Όλοι μας ξυπνήσαμε από έναν τοξικό ύπνο. ουδείς μπορεί να αποδεχτεί αυτή την απάνθρωπη κατάσταση για πάντα.
Ανάμεσα στις πολλές ιστορικές ομοιότητες που έγιναν αυτές τις ώρες («11η Σεπτεμβρίου», «πόλεμος του Γιαμ Κιπούρ» κ.λπ.) προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι κανείς δεν έχει σκεφτεί την απελπισμένη μάχη που πλησιάζει περισσότερο στην «Πλημμύρα της Αλ Άκσα» όσον αφορά τη λογική των πολιορκημένων και των πολιορκητών: την εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας, απρίλιος-μάιος του 1943.
Στη Γάζα όπως και στη Βαρσοβία, όσοι αποφασίζουν να πολεμήσουν ανοιχτά ενάντια σε έναν στρατιωτικά επιβλητικό-πανίσχυρο εχθρό γνώριζαν πολύ καλά ότι δεν μπορούσαν να στοχεύσουν σε κάποια άμεση «νίκη», και ότι θα πλήρωναν για την εξέγερσή τους με μια σφαγή, γράφει η συντακτική ομάδα του Contropiano.
Αλλά στη Γάζα όπως και στη Βαρσοβία η επιλογή που έπρεπε να γίνει περιοριζόταν μόνο σε δύο εναλλακτικές, εξίσου θανατηφόρες. Το να αποδεχτείς την εξόντωση σιγά σιγά, ανάμεσα σε έναν βομβαρδισμό και την έλλειψη φαγητού στο μέλλον, ή να ρίξεις στη μάχη όλο σου τον εαυτό και να αφήσεις μια προειδοποίηση – και ένα παράδειγμα – στον υπόλοιπο κόσμο.
Ανάμεσα στο να αποδεχτούν να εξαφανιστούν σχεδόν σιωπηλά ή του να κάνουν να καταβάλει ο πολιορκητής ένα τίμημα επέλεξαν τη δεύτερη επιλογή. Και ο πολιορκητής – στη Γάζα όπως και στη Βαρσοβία – αντιδρά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και με την ίδια λογική.
Μπροστά σε εκείνη που εμφανίζεται πλέον ως μια εξέγερση του παλαιστινιακού λαού, τα λόγια με τα οποία ο ισραηλινός υπουργός Άμυνας Yoav Gallant δικαιολόγησε την εντολή πλήρους πολιορκίας είναι ένα «μανιφέστο της φυλής» αντίστροφα: «Πολεμούμε με ανθρώπινα ζώα και θα συμπεριφερθούμε ανάλογα». Με λίγα λόγια, υπόσχεται να χρησιμοποιήσει τη Γάζα ως σφαγείο…
Θεωρούμενοι Untermenschen, Υπάνθρωποι από τους ναζί και τους ρατσιστές, οι κορυφαίοι κυβερνώντες του «εβραϊκού κράτους» – σε τι διαφέρουν από ένα «ισλαμικό» ή «χριστιανικό» κράτος; – εφαρμόζουν τώρα το ίδιο σχήμα για τους παλαιστίνιους (αλλά για την ισραηλινή ακροδεξιά αυτό το «προσόν» επεκτείνεται σε όλους τους «άραβες»).
Και ακριβώς όπως το Τρίτο Ράιχ προετοιμάζουν την τελική λύση, χωρίς πλέον πολλές διακρίσεις μεταξύ μαχητών («τρομοκρατών») και του άμαχου πληθυσμού. Αυτός ο τρόμος φαίνεται «αποδεκτός» μόνο σε όσους είναι πεπεισμένοι ότι έχουν μαζί τους τον Θεό – Gott mit uns, πάνω και έξω από την «κανονική» ανθρωπότητα.
Σε αυτούς που, όπως ο δυτικός ιμπεριαλισμός, είχαν πειστεί ότι μπορούν ήρεμα να διαθέτουν τον κόσμο σύμφωνα με τα δικά τους αποκλειστικά συμφέροντα, οργανώνοντας πραξικοπήματα, εισβολές, βομβαρδισμούς, «κυρώσεις», εμπάργκο, στοχευμένες δολοφονίες, λίστες προγραφών κ.λπ.
Και αντιμέτωπη με μια πραγματικότητα που βλέπει τον υπόλοιπο κόσμο να μην αποδέχεται πλέον αυτή την υπεροχή, η Δύση ανακαλύπτει τον εαυτό της πιο ευάλωτο από ό,τι πίστευε μέχρι τώρα. Η προκύπτουσα υστερία αρχίζει να αναπαράγει αντιδραστικές και φασιστικές ομάδες ακόμη και μέσα στις χώρες τους.
Το «αίσθημα ανωτερότητας» – που μετατοπίστηκε από το χρώμα του δέρματος στην κατοικία μέσα στον «κήπο» της ευημερίας – έχει αποφέρει τους καρπούς του. Ο κόσμος «έξω από αυτόν τον φράχτη», τον οποίο ένας ανώτερος ευρωπαίος ηγέτης όρισε ως ζούγκλα, απορρίπτει πλέον μαζικά αυτήν την αποικιακή αξίωση.
Δεν είναι ένα ομοιογενές μέτωπο, δεν μοιράζεται τα ίδια πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά συστήματα. Παρουσιάζει ισχυρά υποκείμενα, που ενεργούν ορθολογικά. Και άλλα πολύ πιο «ενστικτώδη», «αντιδραστικά» παρά σχεδιαστικά, απελπισμένα αλλά όχι παραιτημένα.
Έχουν κοινό χαρακτηριστικό την απόρριψη της αυτοκρατορικής κυριαρχίας και την ανάγκη για διεθνείς σχέσεις μεταξύ ίσων. Μια πολυμέρεια χωρίς αυτοκράτορες. Το τοξικό όνειρο της αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας από τους «κηπουρούς» έχει τελειώσει. Ο σεισμός των εξεγέρσεων στον υπόλοιπο κόσμο μόλις αρχίζει.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος contropiano.org
