Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Λίγες ώρες μετά τις δηλώσεις της πρωθυπουργού Ελισάβετ Μπόρν (Borne) για τις συντάξεις, όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις συνήλθαν στο εργατικό κέντρο των Παρισίων (Bourse de travail) και ανήγγειλαν για την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου την διοργάνωση απεργιών και διαδηλώσεων διαμαρτυρίας εναντίον των προτάσεων επιμηκύνσεως σταδιακώς του απαιτούμενου χρόνου απολαβής του δικαιώματος κανονικής συντάξεως κατά δυο έτη (από τα 62 χρόνια που είναι σήμερα στα 64 το 2030 και 43 χρόνων εισφορών).
Εγκαταλείποντας οριστικώς το κεκτημένο των 60 ετών που η Αριστερά ψήφισε το 1981, η εκτελεστική εξουσία συνεργεί στην οπισθοχώρηση της χώρας στα χρόνια 70, περίοδο που η ηλικία δικαιώματος στην σύνταξη άγγιζε τα 65 έτη ηλικίας.
Η κυβέρνηση ανήγγειλε επίσης ότι η πιο μικρή σύνταξη για τους μέλλοντες συνταξιούχους θα αυξηθεί κατά 10% (από το 75% του κατώτατου μισθού που είναι σήμερα, θα αγγίζει τα 80%, ήτοι θα αντιστοιχεί τον Σεπτέμβριο 2023 σχεδόν τα 1200 ευρώ. Ωσαύτως, η πρωθυπουργός διευκρίνισε ότι τα άτομα που άρχισαν να εργάζονται πριν τα 16 χρόνια τους θα μπορούν να βγαίνουν στην σύνταξη από την ηλικία των 58 ετών.
Παρατηρητέο ότι στην εποχή μας είναι σπάνιο το φαινόμενο να αρχίζει κανείς να εργάζεται από τα 16 χρόνια του. Τέλος, το κυβερνητικό σχέδιο προβλέπει ότι τα άτομα που εξασκούν κοπιαστικά επαγγέλματα θα μπορούν βγαίνουν στη σύνταξη στα 62 χρόνια τους αντί των 64. Αλλά σε ποια κριτήρια θα μπορούσε να στηριχθεί ο νόμος για να χαρακτηρίσει ένα επάγγελμα «κοπιαστικό»; Κάθε επάγγελμα έχει τις δυσκολίες του και απαιτεί μόχθο.
Εν συνεχεία των κινητοποιήσεων των εργαζομένων αναμένεται σκληρή αναμέτρηση στην Βουλή με την διεξαγωγή ψήφου εμπιστοσύνης. Παραχωρώντας μερικές υποχωρήσεις στους δεξιούς το κεντροδεξιό κόμμα (Αναγέννηση) του Μακρόν και η κλασσική Δεξιά (LR) των Ρεπουμπλικάνων με τον νεοεκλεγέντα αρχηγό τη Σιόττι, παρόλες τις επιφυλάξεις μέρους των βουλευτών της, συμφώνησαν, όπως άλλωστε προέβλεπαν οι παρατηρητές, στην υπερψήφιση αυτού του μακρονικού αντικοινωνικού νομοσχεδίου.
Το σύνολον της Αριστεράς ήτοι, Ανυπότακτη Γαλλία, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, οικολόγοι και μη εντεταγμένοι σε ένα κόμμα, ως επίσης και ο ακροδεξιός σχηματισμός (RN) της Λε Πέν ανήγγειλαν ότι θα το καταψηφίσουν, αλλά η τελευταία διευκρίνισε ότι δεν θα συμμετάσχει σε κανενός είδους διαμαρτυρίας. Το νούμερο 2 του κόμματος Μπαρντέλλα το επιβεβαίωσε, διευκρινίζοντας όμως ότι πολλοί συμπαθούντες το κόμμα θα συμμετάσχουν.
Ο έγγραφος ακόμη και φιλικός αυτού Τύπος, διαπιστώνει ότι Μακρόν έχει χάσει την πυξίδα πορείας και τα βρίσκει στα σκούρα όχι μόνο στο θέμα των συντάξεων αλλά και σε εκείνο της υγειονομικής–νοσοκομειακής πολιτικής, προστιθέμενης και της ελλείψεως ορισμένων φαρμάκων δεδομένου ότι οι επιχειρηματίες δηλώνουν ότι λόγω της φτηνής πωλήσεως τους δεν βλέπουν τον λόγο να δημιουργήσουν περισσότερα εργαστήρια για να διαθέτουν μεγαλύτερες ποσότητες.
Εκείνο όμως που του δημιουργεί δυσεπίλυτα για την εκτελεστική εξουσία είναι το ζέον θέμα αλλαγής των όρων και προüποθέσεων των συντάξεων. Πληθώρα δημοσκοπήσεων προ και μετά των κυβερνητικών δηλώσεων δείχνουν ότι οι Γάλλοι είναι αποφασισμένοι αντισταθούν όχι τόσο με την μαζική συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις, όσο με την αλληλουχία των απεργιακών κινητοποιήσεων, και κυρίως εκείνης των εργαζομένων στα διυλιστήρια που μπορεί να φέρει τα άνω κάτω με την σπανιότητα βενζίνης και πετρελαίου κινήσεως.
Προς δειγματοληπτική επίρρωση αυτής της καταστάσεως, δυο πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 85% ή 79% των Γάλλων τάσσονται εναντίον της λεγόμενης μεταρρυθμίσεως και μόλις το 15% ή το 21% την υπερασπίζονται. Σύμφωνα με μία τρίτη δημοσκόπηση του ινστιτούτου Ifop, 52% Γάλλων εύχονται να γνωρίσει η χώρα τους μια κοινωνική έκρηξη.
Σε ένα άρθρο του στην εφημερίδα Λε Μόντ ο διεθνώς γνωστός οικονομολόγος Τομά Πικέττυ (Thomas Piketty) αναρωτιέται: «μήπως με την μεταρρύθμιση των συντάξεων ο Εμμανουήλ Μακρόν εξαπατάται εκ νέου εποχής δίνοντας την εικόνα προέδρου των πλουσίων;».
Εξηγεί ότι «ο στόχος του προέδρου συνίσταται στο να κάνει ετησίως οικονομίες 20 δισεκατομμυρίων ευρώ. Το πρόβλημα (όμως) προσθέτει «είναι ότι αυτά τα 20 δισεκατομμύρια θα επιβαρύνουν ολοκληρωτικώς τους πιο ταπεινούς». Εν συνεχεία ο οικονομολόγος υπομιμνήσκει ότι ο Μακρόν πόνταρε στους ήδη υπερμέτρως ευκατάστατους με την κατάργηση του φόρου μεγάλης περιουσίας.
Εξού και η εμφάνιση ενός εντόνου αισθήματος αδικίας με την επιβολή νέων δασμών καυσίμων τους οποίους οι Γάλλοι υποχρεώνονταν να πληρώσουν ενώ οι πιο πλούσιοι τσέπωναν τις τραπεζικές επιταγές. Αυτή η πολιτική είχε σαν αποτέλεσμα τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των κίτρινων γιλέκων που συγκλόνισαν την χώρα.
Για να καλυτερεύσει την πάσχουσα επαφή του με τους πολίτες, Μακρόν συμμετείχε, αρχές Ιανουαρίου, σε μια δημαγωγική τηλεοπτική εκπομπή ερωτήσεων—απαντήσεων τιτλοφορούμενη «Κουβεντολόι» (γαλλιστί Papotin) με νέους που έχουν χάσει την ζωτική επαφή με την πραγματικότητα, χαρακτηριζόμενοι σαν αυτιστικοί.
Ο πρώτος πολίτης της χώρας προσπάθησε να δώσει δημοσίως λεπτομέρειες της προσωπικότητος του, της ακολουθούμενης πολιτικής και να αποκαλύψει άγνωστες μέχρι σήμερα πλευρές της ζωής του, όπως απαντώντας π.χ. στην ερώτηση: «έχετε πολλά λεφτά;»
Άνευ δισταγμού ο πρόεδρος της Γαλλίας απήντησε: «Είχα περισσότερα πριν κατοικήσω στο μέγαρο των Ηλυσίων!». Ένας υπουργός που ασκεί ο αποκλειστικώς και μόνο το λειτούργημα του, είναι δυνατό να έχει περισσότερα λεφτά από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν σας φαίνεται είναι ολίγον τι παράξενο;
Λίγες μέρες πριν από αυτή την εκπομπή, είχε απευθυνθεί στους νοσοκομειακούς, πιστεύοντας ότι με μία «παιδαγωγική» (όπως συχνά επαναλαμβάνει) ρητορική επέμβαση, θα μπορούσε να καθησυχάσει το σύνολον των εργαζομένων στην υγεία (ιατρούς, νοσοκόμες, βοηθητικό προσωπικό, μεταφορείς αμέσου επεμβάσεως), εκφωνώντας ένα μακρύ και ανιαρό λόγο.
Δυστυχώς για τους εργαζομένους δεν ανήγγειλε τίποτε το άμεσα συγκεκριμένο, προειδοποίησε δε τους συμπολίτες του ότι η νοσοκομειακή, και όχι μόνο, πολιτική μπορεί να χειροτερεύσει στο άμεσο μέλλον…
