ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ κ.κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ «ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ»
Προς τον ιερό Κλήρο Και τον ευσεβή λαό της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου
ΕΝΤΑΥΘΑ
«Ανέτειλε σήμερα η εὐφρόσυνη εορτή του Πάσχα. Του Πάσχα που ανήκει στον Κύριο. του Πάσχα που είναι άξιο απείρου σεβασμού. Έχομε Πάσχα, ας εναγκαλισθώμεν (λοιπόν) ο ένας τον ἀλλον, γεμάτοι από χαρά. ω Πάσχα που μάς ελύτρωσες από την λύπη, διότι σήμερα ο Χριστός, που εξήλθε ακτινοβολώντας με άκτιστο φως από τον τάφο, σαν να εξερχόταν από νυμφικό θάλαμο, εγέμισε από χαρά τις (μυροφόρες) γυναίκες, λέγοντας (σε αυτές) να αναγγείλετε στους αποστόλους την Ανάστασή μου».
Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, εφθάσαμε ήδη, στο τρισμέγιστο και μοναδικό θαύμα, της θείας, της λαμπροφόρου, της χαρμοσύνου, της αγιασμένης Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού από τους νεκρούς. Γινόμεθα και πάλι αυτήκοοι μάρτυρες της ελλάμψεως και της θείας και ουρανίου παρουσίας της αγίας Τριάδος, μέσα στη λειτουργική ζωή της αγίας μας Εκκλησίας, η οποία είναι το σώμα του Χριστού. Γράφει ο απόστολος των εθνών άγιος Παύλος : «Ο Θεός πατέρας μάς ελύτρωσε από την σκοτεινή εξουσία του σατανά και μάς επολιτογράφησε στη βασιλεία του αγαπητου Υιού του, ο οποίος μάς έδωσε την απολύτρωση, μάς συγχώρησε τις αμαρτίες. Αυτός είναι εικόνα του αοράτου Θεού, πριν από κάθε πλάσμα γεννημένος. Επειδή τα πάντα δι΄ αυτού ήλθαν στην ύπαρξη, όσα στον ουρανό και όσα στη γή, τα ορατά και τα αόρατα, θρόνοι και κυριότητες, αρχές και εξουσίες. Ό,τι υπάρχει είναι πλασμένο δι΄ αυτού και αυτόν έχει σκοπό του. Υπάρχει αυτός πριν από καθετί, και αυτός τα πάντα συγκρατεί, για να μπορούν να υπάρχουν. Αυτός η κεφαλή του σώματος, που είναι η εκκλησία. Αυτός αρχή της νέας ανθρωπότητος από τους νεκρούς ο πρωταναστημένος, ώστε να γίνη σε όλα εκείνος πρώτος. Επειδή μέσα σε εκείνον η θεότητα έστερξε ολάκερη να καοτικήση, και ὀλα όσα στη γή, και όσα στον ουρανό μαζύ της να συμφιλιώση δι΄ αυτού, που την ειρήνη έφερε με του σταυρού του το αίμα» (Κολ. 1, 13-20).
Σε αυτόν τον λειτουργικό χρόνο, λοιπόν, και μέσα στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, και μπροστά στο θυσιαστήριο του Χριστού μας, που είναι ο ζωοδόχος Τάφος του, απ΄ όπου και ανέτειλε το άκτιστο φως της θείας Αναστάεώς του, χαρμονικά ψάλλομε με όλη την δύναμη της ψυχής μας : «Ελάτε, τρέξτε, πάρτε το φως, από το ανέσπερο φώς, και δοξάστε τον Χριστό, που ανεστήθη από τους νεκρούς».
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, γράφει : «Έχομε δημιουργηθεί για να ευεργετηθώμε. Έχομε ευεργετηθεί επειδή έχομε δημιουργηθεί. Μάς παρεδόθη ο παράδεισος για να ευτυχήσωμε. Ελάβαμε την εντολή για να δοξασθώμε αφού την φυλάξωμε, όχι επειδή τυχόν αγνοούσε ο Θεός εκείνο το οποίο θα εγίνετο, αλλά επειδή ήθελε να μας παραχωρήση το αυτεξύσιο. Ἐχομε εγαπατηθεί, επειδή μάς εφθόνησαν. Ἐχομε πέσει, επειδή ἐχομε παραβεί την εντολή… αλλά, ω Πάσχα, το μέγα και ιερό, το οποίο καθαρίζεις όλον τον κόσμο! Διότι θα σού ομιλήσω σαν να ήσουν ἐμψυχο. Ω Λόγε του Θεού και φως και ζωή και σοφία και δύναμη! Διότι χαίρομαι με όλα σου τα ονόμαα. Ω γέννημα και κίνηση και σφραγίδα του μεγάλου Νού! Ω Λόγε, ο οποίος κατανοείσαι και, άνθρωπε, ο οποίος φαίνεσαι, και ο οποίος φέρεις τα πάντα συγκεκριμένα στον λόγο της δυνάμεώς σου! Τώρα μεν ας δεχθής τον λόγο αυτό όχι ως τον πρώτο και καλύτερο καρπό της καρποφορίας μας, αλλά ως συμπλήρωμά της ίσως, ευχαριστήριο αλλά και συγχρόνως παρακλητικό, για να μη υποφέρωμε για τις εντολές σου τίποτε περισσότερο εκτός από τα αναγκαία και τους ιερούς κόπους και πόνους, με τους οποίους έχομε ζήσει μέχρι σήμερα. Και ας σταματήσης την τυραννία του σώματος εναντίον μας. βλέπεις πόσο μεγάλη είναι, Κύριε, και πόσο μάς γονατίζει, και ας σταματήσης την κρίση σου, εάν πρόκειται να καθαρισθώμε από αυτό. Εάν δε, φθάσωμε επαξίως στο ποθούμενο τέρμα και γίνωμε δίκαιοι στις ουράνιες σκηνές, θα σού προσφέρωμε με προθυμία θυσίες δεκτές στο άγιό σου θυσιαστήριο, ω Πάτερ και Λόγε και Άγιο Πνεμύμα, επειδή σε σένα οφείλεται κάθε δόξα, τιμή και εξουσία στους αιώνες των αιώνων».
Γι΄ αυτήν την συνάντησή μας, με το Πάσχα μας, με την Ανάστασή μας, με τον Χριστό μας, γράφει ο άγιος Κλήμης, επίσκοπος Ρώμης : «Ας καταλάβωμε, αγαπητοί, ὀτι ο Δεσπότης δείχνει σε εμάς την Ανάσταση που πρόκειται να γίνη, της οποίας την αρχή έκαμε ανασταίνοντας τον Κύριο Ιησού Χριστό από τους νεκρούς. Ας δούμε, αγαπητοί, ην ανάσταση που γίνεται κατά καιρούς. Η ημέρα και η νύκτα μάς φανερώνουν την ανάσταση. Κοιμάται η νύκτα, ανασταίνεται η ημέρα, φεύγει η ημέρα, ἐρχεται η νύκτα. Ας πάρωμε τους καρπούς. ο σπόρος πώς και με ποιο τρόπο γίνεται; Βγαίνει ο σποριάς και ρίχνει στη γη τον καθένα από τους σπόρους. αυτοί , πέφτοντας στη γη ξηροί και γυμνοί διαλύονται, και ύστερα από την διάλυση η μεγαλειότητα της προνοίας του Δεσπότου τούς ανασταίνει, και από τον ένα αυξάνεται και παράγει καρπό».
Ο άγιοε Γρηγόριος, ο επίσκοπος Νύσσης και αδελφός του αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, τονίζει ιδιαιτέρως το γεγονός τούτο της εκ νεκρών Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού : «Ο Χριστός, λοιπόν, ο Θεός, αναστήθηκε σήμερα, ο απαθής, ο αθάντος, αυτός που δεν εξαναγκάσθηκε για το πάθος, ούτε υποχρεώθηκε από κάποιον να κατεβή από τους ουρανούς, ούτε βρήκε την Ανάσταση σαν μία απροσδόκητη και ανέλπιστη ευεργεσία, αλλά εγνώριζε όλη την εξέλιξη των πραγμάτων έως το τέλος και έτσι έκαμε την αρχή. Έχοντας με τα θεϊκά του μάτια την γνώση όλων αυτὠν που ήταν να γίνουν και βλέποντας, πριν κατεβή από τους ουρανούς, και των εθνών την ταραχή και του Ισραήλ την σκληρότητα, και τον Πιλάτο να κάθεται στον θρόνο του, και τον Καϊάφα να σχίζη τα ιμάτιά του, τον ξεσηκωμένο λαό να ανάβη, τον Ιούδα να προδίδη και τον Πέτρο να τον υπερασπίζεται, και τον εαυτό του σε λίγο να μεταμορφώνεται με την ανάσταση στην δόξα της αφθαρσίας, και έχοντας προδιαγεγραμμένο στη γνώση του όλο το μέλλον, δεν ανέβαλε να κάμη τις χάρες του στον άνθρωπο, ούτε απεμάκρυνε την οικονομία, αλλά, όπως αυτοί που βλέπουν τον άρρωστο να σέρνεται στις χαράδρες, αν και γνωρίζουν ότι είναι πιθανό και μέσα στο βούρκο του χειμάρρου να κυλίσουν και χτυπήματα να δεχθούν από τις πέτρες που συγκυλιούνται από το νερο, ὀμως δεν διστάζουν να μπουν στην χαράδρα από συμπάθεια προς εκείνον που κινδυνεύει, έτσι και ο φιλάνθρωπος σωτήρας μας δέχθηκε εθελοντικά τις ύβρεις και τις προσβολές, για να σώση αυτόν που απατημένος εβάδιζε στην απώλεια …. Ιδού, έχεις μπροστά σου το ευλογημένο Σάββατο της πρώτης γεννήσεως του κόσμου. να κατανοήσης από εκείνο το Σάββατο αυτό το Σάββατο, την ημέρα της καταπαύσεως, που ο Θεός την εύλόγησε περισσότερον από τις άλλες ημέρες. Επειδή την ημέρα αυτή αναπαύθηκε αληθινά από όλα τα έργα του ο μονογενής Θεός με τη οικονομία του θανάτου του, κατά την οποία αναπαύθηκε με την σάρκα του. Και αφού πάλι με την Ανάσταση επανήλθε σε αυτό που ήταν, ανέστησε μαζύ του όλους τους νεκρούς, έγινε ζωή και ανάσταση και ανατολή και αυγή και ημέρα για όσους ζούσαν στο σκοτάδι και στη σκιά του θανάτου».
Για όλα αυτά τα υπερκόσμια νοήματα, νοούμενα, λεγόμενα και πρατόμενα χάριν της Αναστάσεως του Χριστού μας, η αγία μας Εκκλησία ψάλλει μεγαλοπρεπώς κάθε Μέγα Σάββατο, το πρωΐ στην Εσπερινή Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου : «Ο Μωϋσής, ο μέγας προφήτης, από της εποχής εκείνης διετύπωνε, κατά τρόπο συγκεκαλυμμένο, την σημασία της σημερινής ημέρας, ὀταν έλεγε : ΄και ευλόγησε ο Θεός την εβδόμη ημέρα΄. Διότι η σημερινή ημέρα εἶναι το ευλογημένο Σάββατο. Αυτή είναι η ημέρα της αναπαύσεως, κατά την οποία ο Μονογενής Υιός του Θεού αναπαύθηκε από όλα τα έργα του. Αναπαύθηκε σωματικώς, αφού απέθανε, σύμφωνα με το θεί σχέδιο για την σωτηρία μας. και επανερχόμενος πάλι, με την Ανάστασή του, στην δόξα, στην οποία βρισκόταν πριν, προσέφερε σε εμάς την αιωνία ζωή, σαν μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος που είναι».
Ευλαβέστατοι πατέρες, ευλογημένοι χριστιανοί και χριστιανές,
Σήμερα, βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και σε λίγο, μετά από τα μεσάνυχτα, μετά το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» η αγία Κυριακή του Πάσχα, 16η του μηνός Απριλίου του έτους 2023, μάς αγκαλιάζει και πάλι ο αναστημένος Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, μάς μεταφέρει από την γη στον ουρανό, μάς ενισχύει για το υπόλοιπο της επί γης ζωής μας, μάς ενώνει και μάς μεταμροφώνει σε αναστημένα παιδιά του, σε φίλους του, σε αδλεφούς του, μάς καθιστά συγκληρονόμους της βασιλείας του, μάς προσφέρει το άγιο Σώμα και το Αίμα του, μας αρπάζει από τα τάρταρα της αμαρτίας, της ασθενείας και του θανάτου και μάς κάμη χαρισματικά συγκοινωνούς του ακτίστου φωτός της εκ νεκρών Αναστάσεώς του. Σε αυτό, λοιπόν, το παγκόσμιο και μέσα στους αιώνες μοναδικό κάλεσμά του, δεν πρέπει να αδιαφορήσωμε και να φερθούμε προδοτικά και με ασχημία, ύπουλα και συκοφαντικά, ψεύτικα και αμαρτωλά, αλλά μαζύ με τον Χριστό μας να αντισταθούμε στους πειρασμούς και στην αμαρτία, να διατηρήσωμε την ψυχική μας ευστάθεια και γαλήνη, να γίνωμε αναστημένοι άνθρωποι, φίλοι και αγαπημένοι μεταξύ μας, για όλα τα καλά, τα άφθαρτα, τα αναστημένα.
Ο Χριστός και το φώς της αιωνίου Αναστάσεώς του είναι μαζύ μας.
Ευχέτης προς τον δι΄ ημάς Αναστάντα εκ των νεκρών Κύριον,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
V Ο ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
