Η πρώτη μου επαφή με τη λίμνη Ζάζαρη της Φλώρινας έγινε το Πάσχα, όταν επιτέλους περπάτησα στις όχθες της και απήλαυσα την παραλίμνια βλάστηση και τα απέραντα λειβάδια της, στα οποία έτρεχε ξέγνοιαστη η σκυλίτσα μας.
Επανήλθα σ’ αυτή τη μαγική τοποθεσία, την τόσο διαφορετική για εμάς τους νησιώτες, στο τέλος Αυγούστου, με μεγάλη Νεβεσκιώτικη παρέα. Αφορμή η έναρξη του φεστιβάλ των Πρεσπών που ήταν φέτος αφιερωμένο στον καθηγητή Νίκο Μουτσόπουλο. Η εξαιρετική παράσταση δόθηκε πριν λίγες μέρες στο Ηρώδιο, αφιερωμένη στα 100 χρόνια από την γενοκτονία των ποντίων. Για να την παρακολουθήσουν, κάθησαν παραδίπλα μας, η σύζυγος και γιος του Γρηγόρη Λαμπράκη, η κόρη του Σπύρου Μουστακλή και ο μελετητής του Πόντου, καθηγητής Κωνσταντίνος Φωτιάδης.
Πως να σας περιγράψω το χώρο, στον οποίο συνυπήρχε η πλέον προηγμένη συναυλιακή τεχνολογία με το πιο ειδυλλιακό τοπίο; Με μία μόνο λέξη, μαγικός! Με περισσότερες, λοφώδης και καταπράσινος, γεμάτος καλαμιώνες, με εξαιρετική προβλήτα για τις βάρκες, με τυπικό χωριό που παραπέμπει στο Μακεδονικό αγώνα στις όχθες της λίμνης. Και εμείς χιλιάδες ακροατές, να ακούμε την γεμάτη ηχοχρώματα φωνή του Αλέξη Κωστάλα, να παρουσιάζει τους καλλιτέχνες της βραδιάς: τους αδελφούς Κωνσταντίνο και Ματθαίο Τσαχουρίδη, τη Λιζέτα Νικολάου και εκτός προγράμματος την υπέροχη Τουρκάλα Ντεβρίμ Καβάλι με κουρδικές και αρμένικες ρίζες, που μόνο με ένα της τραγούδι μας μας συγκίνησε όλους.
Κυρίαρχο όργανο ήταν φυσικά η ποντιακή λύρα, που χάρη στα διδακτορικά των δύο αυτών μουσικών διεθνούς επιπέδου, απέκτησε ακαδημαϊκή διάσταση και ανταποκρίθηκε το βράδυ εκείνο μοναδικά, σε μπαλαλάικες, σε αργεντίνικα ταγκό, στη μουσική του Θεοδωράκη, στην ποντιακή μουσική αλλά και στα παραδοσιακά τραγούδια όλων των περιοχών της χώρας. Ο Ματθαίος ήταν ο βιτρουόζος της, αλλά ο Κωνσταντίνος μας μάγεψε πραγματικά με τα σχόλια και το εύρος της φωνής του.
Φεύγοντας λίγο πριν το τέλος της συναυλίας και θέλοντας να κρατήσω για πάντα στη μνήμη μου αυτή τη μαγική βραδιά, αγκάλιασα με το βλέμμα μου τους λόφους, τους καλαμιώνες, τα πολύχρωμα φώτα της εξέδρας, το Βαλτοχώρι, το μέγα πλήθος, και άφησα να με κατακλύσει η ποντιακή μουσική που υψωνόταν κυρίαρχη, ζωντανή, μαχητική, ανυπότακτη και μεγαλειώδης, όπως και οι ίδιοι οι πόντιοι.
ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΛΙΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ 30 ΧΡΟΝΩΝ ΤΩΝ «ΠΡΕΣΠΕΙΩΝ» ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ!
Σαπφώ Αγγελούδη-Ζαρκάδα
