Γράφει ο Χρήστος Τσελεπής
Οι αθεόφοβοι ακολουθούσαν πάντα όχι μόνο σχέδιο αλλά κι αξιοθαύμαστο προσχέδιο. Ανέβηκαν οι μπαγάσες σ΄ ένα δορυφόρο και συνεχώς κατασκοπεύουν όλες τις χώρες ελεγχόμενης οικονομίας, ψάχνουνε μέρη ιδανικά για εγκατάσταση νέων καταστημάτων αφαίμαξης του όποιου πλούτου απομένει στους απλούς θνητούς. Γιατί αυτοί οι μπαγλαμάδες μελετούν απίστευτα το θέμα, ακόμη και στις πιο παραμικρές του λεπτομέρειες, μπορούν αλάθευτα να υπολογίσουν μέχρι και τις ελάχιστες εναπομείνασες μορφές αντίστασης, έτσι ώστε, μόλις ριχτούν οι τελικές προτάσεις τους, να είναι όλα έτοιμα και προδιαγραμμένα, να πάρουν σάρκα και οστά όλα τα λαίμαργά τους σχέδια.
Μην τους υποτιμάτε όλους αυτούς των πολυεθνικών, ακόμη και των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων. Αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για πλουτισμό δικό τους και έλεγχο απόλυτο των αγορών, στο πλαίσιο μιας πονηρής παγκοσμιοποίησης που υποδηλώνει τη φανερή τους πρόθεση να υποδουλώνουν όλους τους πολίτες του κόσμου και ιδιαίτερα τους εργαζόμενους. Πίσω τους έχουν τα σίγουρα στηρίγματα του πάνοπλου κεφαλαίου, με όλους τους μηχανισμούς της άμυνας, της επίθεσης και της αντεπίθεσης. Η τελευταία μάλιστα στα σημερινά χρόνια μπήκε για τα καλά στο μηχανοστάσιο των εξελίξεων και κατευθύνει όλα τα γρανάζια σε κινήσεις επικίνδυνες, ελέγχοντας σχεδόν απόλυτα τις όποιες αντιδράσεις.
Μυρίστηκαν μπαρούτι οι λαοί, αλλά οι αντιστάσεις τους είναι από σπασμωδικές μέχρι μηδαμινές. Εγκλωβισμένες οι κυβερνήσεις τους μέσα σε ατσάλινα κλουβιά ατέλειωτων υποχρεώσεων και καθηκόντων απαράδεκτων απέναντι σε αιμοσταγείς εταίρους. Και δόστου οι λαοί βαρούν ημιανάπαυση και προσοχή εναλλάξ και συνεχώς και αενάως. Άδικα αναμένουν την απαλλαγή απ΄ τα δεινά και η ανάπαυση ολοένα αναβάλλεται για το απώτερο μέλλον…
Βρήκαν οι άπληστοι απ΄ το ρουφιάνο δορυφόρο μια έκταση ιδανική για την ίδρυση, λέει, ενός πολυχώρου εμπορίου, ψυχαγωγίας και αναψυχής. Πενήντα πέντε στρέμματα, σε απόσταση αναπνοής από τον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Κι έκαναν επίσημα την κρούση. Σχεδόν αμέσως συνήλθε το κυβερνητικό συμβούλιο κι άρχισε η συζήτηση. Διαπιστώθηκαν και κάποια αρνητικά ως προς τις επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής και ως προς τον κίνδυνο να κλείσουν κάποια μικροκαταστήματα της γύρω περιοχής στον Κολωνό, στο Περιστέρι, στα Σεπόλια και γενικότερα στη Δυτική Αττική. Αλλά τα μέλη του Συμβουλίου επέμειναν κυρίως στα οφέλη μιας τέτοιας αναπτυξιακής επένδυσης!
Κάποιοι δημοσιογράφοι δημοσιοποίησαν την απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου να δώσει το «οκέι» για την ανέγερση του τεράστιου εμπορικού κέντρου.
Την επόμενη κιόλας μέρα οι εμπορικοί σύλλογοι της Δυτικής Αττικής κινητοποιήθηκαν διαμαρτυρόμενοι έντονα, καθώς, σύμφωνα με υπολογισμούς τους, οι αναμενόμενες από τους κυβερνώντες νέες θέσεις εργασίας ωχριούν μπροστά στο κλείσιμο των καταστημάτων της περιοχής, που θα οδηγήσει κατά πάσα πιθανότητα σε απώλεια ίσως και έξι χιλιάδων θέσεων εργασίας. Ανάλογα αντέδρασε και η Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων Κολωνού, Ακαδημίας Πλάτωνος και Σεπολίων.
Η λαϊκή αντίδραση ενισχύθηκε κι από το ότι παλιότερα οι νυν κυβερνώντες άλλα ισχυρίζονταν ως αντιπολιτευόμενοι κι ότι οι παρατάξεις τους διεκδίκησαν και πήραν την εξουσία στον πρώτο και δεύτερο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης, έχοντας στα προγράμματά τους την αντίθεσή τους στην ίδρυση ενός τέτοιου συγκροτήματος και υποσχόμενες προγράμματα για την ανάπλαση, την αναβάθμιση και την ανάδειξη της συγκεκριμένης περιοχής. Τι τα θες, τι τα γυρεύεις, οι διαμαρτυρίες των πολιτών προσέκρουσαν εις ώτα μη ακουόντων…
Φαίνεται πως και οι ξένοι ξέρουν τη νεοελληνική παροιμία «στη βράση κολλάει το σίδερο», γι΄ αυτό και έστειλαν σε λίγες μέρες τα συνεργεία τους, προκειμένου ν΄ αρχίσουν οι εργασίες της διαμόρφωσης του χώρου και στη συνέχεια της θεμελίωσης του εμπορικού κέντρου. Μάλιστα τα συνεργεία έφτασαν στο χώρο πριν από τα χαράματα, σε όρθρο βαθύ, για να μη συναντήσουν αντιδράσεις από τυχόν παρευρισκόμενους κατοίκους της περιοχής.
Σκοτάδι ακόμη και δεν είχε καν ροδίσει η Ανατολή. Στις συστάδες των δέντρων ακίνητοι και βλοσυροί και δυσθεώρητοι. Γέροντες πολλοί, νεότεροι και παλαιοί, όλοι σε μία παράταξη που θύμιζε το τέχνασμα του Μιλτιάδη στο Μαραθώνα, τα άκρα ενισχυμένα, το κέντρο με μικρό βάθος ανδρών. Δεν είχαν όπλα. Μήτε σπαθιά μήτε ασπίδες μήτε δόρατα. Η επίθεση και η άμυνα συμπυκνώνονταν μέσα στα μάτια τους με μια συνένωση που τρόμαζε υπέρμετρα ανθρώπους και μηχανήματα. Γιατί κάνει λάθος όποιος νομίζει ότι τα μηχανήματα είναι ψυχρά από το κρύο της καρδιάς των αφεντικών τους. Κι αυτά φοβούνται και τρομάζουν. Όχι μονάχα από σκληρούς και αδυσώπητους πολεμιστές, μα κάποτε κι από την ηρεμία και τη σοβαρότητα της ματιάς των μαθητών του Πλάτωνα.
