Όλοι πλέον αναγνωρίζουν η αλάνα, τα ξερά γήπεδα, έβγαζαν μεγάλους παίκτες στα χρόνια της αθωότητας του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
Κάποιοι από αυτούς θα μπορούσαν κάλλιστα να κάνουμε επαγγελματική καριέρα, να παίξουν σε μεγάλες ομάδες. Να βγάλουν χρήματα από το ποδόσφαιρο.
Έμειναν όμως ταλέντα, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Μερικοί αναγκάστηκαν να δουλέψουν για να συντηρήσουν τις οικογένειες τους, άλλοι βρήκαν μπροστά τους την αντίδραση του μπαμπά ή της μαμάς που θέλανε το γιό τους, να γίνει επιστήμονα. Ίσως σε αυτό να δικαιώθηκαν.
Ήταν διαφορετικά τα χρόνια. Μερικοί πήραν το δρόμο της ξενιτιάς. Η Γερμανία τότε έπαιρνε τα καλύτερα παιδιά.
Ποιοι όμως αδικήθηκαν η αδίκησαν τον εαυτό τους; Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιους από αυτούς.
Λάμπρος Κιοσσές: Ο σταρ της μεγάλης Νεάπολης της δεκαετίας του 1970. Μετέπειτα της ΑΕΚ Καβάλας. Μπαλαδόρος με κοφτή ντρίμπλα.
Δεν έπαιξε καν στον ΑΟΚ. Είχε ακουστεί για την ΑΕΚ Αθηνών. Ο Λάμπρος στα χωμάτινα γήπεδα, δίδασκε ποδόσφαιρο. Τώρα είναι στα τμήματα υποδομής της ΑΕΚ Καβάλας ως προπονητής. Μια από τις σημαίες της ομάδας σε μια άλλη εποχή.
Στέλιος Αμοιρίδης: Ολόκληρος Κοσκωτάς είχε ενδιαφερθεί για την απόκτηση του.
Η μεταγραφή του όμως από τον Ηρακλή Καβάλας στον Ολυμπιακό, δεν έγινε ποτέ. Έχασε μάλλον την ευκαιρία της ζωής του. Ο Κοσκωτάς μοίραζε χρήματα τότε. Ο Στέλιος ήταν μεταγραφικός στόχος και άλλων επαγγελματικών ομάδων. Έμεινε στον Ηρακλή απ` όπου ξεκίνησε το ποδόσφαιρο. Παίκτης με πολλά προσόντα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι.
Γιάννης Κωνσταντίνου: Αυθεντικό ταλέντο του Στρατιωτικού Γηπέδου Ελευθερούπολης.
Από τα σπλάχνα του Ορφέα. Κάλυπτε όλη τη δεξιά πλευρά. Φουλ μπακ, πολύ γρήγορος για την εποχή του (τέλη δεκαετίας του `80, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του `90). Ο ΑΟΚ είχε ενδιαφερθεί, η Ξάνθη επίσης το ίδιο. Τελικά εγκατέλειψε πολύ γρήγορα το ποδόσφαιρο για να ασχοληθεί με τις αγροτικές δουλειές του πατέρα του.
Ο γιος του, Δημήτρης αγωνίζεται τώρα στον Ορφέα.
Γρηγόρης Καπετάνιος: Από το Φρίξο ξεκίνησαν πήγαν σε επαγγελματικές ομάδες ο Ιωαννίδης, ο Φιλιτσόπουλος, ο Κώστας Βακιρτζής ενώ και ο Μάκης Δεροχανεσιάν είχε φύγει για το ΜΑ Ορφανίου του Παύλου Κοψαχείλη.
Δίπλα σε αυτούς ο Γρηγόρης Καπετάνιος δεν είχε να ζηλέψει το παραμικρό. Ένας πλάγιος δεξιός εξτρέμ της εποχής με πολύ καλή τεχνική και σέντρα φαρμάκι. Πήγε μόνο στον Ορφέα. Από νωρίς αναγκάστηκε να εργαστεί για να ζήσει. Απλά είναι τα πράγματα. Μπορούσε να φτάσει ψηλά στο ποδόσφαιρο.
Μιχάλης Κήπου: Το δεκάρι που θα ήθελαν όλες οι ομάδες. Από τους Ερασιτέχνες του Παναθηναϊκού, έπαιξε για λίγο στον ΑΟΚ.
Μετά αγωνίστηκε στο Νέστο Χρυσούπολης, στον Ηρακλή Καβάλας, στο Θεαγένη, στην ΑΕΚ Καβάλας κτλ. Ήξερε πολύ μπάλα. Τεχνίτης με πολύ καλή κάθετη πάσα. Ο Μιχάλης μπορούσε να βγάλει χρήματα από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Δεν μπήκε όμως ποτέ σε κλίκες και άλλα διάφορα.
Λουκάς Κάντζος: Αριστεροπόδαρος με σπουδαία τεχνική. Δεκάρι γνήσιο. Από τον Ορφέα έκανε το άλμα για τον ΑΟΚ αλλά έως εκεί. Είχε ξεκινήσει στον Ποσειδώνα.
Δεν έπαιξε πολύ στον ΑΟΚ, πήγε στην Ηρακλείτσα, επέστρεψε στον Ορφέα. Για την εποχή του σε ξερό γήπεδο, με τη μπάλα στα πόδια, έκανε παπάδες. Κάποιοι σίγουρα τον αδίκησαν ή μπορεί και αυτός να μην ήθελε να ζοριστεί για να φτάσει ψηλότερα. Τώρα ίσως και να το μετάνιωσε. Ήταν πάντως παικταράς.
Δημήτρης Κεφαλαδέλης: Παιδί της Ακαδημίας του Μελεκίδη. Από εκεί πήγε στο Παγγαίο 90. Επίσης φόρεσε και τη φανέλα του Νέστου Χρυσούπολης.
Πολυσύνθετος παίκτης. Πολύ καλός χαρακτήρας. Συμπαίκτες του όπως ο Στέλιος Σφακιανάκης και ο Θεοφύλακτος Νικολαϊδης έφτασαν μέχρι την Α` Εθνική. Είχε και αυτός το ταλέντο. Δεν υπολόγιζε όμως τον καρκίνο. Έφυγε πολύ νωρίς ο Δημήτρης που ήταν άριστος χαρακτήρας.
Γιώργος Αβενίδης: Λίμπερο… πολλά χρόνια μπροστά. Έβαζε τη μπάλα κάτω και ξεκινούσε το παιχνίδι του Νέστου. Βέβαια ήταν δεκάρι πριν γυρίσει στη θέση του λίμπερο.
Από το Νέστο μαζί με το Μανούκο (επίσης σπουδαίος ποδοσφαιριστής), ήρθαν στον ΑΟΚ. Δεν κάθισε όμως πολύ. Εδώ μάλλον αδίκησε τον εαυτό του, θα μπορούσε κάτι παραπάνω. Επέστρεψε στη Χρυσούπολη όπου αργότερα διετέλεσε και προπονητής του Νέστου.
Βασίλης Παπαδόπουλος: Στην εποχή του Τούλη είχε έρθει στον ΑΟΚ από το Μελισσοκομείο. Ήταν άτυχος με ένα τραυματισμό του αλλά γενικά δεν τον πρόσεξε ο ΑΟΚ. Μεγάλο ταλέντο.
Αγωνίστηκε μετά στην ΑΕ Πιερέων και στον Αρη Ακροποτάμου στη Δ` και Γ` Εθνική. Θα μπορούσε να κάνει καριέρα σε μεγάλες κατηγορίες. Είχε όλα τα προσόντα.
Τάσος Κρινάκης: Από την Ελευθερούπολη πήγε να δοκιμαστεί στην ΑΕΚ του Λουκά Μπάρλου αλλά τον έφαγε… η ντόλτσε βίτα.
Επαρχιώτης, ήθελε μέσα σε ένα βράδυ να γνωρίσει όλη την Αθήνα. Το φάγανε τα μπουζούκια. Στόπερ, δυνατό παιδί, με πολύ καλή σωματοδομή. Δίδυμο τότε με τον Τάκη Αθανασάκη. Μετά το καλοκαίρι που δεν «κάθισε» στην ΑΕΚ, αγωνίστηκε για πολλά χρόνια στον Ορφέα. Στην Ελευθερούπολη τώρα είναι ιδιοκτήτης καφετέριας.
Λάζαρος Μοσχοφίδης: Από τους σπουδαιότερους σκόρερ που ανέδειξε το Καβαλιώτικο Ερασιτεχνικό Ποδόσφαιρο.
Από τη Δόξα Λυδίας έφτασε μέχρι τον Ηρακλή της Γ` Εθνικής. Η γνώμη μας είναι ότι θα μπορούσε κάτι παραπάνω, με τη πολύ μεγάλη αίσθηση του γκολ που είχε.
Τα αδέλφια Βασιλειάδη από το Κοκκινόχωμα: Ο Τάκης ήταν λίμπερο και στόπερ στο Βυζάντιο, ο μικρότερος αδελφός του Γιάννης, ένας πολύ καλός σκόρερ.
Ο Γιάννης έπαιξε σε Νέστο και σε Παγγαίο 90. Ο Τάκης με το αρχοντικό στυλ, ήξερε πολύ καλά για τη θέση που αγωνιζόταν. Κυρίως στο Βυζάντιο έγραψαν τη δική τους ιστορία. Μαζί με τον Πάκο το Γεωργιάδη και τον αδελφό του, τους Μαυρομάτηδες, το Σαούλ, το Γεωργιάδη, τους αδελφούς Θεοδοσιάδη Θεόδωρο και Μιχάλη κτλ.
Ήταν όλοι στην ίδια γενιά. Ο Καραβέλης τερματοφύλακας. Λίγο πιο μετά αναδείχθηκαν ο Στρατηλάτης, ο Ιγνατιάδης.
Λευτέρης Τουρασανίδης: Στο Φίλιππο Χρυσοκάστρου ξεκίνησε ο Λευτέρης και πήγε μετά στον Ορφέα. Τα γκολ τα έβαζε το ένα πίσω από το άλλο. Σπουδαίος σκόρερ.
Ήταν να πάρει μεταγραφή σε ομάδα μεγάλη στις αρχές της δεκαετίας του `90. Δεν τα κατάφερε. Μάλλον δεν είχε τον κατάλληλο μπάρμπα να τον προωθήσει. Έπαιξε και στο ΜΑ Ορφανίου. Κρίμα γιατί άξιζε να πάρει μια ευκαιρία. Τώρα είναι προπονητής στην Ασπίδα Πολυστύλου.
Φώτης Καλπάκης: Ο δάσκαλος από τη Νικήσιανη. Σφεντόνα για την εποχή του. Πολύ γρήγορος.
Δεξί εξτρέμ αρχικά στη Νικήσιανη και στον Ορφέα Ελ. Στο Παγγαίο 90 ο Κουτράκης τον γύρισε δεξί μπακ να παίζει όλη την πλευρά. Με την ταχύτητα που είχε, άνετα έπαιζε σήμερα σε μεγάλη κατηγορία.
Ο μεγάλος άτυχος: Αντώνης Τσιμτσιρής
Από την Αναγέννηση Λιμεναρίων, είχε έρθει στον Ηρακλή Καβάλας. Πλάγιος αριστερός εξτρέμ. Ψηλό παιδί, ωραία τεχνική, παίκτης της επόμενης γενιάς.
Ο ΑΟΚ δεν άργησε να τον αποκτήσει. Εκεί φαινόταν ότι θα αφήσει εποχή. Στις αρχές της δεκαετίας του `90 και ενώ ο ΑΟΚ διεκδικούσε την άνοδο από τη Β`στην Α` Εθνική, κάποιοι βιάστηκαν να το βάλουν να παίξει ενώ δεν είχε ξεπεράσει τον τραυματισμό τους. Αυτό ήταν. Μια υποτροπή και… τέλος.
Ο μεγάλος άτυχος. Ήταν τότε στα ντουζένια του. Φυσικά δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και εκατοντάδες άλλα παιδιά που ξεκίνησαν σε μια αλάνα, θέλοντας να ζήσουν το όνειρο.
Δεν τα κατάφεραν, οι συνθήκες μπορεί να ήταν αντίξοες για τους περισσότερους. Ενδεικτικά αναφέραμε κάποια ονόματα.
Αλήθεια πόσο λείπει η εποχή της αλάνας από το σημερινό ποδόσφαιρο;
