Είμαστε εκατό χρόνια φίλοι με τον Τάσο Παπαδόπουλο – από την εφηβεία μας, τη φάση της ζωής κατά την οποία μετράνε βαριά οι φιλίες, μέχρι σήμερα, που αυτός ζει ανάμεσα στις Κορυφές και στην Καβάλα, ενώ εγώ ζω στην Αθήνα.
Σας ορκίζομαι ότι πρόκειται για καταπληκτικό, μοναδικό, πραγματικά καλό άτομο, από όλες τις απόψεις. Ακούγεται λειψός ο χαρακτηρισμός «καλό άτομο», και θα προσπαθήσω να εξηγηθώ: ο Τάσος ήρθε σε αυτή τη ζωή για να κάνει πιο εύκολη τη ζωή των άλλων ανθρώπων.
Των συνανθρώπων του δηλαδή, όχι μόνον τη ζωή των φίλων και συγγενών του. Μπορεί να καταλάβει με μια ματιά σε τι κατάσταση είσαι εσύ που κάθεσαι απέναντί του, να ξεχωρίσει αμέσως τον πόνο σου και να τον βάλει στην άκρη για να τον επεξεργαστείτε μαζί με σκοπό να τον ελαφρώσει.
Θα είχε γίνει ο καλύτερος σύμβουλος ψυχικής υγείας, αν αποφάσιζε να ασχοληθεί με την ψυχολογία… αλλά αποφάσισε να ασχοληθεί με τα κοινά. Και ενώ θα μπορούσε να βγάζει πολλά λεφτά συμβουλεύοντας και ψυχαναλύοντας τον κόσμο, δουλεύει διακριτικά προσπαθώντας να βοηθήσει τον ίδιο κόσμο με πρακτικούς τρόπους, όχι με συμβουλές.
Ο Τάσος, που όλη η παρέα αποκαλούμε «Ξάδερφο» επειδή τον βλέπουμε πάντα σαν συγγενή μας, ο Τάσος με τον οποίον συγκατοικήσαμε και δουλέψαμε μαζί στις πιπεριές (Φλωρίνης, συσκευασία) στη Θεσσαλονίκη, με τον οποίον αγαπήσαμε και χάσαμε φίλες και φίλους από το 1978, ο Τάσος που έπαιζε τάβλι με τον μπαμπά μας με έπαθλο μπίρες κάτω από τα πλατάνια στη Θάσο, ο Τάσος που υπήρξε Γραμματέας Κοινότητας στις Κορυφές, Γραμματέας του Συλλόγου ΑΜΕΑ Νομού Καβάλας και «πιστός» του διαλόγου για τη διευκόλυνση του πολίτη, ο Τάσος Παπαδόπουλος είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος της Δημοτικής Ενότητας Φιλίππων.
Και η αλήθεια είναι ότι δεν ζω ούτε ψηφίζω πια στην Καβάλα, πόσο μάλλον στους Φιλίππους… η αλήθεια είναι ότι μπορεί κάποιος να φωνάξει «τι ανακατεύεσαι;» και θα έχει δίκιο. Αλλά επίσης η αλήθεια είναι ότι δεν ανακατεύομαι.
Ότι απλώς γράφω πέντε γραμμές, λίγες, καθόλου αρκετές, για τον φίλο μου και επίκτητο ξάδερφο Τάσο Παπαδόπουλο, έναν άνθρωπο που εκτιμώ και αγαπάω, που τον πιστεύω από την Αθήνα μέχρι την Καβάλα κι ακόμα παραπέρα, μπορεί και μέχρι τον ουρανό.
Θα τον ψήφιζα ανεξάρτητα από το κόμμα ή τον δήμαρχο ή το οτιδήποτε υποστηρίζει ο ίδιος πολιτικά, θα τον ψήφιζα γιατί είναι τίμιος μέχρι αηδίας, ευθύς μέχρι θανάτου, διαλλακτικός μέχρι τελικής πτώσης, και πραγματικά, ειλικρινά καλό άτομο, αυθεντικά καλόψυχος άνθρωπος όσο κανείς άλλος.
Ενδιαφέρεται για τον συνάνθρωπό του στα αλήθεια, όχι για φιγούρα (εκτός που δεν κάνει τίποτα ποτέ για φιγούρα). Κι αν κάποιος αγαπάει τους Φιλίππους, τις Κορυφές, το Παγγαίο και την Καβάλα, τα βουνά, λαγκάδια, τη φύση και τους ανθρώπους της περιοχής, αυτός είναι ο Τάσος Παπαδόπουλος.
Για τον οποίον θα μπορούσα να γράψω βιβλίο ολόκληρο. Αλλά δεν είναι της ώρας. Οπότε, με δική μου πρωτοβουλία και κάτω από τη μύτη του Τάσου, κάνω ό,τι μπορώ με λίγες μόνο λέξεις. Ελπίζω η Ιστορία να συμπληρώσει τις υπόλοιπες».
Μανίνα Ζουμπουλάκη
