Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Αναμένοντας από σήμερα Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου την ουσιαστική συζήτηση στην Βουλή για τις συντάξεις και αύριο, 7 του μηνός, μια νέα διαδήλωση σε δρόμους και πλατείες, ιδού η αριθμητική σύγκριση των δυο προηγουμένων πορειών (19 και 31 Ιανουαρίου) που είναι αναπόφευκτη και άκρως πολιτική: στις 19 το υπουργείο Εσωτερικών έδιδε στην δημοσιότητα τον αριθμό των διαδηλωτών σε όλη την Γαλλία: 1.120.000 άτομα εναντίον της απορρυθμίσεως των συντάξεων. Δώδεκα μέρες αργότερα, στις 31 του ιδίου μηνός, οι διαδηλωτές ανήρχοντο, πάντα σύμφωνα με το ίδιο υπουργείο, σε 1.270.000 άτομα, ήτοι 150.000 περισσότερα. Από την μεριά της, η CGTανέβαζeστις 19/01σε 2.000.000 πολίτες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις σε όλη την Γαλλία και στο Παρίσι 400.000. Την παρελθούσα Τρίτη, 31/1η νομαρχία των Παρισίων έδωσε στην δημοσιότητα τον αριθμό των 87.000 διαδηλωτών στην παρισινή περιοχή. Τέλος, η CGT εκτιμούσε πανεθνικώς σε 2.800.000 άτομα την συμμετοχή στις πορείες της 31ης λήξαντος μηνός, και στην πρωτεύουσα 500.000. Συμπερασματικώς μπορούμε να πούμε ότι παρ’ όλη την τεράστια διαφορά των ψήφων των αντιμαχομένων μερών, συνδικάτων και κυβερνήσεως, η μαγιονέζα της πολιτικής αμφισβητήσεως του Μακρόν «δένει», δεδομένου ότι θα έχουμε ωσονούπω και άλλες πορείες, εκτός της αυριανής, και εκείνης του προσεχούς Σαββάτου. Παρ’ όλα ταύτα η κυβέρνηση αφήνει να εννοηθεί, τουλάχιστο φαινομενικώς, ότι η κατάσταση δεν την ανησυχεί ιδιαιτέρως.
Πληθώρα δημοσκοπήσεων δεικνύουν ότι η απορρύθμιση των συντάξεων στοίχισε στον μακρονισμό στη διάρκεια μιας και μόνο μιας εβδομάδος την απώλεια 15% με 10% βαθμίδων εμπιστοσύνης και η πλειοψηφία των Γάλλων κρίνουν το σχέδιο άδικο. Ειδικώς, μια ένδειξη ανησυχεί τους κυβερνητικούς κύκλους οι οποίοι αφήνουν να εννοηθεί ότι οι ήδη συνταξιούχοι, μόνη κοινωνική κατηγορία που υποστήριζε στην αρχή την μεταρρύθμιση, αντιτίθεται πλέον πλειοψηφικώς. Ο υπεύθυνος μιας εταιρείας σφυγμομετρήσεως εξήγησε προ ημερών το εν λόγω φαινόμενο στην εφημερίδα Λε Μόντ: «Ησθάνοντο (οι συνταξιούχοι) προστατευμένοι, όμως οι ιδέες τους εξελίσσονται, και έχουν την αίσθηση, όπως και η υπόλοιπη κοινή γνώμη, της επερχόμενης αδικίας». Και πρόσθεσε: «αυτό μπορεί να εξηγηθεί με την επάνοδο της αλληλεγγύης απέναντι στα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, ως επίσης και με τον δημιουργηθέντα φόβο που αποδίδουν στην εκτελεστική εξουσία», υπογράμμισε δε ότι πρόκειται «για την εκλογική βάση του Μακρόν και ενός πληθυσμού φιλικώς διακείμενου προς αυτόν». Αλλά και εάν ακόμη υπερψηφισθεί στην Βουλή, με την βοήθεια των ευκαιριακών συμμάχων της, το σχέδιο μεταρρυθμίσεως του τρόπου αλλαγής των συντάξεων, η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να ανεβεί στα κεραμίδια να φωνάξει στεντορεία τη φωνή «νικήσαμε» αφού η κοινή γνώμη με τις κινητοποιήσεις της αντιτίθεται και αμφισβητεί μαζικώς το σχέδιο της. Εάν επιβεβαιωθεί η μεταβολή στάσεως των συνταξιούχων που αποτελούν σεβαστό μέρος της κοινής γνώμης, θα ήταν δυνατό να αλλάξει και η θέση ελαχίστων δεξιών συντηρητικών βουλευτών (LR), οι οποίοι ανήγγειλαν αρχικώς την υποστήριξη στην μακρονική μεταρρύθμιση, υποστήριξη που ήταν το κύριο ατού της κυβερνήσεως. Αυτό το ομιχλώδες κοινοβουλευτικό τοπίο γίνεται ακόμη πιο δυσδιάκριτο με την φημολογούμενη επιφυλακτικότητα μιας δεκάδος μακρονικών βουλευτών έναντι του σχεδίου. Σ’ αυτή την περίπτωση η ψηφοφορία στην Βουλή θα μπορούσε να παιχθεί στα δάκτυλα ενός χεριού.
Εν πάση περιπτώσει άγνωστη παραμένει η εξέλιξη της προτάσεως διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος που υπέβαλαν η πρώτα η Αριστερά και αργότερα η Λε Πέν και που όφειλε να εξετασθεί από σήμερα Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου. Το σοσιαλιστικό κόμμα και οι Οικολόγοι δήλωσαν ότι είναι αποφασισμένοι να καταψηφίσουν την πρόταση της άκρας Δεξιάς ενώ η Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν προτιμά να την αμφισβητήσει πριν ή αποφασίσουν περί του πρακτέου οι βουλευτές της. Όσον αφορά τους κομμουνιστές, διάλεξαν σαν μία πρώτη αντίδραση να χρονοτριβήσουν και εν συνεχεία να προτείνουν άλλες στρατηγικές πριν ή λάβουν μια απόφαση για το τι θα ψηφίσουν. Παίρνοντας τον λόγο ενώπιον των δημοσιογράφων, ο André Chassaigne (Αντρέ Σασσαίν, νούμερο 2του κόμματος) κατήγγειλε μια παραβίαση των κανόνων της Βουλής. Σε τι συνίσταται αυτή η παραβίαση; Στο γεγονός ότι η πλειοψηφία απεφάσισε την προσφυγή στην κλήρωση, με στόχο τον διαχωρισμό, σχεδόν παρομοίων, των δυο αιτήσεων δημοψηφίσματος που αφορούν τις συντάξεις, της Αριστεράς και της άκρας Δεξιάς. Ποια θα συζητείτο πρώτη; Η κλήρωση ευνόησε την τελευταία ενώ η αριστερή αίτηση είχε προηγηθεί εκείνης της Λε Πέν και σύμφωνα με τον κανονισμό του κοινοβουλίου θα έπρεπε να συζητηθεί πρώτη η αριστερή. Η σειρά προτεραιότητος συζητήσεως έχει την σημασία της διότι εάν εξητάζετο πρώτη η αίτηση Λε Πέν και οι βουλευτές της Αριστεράς που επιθυμούν ένα αρνητικό για τον Μακρόν αποτέλεσμα, τότε θα έπρεπε να ρίξουν την ψήφο τους υπέρ της άκρας Δεξιάς, πράγμα αδιανόητο γι ’αυτούς να ψηφίσουν πρόταση υποβληθείσα από ένα ρατσιστικό κόμμα. Εάν αντιστρόφως συζητείτο πρώτη εκείνη της Αριστεράς, η Λε Πέν η οποία καταφέρεται αδιακόπως κατά της πολιτικής υπερασπίσεως των μεταναστών από τα αριστερά κόμματα, θα την καταψήφιζε μια και έξω.Η μη έγκριση του μακρονικού σχεδίου θα έπρεπε ή να το καταψηφίσει ένα μέρος της κλασσικής Δεξιάς ή να συνεχισθεί η δυναμική κινητοποίηση των πολιτών. Ίδωμεν…
