Πριν μερικές εβδομάδες έγινε γνωστό ότι Δήμος Καβάλας, προτίθεται να επαναφέρει και να τοποθετήσει στο κέντρο της πόλης, το άγαλμα του στρατιώτη των βαλκανικών πολέμων που είχε στηθεί προπολεμικά στην κεντρική πλατεία επί δημαρχίας Μιχαήλ Λολίδη και είχε αποκαθηλωθεί από τα βουλγαρικά στρατεύματα στη διάρκεια της κατοχής 1941-1944.
Το συγκεκριμένο άγαλμα δεν έχει καμιά απολύτως καλλιτεχνική ή αισθητική αξία και μάλιστα λείπουν και σημαντικά κομμάτια του. Η τοποθέτησή του σε ένα ήδη επιβαρυμένο από πολλές απόψεις περιβάλλον μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει και θα συμβάλλει ακόμη περισσότερο στην διατήρηση της άθλιας εικόνας τριτοκοσμικής χώρας που παρουσιάζει η Καβάλα στο κέντρο της αλλά και σε όλο τον αστικό της ιστό.
Σε μια χρονική περίοδο μάλιστα και σε ένα ελληνικό αλλά και ευρωπαϊκό περιβάλλον όπου ακραίες και μισαλλόδοξες ιδέες κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος και οπαδούς, η τοποθέτηση ενός τέτοιου αγάλματος και με τον τρόπο μάλιστα που επιλέγεται να γίνει αυτή (επίσημη τελετή με πρόεδρο της Δημοκρατίας), πέρα από τις διαστάσεις αντιαισθητικής και κιτς που θα προσλάβει, τροφοδοτεί συγχρόνως και τον κακώς εννοούμενο εθνικισμό, συσπειρώνει τις δυνάμεις της μισαλλοδοξίας, ακυρώνει προσπάθειες προσέγγισης και φιλίας με την βαλκανική μας γειτονιά και βάζει δυναμίτη στα θεμέλια και στις προοπτικές της ανάπτυξης μέσω του τουρισμού στον οποίο τα μάλλα προσδοκά για να πάρει ανάσες η τοπική οικονομία.
Πέραν των ακροδεξιών και εξτρεμιστικών φωνών που εκδηλώνονται με διάφορους τρόπους τα τελευταία χρόνια στην πόλη μας εκμεταλλευόμενοι την απαξίωση της πολιτικής γενικότερα στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, γινόμαστε εσχάτως μάρτυρες (κυρίως μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) και μιας νεοεθνικιστικής έξαρσης που προέρχεται από ανθρώπους οι οποίοι υποτίθεται ότι παλαιότερα ανήκαν ιδεολογικά στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο. Όμως θέλεις για λόγους προσωπικών δεσμεύσεων, θέλεις για λόγους πολιτικής ηθικής χαλάρωσης, θέλεις για λόγους συμφεροντολογικούς, θέλεις για λόγους ημιμάθειας, επιδεικνύουν μια επικίνδυνη έξαρση ακροδεξιάς συμπεριφοράς και τακτικής που μόνο ζημιά μπορεί να προκαλέσει στον τόπο μας και στην κοινωνική συνοχή της πόλης. Μερικοί απ’ αυτούς μάλιστα, κηφήνες και γυμνοσάλιαγκοι που αν και ανεπάγγελτοι, επιβιώνουν ωστόσο προκλητικά τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια κι ας εναλλάσσονται στο μεταξύ οι τοπικές εξουσίες, λειτουργούν υπογείως προωθώντας τις επιδιώξεις τους χωρίς να φαίνονται ώστε να μην φορτώνονται το όποιο πολιτικό ή άλλο κόστος.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι περισσότερο επικίνδυνοι από τους δεδηλωμένους ακραίους εθνικιστές που στο κάτω – κάτω εκείνοι κάνουν ό,τι κάνουν χωρίς την «κουκούλα» της δήθεν δημοκρατικότητος.
Ήδη πάντως υπάρχει μια κινητοποίηση συμπολιτών μας, ανθρώπων των γραμμάτων, της τέχνης και γενικότερα του πολιτισμού, αλλά και πολλών άλλων που σκέπτονται με νηφαλιότητα και μετριοπάθεια και που διαφωνούν με την τοποθέτηση αυτού του αγάλματος και δεν αποκλείεται η διαφωνία τους αυτή να εκφραστεί στο αμέσως προσεχές διάστημα και με πιο επίσημο και συγκεκριμένο τρόπο.
Ας ελπίσουμε ότι η δημοτική αρχή θα το σκεφτεί καλύτερα και με όλες τις προεκτάσεις του το θέμα, γιατί πάντα μια δεύτερη σκέψη φέρνει καλύτερο αποτέλεσμα. (βλέπε μνημείο Εβραίων Καβαλιωτών, μετονομασία οδού Ομονοίας κ.λ.π.).
Θ.Θ.
Στη φωτογραφία διακρίνεται το άγαλμα πάνω στο μεγάλο βάθρο του στο κέντρο της πλατείας, το πρώτο διάστημα της κατοχής και πριν το αποκαθηλώσουν και το πετάξουν στη θάλασσα οι Βούλγαροι κατακτητές.
