Σάββατο βράδυ στη Θάσο μετά από πολύ καιρό, και η πρόταση για μια παράσταση θεατρικού μονολόγου στο Καλογερικό του Λιμένα, κόντρα σε άλλη για φαγητό στο Καζαβήτι, προκρίνεται δύσκολα.
Όταν όμως συνηδητοποιούμε ποια ταλαντούχα ηθοποιός τον έγραψε, τον σκηνοθέτησε και χωρίς εισιτήριο, μας τον παρουσιάζει, συμφωνούμε όλες.
Η αίθουσα η γνωστή, το κοινό αρκετό, οι καρέκλες κρύες, το θορυβώδες κλιματιστικό ανταποκρίνεται δύσκολα, κι εμείς κουβεντολόι, γιατί έχουμε πολύ καιρό να συναντηθούμε. Εισέρχεται όμως η ηθοποιός, ζητά να κλείσει το μηχάνημα και η παράσταση ξεκινά, οπότε αλλάζουν τα πάντα.
Δεν υπάρχουν λόγια να σας μεταδώσω το βίωμα της βραδιάς.
Ένα μόνο θα πω, τέσσερα άτομα όλων των ηλικιών, με όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση παρακολουθήσαμε ένα εξωπραγματικό πλάσμα να μετασχηματίζεται μπροστά μας, σε άνδρα γυναίκα, παιδί μάνα, γιαγιά, παππού, να κλαίει -βουνό τα χαρτομάντηλα- και να γελά πραγματικά, καθώς μας παρουσίαζε το μεγαλείο των αισθημάτων της μητρότητας να κοντράρεται με τη μοναξιά μιας μεγάλης καλλιτέχνιδας.
Για ενενήντα λεπτά ξέχασα την κρύα καρέκλα και παρακολουθούσα άναυδη την ηθοποιό, ρουφώντας κάθε της λέξη, μην έχοντας χρόνο να δω ούτε τις αντιδράσεις της κόρης μου.
Γιατί τη θαύμασα πολύ για τον ανεπανάληπτο τρόπο που μεταπηδούσε από το κλάμα στο γέλιο, από τη χαρά στην απογοήτευση, ολομόναχη χωρίς τη βοήθεια σκηνικών, φωτισμού, μουσικής.
Με βοηθό μόνο το τραγούδι, καθώς μας τραγούδησε όπερα, κλασικά κομάτια, νανουρίσματα, για να κλείσει ιδανικά με το «Κέλομαι σε γoγγύλα», της Σαπφώς.
Χρειάστηκε χρόνος για να επιστρέψω στα καθ’ υμάς και να κοιτάξω επιτέλους την κόρη μου, τις ξαδέλφες μου. Όλες άφωνες, μαγεμένες, κλαμένες.
Περιμένοντας να τη συγχαρούμε δεν μπόρεσα να μη τη ρωτήσω, πώς είναι δυνατόν μετά από τέτοια παράσταση, να μην είναι εξουθενωμένη αλλά γαλήνια να συζητά μαζί μας;
Οφείλεται στην εκπαίδευση απάντησε. Διαφώνησα πλήρως, στο ταλέντο και στη μελέτη οφείλεται κ. Μποτέλη!
Φεύγοντας, ως όφειλα, χαιρέτησα και τον σύζυγο Μαργαρίτη Τζίμα -τον γνώριζα από παλιά ως δήμαρχο Δράμας- που τη φωτογράφιζε αθόρυβα. Και ο ίδιος, ως παλιός πολιτικός που υπηρέτησε σ’ όλα τα μετερίζια της πολιτικής άξιζε τον θαυμασμό μας, για τον αθόρυβο τρόπο που αποχώρησε από την πολιτική, γυρνώντας στο παλιό του επάγγελμα.
Και τώρα ανταποδίδει στην καλλιτέχνιδα σύζυγό του, την υποστήριξη που βίωσε προηγουμένως ως πολιτικός από αυτή….
ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ ΣΤΗΝ ΗΘΟΠΟΙΟ ΜΕΛΙΝΑ ΜΠΟΤΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟ «ΔΥΟ ΓΥΜΝΑ ΑΣΠΡΑ ΧΕΡΙΑ». ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ!
Σαπφώ Αγγελούδη-Ζαρκάδα
