλοίαρχοι δεν κατώρθωναν να συννενοηθούν και εσυζητούσαν επί ζητημάτων σχετικών προς την αρχηγίαν, αι ναύται ηξίωσαν να επιστρέψουν στα νησιά των[….]” ( Διονύσιος Κόκκινος “Η Ελληνική Επανάστασις” Τόμος Β,1932 σελ.400-1).
Αυτά διδάσκει η Ιστορία και εμείς προσυπογράφουμε την δήλωση του Οικουμενικού Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου ότι:” […] o λόγος που θα βγει από την Σύνοδο θα είναι έως και επαναστατικός[…]”.
Ο Γιώργος κατέβηκε στην Οινόη και συνεχίζει την δική του επαναστατικά αναστάσιμη πορεία του, έχοντας διαλύσει το εγώ του, προκειμένου να επανασυναντήσει τον εαυτό του.
” Αν το διάστημα υπάρχει, ορισμένες ικανότητεςδίνουν τη δυνατότητα να το διασχίσουμε με τέτοια ταχύτητα, ώστε τα αποτελέσματά τους ισοδυναμούν με την εκμηδένισή του, Από την κλίνη σου ως τις εσχατιές του κόσμου, η απόσταση είναι μόνο δύο βήματα: Η ΘΕΛΗΣΗ-Η ΠΙΣΤΗ!” (Honore de Balzac ” Louis Lampert” Εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή”2001 σελ 148)
