Το νοσοκομείο στην Αγ. Βαρβάρα εγκαινιάστηκε στις 06/10/1963, αλλά σύντομα κρίθηκε αναγκαία η μετεγκατάσταση του. Τον Ιανουάριο του 1972 με το ΦΕΚ 2/10- 01-1972 οριστικοποιήθηκε η αναγκαστική απαλλοτρίωση οικοπέδου στον Άγιο Σίλα με απεριόριστη θέα, για την ανέγερση νέου, και το Δημόσιο κατέθεσε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων την αποζημίωση των ιδιοκτητών της έκτασης.
Βόρεια της πόλης σε ειδυλλιακή περιοχή, λειτουργούσε από την Ιατρική Εταιρεία, ήδη από το 1925, το Σανατόριο ΕΛΠΙΣ. Πολύ αργότερα, κοντά του θεμελιώθηκε, το 1975, το Κέντρο Απροσάρμοστων Παιδιών.
Μετά την ίδρυση του Ε.Σ.Υ. το 1983 από την κυβέρνηση Παπανδρέου, το Σανατόριο διέκοψε τη λειτουργία του και νοικιάστηκε μαζί με το νεόδμητο κτίριο από το υπουργείο Υγείας για να αποσυμφορηθεί το Νοσοκομείο. Για χρόνια όμως αυτό, λειτουργούσε δύσκολα στις δύο απομακρυσμένες εγκαταστάσεις του.
Ώσπου, το Δεκέμβριο του 2003, ξεκίνησαν οι χωματουργικές εργασίες και στις 10/02/2004 έγινε η θεμελίωση του κτιρίου του νέου νοσοκομείου. Το κτίριο ολοκληρώθηκε στις 31/05/2009 και παραδόθηκε στις 2 Ιουνίου, ενώ η μεταφορά των κλινών και των δύο παραρτημάτων στο νέο νοσοκομείο έγινε στις 2 Ιουλίου.
Συμπληρώθηκαν λοιπόν σχεδόν οκτώ χρόνια λειτουργίας και καθώς το επισκέπτομαι συχνά τον τελευταίο καιρό, έχω την ευκαιρία να το κρίνω και να το συγκρίνω με άλλα επαρχιακά και μη νοσοκομεία, παλιά και νέα.
Με διαφορά είναι το πιο λειτουργικό νοσοκομείο, με εξαιρετική κάτοψη. Προσανατολίζεσαι εύκολα, κινείσαι γρήγορα, οι σκάλες και τα ασανσέρ βρίσκονται στη σωστή θέση, είναι ένα εργονομικό κτίριο με οικονομία κινήσεων, ιδιαίτερα αν συγκριθεί με το νέο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, στο οποίο για να κυκλοφορήσεις χρειάζεσαι το μίτο της Αριάδνης και να είσαι δρομέας. Επιπλέον, πολύ σημαντική διαπίστωση, είναι πεντακάθαρο, η σίτιση του πολύ ικανοποιητική, ενώ η αξιοποίηση της τεχνολογίας διευκολύνει την εργασία του προσωπικού!
Επιτρέψτε μου όμως να σημειώσω τη μερική αξιοποίηση της εκπληκτικής θέας που όπως στα δύο παλιότερα παραρτήματα, θα έδινε κι εδώ ευχαρίστηση στους ασθενείς. Το κυριότερο πρόβλημα όμως είναι η επιλογή των υλικών, που είναι σε ευρεία χρήση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και προωθούνται και σε μας. Σίγουρα το λινόλεουμ των δαπέδων είναι κατασκευασμένο από φυσικά υλικά και έχει αντιβακτηριακές και αντιμικροβιακές ιδιότητες. Χρειάζεται όμως εξαιρετικό συνεργείο και μεγάλη προσοχή στην τοποθέτηση. Δυστυχώς στους διαδρόμους που έχουν μεγάλη καταπόνηση, θα ήταν προτιμότερο το μάρμαρο, διαχρονικό ελληνικό φυσικό υλικό ή και το μωσαϊκό, άλλωστε και τα συνεργεία μας έχουν μεγάλη εμπειρία. Ένα επιπλέον πρόβλημα θα προκύψει και στις ταπετσαρίες των θαλάμων, που ήδη χρειάζονται μικροεπιδιορθώσεις. Ευτυχώς στους χώρους κίνησης υπάρχει βαφή, που όμως εμφανίζει φθορές. Ένας βαφέας σε καθημερινή εργασία θα ήταν πολύτιμος!
Η ενοποίηση σε κάθε περίπτωση έδωσε τεράστια ώθηση στο ίδρυμα, γεγονός που είναι ευλογία στη σημερινή περίοδο της κρίσης και απογοήτευσης. Αλλά αυτό που απογειώνει το νοσοκομείο μας είναι το προσωπικό του. Οι νοσοκόμες και οι λίγοι, δυστυχώς, γιατροί, εξουθενώνονται καθημερινά στην προσπάθεια να υπηρετήσουν τον Ιπποκράτη, ενώ τα εξιτήρια τους είναι μακράν τα καλλίτερα. Την προσπάθεια τους την εισπράττουμε όλοι με ευγνωμοσύνη, καθώς σε κάθε περίπτωση σε κάποια στιγμή όλοι στο νοσοκομείο θα προστρέξουμε.
ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ Α΄ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ. ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Σαπφώ Αγελούδη-Ζαρκάδα
