Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Απεργίες και διαδηλώσεις δίνουν και παίρνουν αυτές τις ημέρες στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, οι πολίτες βρίσκονται εν αναβρασμώ λόγω του τραγικού συμβάντος στα Τέμπη.
Στην Γαλλία, όπου η Γερουσία υπερψήφισε το νομοσχέδιο για τις συντάξεις στην ηλικία των 64 ετών (201 ψήφοι υπέρ, 115 κατά και 29 αποχές), επτά μαζικές διαδηλώσεις διαποτιζόμενες από απεργίες σε ολιγότερο από δυο μήνες (19 Ιανουαρίου –12 Μαρτίου), κατά του μακρονικού σχεδίου σκιαγραφούν το κοινωνικό μοτίβο.
Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα του ρεφορμιστικού συνδικάτου CFDT, η κινητοποίηση της 7ης Μαρτίου υπήρξε η μεγαλύτερη των τελευταίων 50 ετών. Ακολούθησε την επομένη, 8 Μαρτίου σε μικρότερη κλίμακα, η με προβλήματα λειτουργία των τρένων και η συνεχιζόμενη στάση εργασίας στα διυλιστήρια.
Δυστυχώς, αυτές οι επαναλαμβανόμενες με κουράγιο διαμαρτυρίες των Γάλλων δεν αποθαρρύνουν τους υπεύθυνους της τηλεοράσεως και του ραδιοφώνου που προπαγανδίζουν κακήν κακώς το κυβερνητικό έργο, να συνεχίσουν το βιολί τους.
Ο καθιερωμένος ρυθμός, εν είδει εξάψαλμου, κριτικής της κινητοποιήσεως των πολιτών παραμένει ο ίδιος από τότε που οι ηλεκτρονικές επικοινωνίες έχουν επιβληθεί στην καθημερινή ζωή μας. Την προτεραία ημέρα διεξαγωγής σημαντικών γεγονότων, διαδηλώσεων, απεργιών και πορειών, τα μέσα αναμεταδώσεως μιας εξαιρετικής επικαιρότητος παλαβώνουν με την συνεχή επανάληψη ενός φαινομένου που δεν έλαβε χώρα αλλά θα συμβεί την επαύριο, και εκνευρίζουν ακροατές και θεατές με τις υπερβολές τους.
Αποτέλεσμα: αγανακτισμένοι πιέζουμε το κουμπί παύσεως του ανυπόφορου μπλαμπλά. Δεν αμφισβητώ ότι η εκ των προτέρων προειδοποίηση του κοινού για τις ανωμαλίες που επιφέρει μια έκτακτη κατάσταση, εντάσσεται στην φύση και αποστολή των μέσων επικοινωνίας.
Είναι λογικό ο ταξιδεύων να ξέρει ποιο τρένο θα λειτουργήσει την τάδε ώρα και πιο όχι, ποιά λεωφορεία και μετρό θα εκτελέσουν ή όχι τα δρομολόγιά τους. Αλλά από το πρωί ως το βράδυ, να σου τριβελίζουν το μυαλό ότι η χώρα, εν προκειμένω η Γαλλία, θα παύσει να …υπάρχει, ότι αυτή κατά διαστήματα διακοπή λόγω διαμαρτυριών μπορεί να διαρκέσει ημέρες και ημέρες, ότι τα υπερμεγέθη φορτηγά αυτοκίνητα θα καταλάβουν κύριες οδικές αρτηρίες εμποδίζοντα την παράδοση αγαθών, ότι απειλούνται διακοπές διαρκείας της ηλεκτρικής ενέργειας, ότι θα λείψει η βενζίνη, αυτό το συνεχές εκφοβιστικό τροπάριο συντελεί, (άλλωστε αυτή είναι και η επιθυμία των κυβερνώντων), στην γένεση σκέψεων που σου επιτάσσουν ενδομύχως: ας μην απεργήσω, ας πάω στην δουλειά, ας ανοίξω το μαγαζάκι μου, ας μη πάω στη διαδήλωση, ας καθίσω στο σπίτι βλέποντας τις πορείες των διαδηλωτών στην τηλεόραση.
Όλα αυτά που σας περιγράφω κυριάρχησαν την παρελθούσα εβδομάδα στο σύνολο των τηλεοπτικών (ανησυχητικών) ειδήσεων, λίγες ώρες πριν την 7η Μαρτίου, ημέρα κινητοποιήσεως των Γάλλων (3,5 εκατομμύρια ατόμων σύμφωνα με το συνδικάτο CGT, 1,5 με την αστυνομία) εναντίον της απορρυθμίσεως των συντάξεων.
Άδικος όμως ο κόπος τους. Παρόλο τον πνέοντα σφοδρό άνεμο, οι κάτοικοι των Παρισίων και των προαστίων είχαν το κουράγιο να διαδηλώσουν την περασμένη Τρίτη στο κέντρο της πρωτεύουσας. Στην επαρχία, από την βόρεια μαρτυρική, λόγω βομβαρδισμών του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, πόλη της Δουνκέρκης (Dunkerque) μέχρι την ηλιόλουστη και τουριστική νοτιο-μεσογειακή Νίκαια (Nice), την λίγο δυτικότερα κειμένη πολύβοη Μασσαλία (Marseille), την εκτιμώμενη από τους σουρεαλιστές Νάντη (Nantes), ατλαντικό λιμάνι της δυτικής Γαλλίας εισαγωγής σκλάβων, μέχρι το ανατολικό Μπεζανσόν (Besançon), ευρισκόμενο στη περιοχή που συνορεύει με τα ελβετικά σύνορα και με τις πανεπιστημιακές σχολές του, οι Γάλλοι εκδήλωσαν για πολλοστή φορά την αντίθεσή τους στο μακρονικό νομοσχέδιο.
Είναι αποφασισμένοι να μη βάλλουν ένα τέλος στις κινητοποιήσεις τους. Με θαυμαστό κουράγιο αναμένουν το Σάββατο, 11 τρέχοντος, και την Τετάρτη 15 Μαρτίου να ξανακατέβουν στους δρόμους και να ξαναφωνάξουν όχι στη σύνταξη στα 64 από τα 62 χρόνια που είναι σήμερα.
Από τη μεριά τους, τα συνδικάτα δεν «το βάζουν κάτω». Δήλωσαν ότι πρόθεση τους είναι να κρούσουν στη θύρα του προεδρικού μεγάρου για να γίνουν δεκτοί από τον ένοικό του ως επίσης και να του απευθύνουν μια επιστολή για να του επιστήσουν την προσοχή του στην ογκούμενη οσημέραι αγανάκτησή των πολιτών έναντι της απαράδεκτης σιωπής του.
Προς στιγμή, απάντηση δεν πήραν. Η προεδρία τους συστήνει να απευθυνθούν στη κ. πρωθυπουργό και η τελευταία στον υπουργό Εργασίας ο οποίος πρόσφατα τα έκανε…θάλασσα στη Βουλή προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Ο γενικός γραμματεύς της μαχητικής CGT κ κρίνει ότι ο Μακρόν είναι περιφρονητικός έναντι των εργαζομένων μη δεχόμενος τις γνώμες των άλλων. Κατά τον υπεύθυνο συνδικαλιστή, ο πρόεδρος της χώρας «θεωρεί προσωπικό πρόβλημα την αποδοχή του νομοσχεδίου συντάξεων». Νομοσχέδιο την αποδοχή του οποίου απαιτούν οι νομισματικοί κύκλοι της Ευρώπης…
