Ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τάκης Εμμανουηλίδης συμμετείχε όπως τόσοι άλλοι στην προχθεσινή κινητοποίηση για τα θύματα των Τεμπών. Κι όχι μόνο αυτό. Κάλεσε μέσω ανάρτησης του, σε όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή. Το πρωί της Δευτέρας ο κ. Εμμανουηλίδης μίλησε σχετικά στην Πρωινή.
Η συνέντευξη
Ερ: Τον τελευταίο καιρό έχετε κρατήσει μια απόσταση από τα όσα συμβαίνουν… Αυτό γίνεται συνειδητά;
Απ: Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;! Όλα αυτά που βλέπουμε να διαδραματίζονται τελευταία με πληγώνουν όχι μόνο σαν πολιτικό, αλλά και σαν άνθρωπο. Η συγκέντρωση για τα θύματα των Τεμπών είχε «μέγα πλήθος και μέγα πάθος». Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το πάθος έχει αρχέτυπο χαρακτήρα. Ήταν ένα πάθος ντυμένο με εκκωφαντική σιωπή. Ο άφαντος πόνος είναι βουβός. Όση ώρα κρατούσε η διαμαρτυρία, ένιωσα πως ένας αόρατος σκηνοθέτης επέβαλλε στην ατμόσφαιρα ένα κλίμα πάνδεινου μνημοσύνου, με απουσία της εκκλησίας. Μια απόλυτη σιωπή, που ήταν σεβασμός τόσο στη μνήμη των 57 ψυχών όσο και στον πόνο των επιζώντων γονέων, συγγενών και φίλων των θυμάτων. Έτσι κατέγραψε τα όσα έγιναν στην κεντρική πλατεία η σκέψη μου.
Ερ: Πολλές φορές κατηγορούμε τον κόσμο για αποχή, απουσία και κριτική από τον… καναπέ. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο κόσμος έδωσε ένα τεράστιο «παρών».
Απ: Η κοινωνία και η ιστορία παίζουν περίεργα παιχνίδια. Μέσα σε μια στιγμή μπορούν να ανατραπούν τα πάντα! Η αλήθεια είναι ένα μέγεθος που δεν μπορείς να το ξεπεράσεις. Κάποια στιγμή η αλήθεια θα λάμψει! Μας λένε τόσο καιρό για ένα υποτιθέμενο «άπλετο φως» που θα έρθει να δώσει τις κρίσιμες απαντήσεις και να διαλευκάνει το τι συνέβη. Αυτό το ισχυρίζονται οι ίδιοι, οι οποίο έχουν ρίξει αυτήν την υπόθεση στο απόλυτο σκοτάδι! Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την ανατολή… Και η ανατολή έρχεται! Βλέπουμε μια θλιβερή πλειοψηφία της Βουλής, μια μακιαβελικής συμπεριφοράς της κυβέρνησης, η δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ… Όλοι αυτοί προσπαθούν να αποκρύψουν κάτι που δεν μπορεί να αποκρυφτεί… Η κινητοποίηση σε κάθε γωνιά της χώρας αποτέλεσε μια κραυγή που τρύπησε τον αέρα σ’ ολόκληρη την Ευρώπη! Δεν μπορεί να αποκρύπτεται ένα τέτοιο έγκλημα… Εγκλήματα και τραγωδίες γίνονται και δυστυχώς αυτό θα συνεχιστεί. Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Πόση χωρητικότητα αλήθειας χωράει η ψυχή μας για να το παλέψουμε;!
