Η κ. Ανδριανή Κουτσάκου διάβασε το βιβλίο της Λέλας Γράσου και το σχολιάζει θετικά:
«Μόλις διάβασα το βιβλίο της συμπατριώτισσας μας και εξαιρετικής ζωγράφου Λέλας Γράσου με τίτλο ΥΠΟΣΧΕΣΗ. Όπως ίσως ξέρετε, τα έσοδα από τις πωλήσεις του διατίθενται για τον αγώνα εναντίον του καρκίνου στο ΣΕΕΚ.
Είναι ένας λόγος για να το αγοράσετε αλλά όχι ο μόνος. Το βιβλίο είναι καταπληκτικό και ανήκει ιδίοις δικαιώμασι στη βιβλιοθήκη κάθε καλλιεργημένου και ευαίσθητου ανθρώπου. Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι με πήραν τα δάκρυα από τις πρώτες σελίδες και ότι το διάβασα μέχρι τέλους χωρίς διακοπή, διότι απλούστατα δεν μπορούσα να σταματήσω την ανάγνωση πριν από το τέλος.
Και τότε ακόμη ευχόμουν να είχε άλλες τόσες σελίδες. Τρυφερό και τραγικό μαζί, συναρπαστικό αλλά και συγκλονιστικό αφού οι περιπέτειες των ηρώων είναι μια αληθινή ιστορία και όχι μυθιστορηματική αφήγηση.
Ο τρόπος που τα πρόσωπα παρουσιάζονται σ’αυτές τις σελίδες είναι ολοζώντανος και σπαρταριστός, η ιστορία τους προβάλει ανάγλυφη μέσα από κάθε πρόταση μαζί με τις ιδιαιτερότητες τους και τους δυνατούς, ενδιαφέροντες χαρακτήρες τους, οι οποίοι εξηγούν γιατί επέζησαν και γιατί κατάφεραν να αναγεννώνται από τις στάχτες τους κάθε στιγμή, παρόλο τον πόνο, τον διωγμό, τον τρόμο, τη φτώχια, τις φοβερές απώλειες.
Κι όμως, ο τρόπος που τα διηγείται όλα αυτά η συγγραφέας είναι τόσο ανάλαφρος και χαριτωμένος που δεν κουράζει, δεν προκαλεί αρνητική αντίδραση. Κανείς δεν θα πει «Έχουμε ξανακούσει για το δράμα της εκδίωξης του Ελληνισμού από τα πατρογονικά του χώματα στην Μικρά Ασία, δεν υπάρχει τίποτα που να μην το έχουμε ξαναδιαβάσει».
Διότι δεν είναι αλήθεια. Με αυτό τον τρόπο δεν έχετε ξαναδιαβάζει την ιστορία μιας οικογένειας, πιστέψτε με. Δεν την έχετε ξαναδεί μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που γεννήθηκε πολύ αργότερα και την άκουσε από το στόμα του παππού του σαν παραμύθι.
Παραμύθι λογοκριμένο φυσικά, αφού απευθυνόταν στα αυτιά ενός μικρού κοριτσιού. Αυτό όμως που κράτησε και μετέδωσε ο παππούς του διατηρεί όλο τον πόνο του πρόσφυγα και καταγράφει την τιτάνια μάχη της επιβίωσης κάτω από συνθήκες που ακόμα και τώρα δυσκολεύομαι να τις φανταστώ.
Διαβάστε το όσοι έχετε στην οικογένειά σας ένα τέτοιο παρελθόν, διαβάστε το και όσοι ευτυχήσατε να μην το έχετε και θαυμάστε το ανθρώπινο κουράγιο, την καλοσύνη και τις απαραβίαστες αρχές που άντεξαν τη μεγαλύτερη από όλες τις δοκιμασίες.
Δεν απορώ πια που η Λέλα μας είναι ένα τόσο ξεχωριστό άτομο. Είδα τι καταπληκτικά γονίδια της κληροδότησαν οι πρόγονοί της».
