Άρθρα που δεν προέρχονται από την ανασκόπηση του Νατοϊκού τύπου
«Από τις 7 οκτωβρίου, είναι δύσκολο να ταξιδέψεις οπουδήποτε στη Δυτική Όχθη», λέει ο Atef. «Υπάρχουν σημεία ελέγχου στην είσοδο κάθε πόλης και χωριού. Φανταστείτε ότι θέλετε να δείτε τη μητέρα ή την κοπέλα σας. Θέλετε να πάτε από τη Ραμάλα στη Ναμπλούς. Μπορεί να διαρκέσει επτά ώρες επειδή οι κεντρικοί δρόμοι είναι αποκλεισμένοι. Αναγκάζεσαι να ταξιδεύεις σε δευτερεύοντες ορεινούς δρόμους».
Ένα ταξίδι που θα έπρεπε να διαρκεί 90 λεπτά, γράφει ο Chris Hedges.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στη Δυτική Όχθη, από τις 7 οκτωβρίου, οι ισραηλινοί στρατιώτες και έποικοι έχουν σκοτώσει 528 πολίτες παλαιστίνιους, μεταξύ των οποίων 133 παιδάκια, έχουν τραυματίσει πάνω από 5.350.
Το Ισραήλ έχει επίσης συλλάβει πάνω από 9.700 παλαιστινίους – ή θα έπρεπε να πω ομήρους; – μεταξύ των οποίων εκατοντάδες παιδιά και έγκυες γυναίκες. Πολλοί έχουν βασανιστεί σοβαρά, μεταξύ των οποίων ιατροί βασανισμένοι μέχρι θανάτου στα ισραηλινά κελιά και απασχολούμενοι στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας δολοφονημένοι κατά την απελευθέρωσή τους.
Ο ισραηλινός υπουργός εθνικής Ασφάλειας, Itamar Ben-Gvir, ζήτησε την εκτέλεση ορισμένου αριθμού παλαιστινίων αιχμαλώτων για να δημιουργηθεί χώρος για άλλους. Η Ραμάλα, έδρα της Παλαιστινιακής Αρχής, είχε προηγουμένως γλιτώσει από τα χειρότερα της ισραηλινής βίας. Από τις 7 οκτωβρίου τα πράγματα έχουν αλλάξει. Γίνονται έφοδοι και συλλήψεις σχεδόν καθημερινά στην πόλη και στα περίχωρά της, που μερικές φορές συνοδεύονται από θανατηφόρα χρήση πυροβόλων όπλων και βομβαρδισμούς από αέρος. Από τις 7 οκτωβρίου, στη Δυτική Όχθη, το Ισραήλ έχει κατεδαφίσει ή κατασχέσει περισσότερες από 990 κατοικίες και παλαιστινιακά σπίτια, μερικές φορές αναγκάζοντας τους ιδιοκτήτες να κατεδαφίσουν τα κτίριά τους ή να πληρώσουν υπέρογκα πρόστιμα.
Οι ισραηλινοί άποικοι, οπλισμένοι μέχρι τα δόντια, διέπραξαν πραγματικές σφαγές στα χωριά ανατολικά της Ραμάλα, συμπεριλαμβανομένων επιθέσεων μετά τη δολοφονία ενός εποίκου 14 χρόνων, που σημειώθηκε στις 12 απριλίου κοντά στο χωριό al Mughayyir. Για αντίποινα, οι έποικοι έκαψαν και κατέστρεψαν παλαιστινιακά σπίτια και οχήματα σε 11 χωριά, κατέστρεψαν δρόμους, σκότωσαν έναν παλαιστίνιο και τραυμάτισαν περισσότερους από δυο δωδεκάδες.
Το Ισραήλ διέταξε τη μεγαλύτερη αρπαγή γης στη Δυτική Όχθη σε περισσότερες από τρεις δεκαετίες, κατάσχοντας τεράστιες εκτάσεις γης βορειοανατολικά της Ραμάλα. Ο ακροδεξιός ισραηλινός υπουργός Οικονομικών Bezalel Smotrich, που ζει σε μια εβραϊκή αποικία και είναι υπεύθυνος για την αποικιακή επέκταση, υποσχέθηκε να πλημμυρίσει τη Δυτική Όχθη με ένα εκατομμύριο νέους εποίκους.
ο Smotrich υποσχέθηκε να ακυρώσει τις διαφορετικές ζώνες της Δυτικής Όχθης που δημιουργήθηκαν από τις συμφωνίες του Oslo. Η περιοχή Α, που περιλαμβάνει το 18% της Δυτικής Όχθης, βρίσκεται υπό τον αποκλειστικό παλαιστινιακό έλεγχο. Η περιοχή Β, σχεδόν το 22% της Δυτικής Όχθης, βρίσκεται υπό ισραηλινή στρατιωτική κατοχή, σε συνεννόηση με την Παλαιστινιακή Αρχή. Η περιοχή Γ, πάνω από το 60% της Δυτικής Όχθης, βρίσκεται υπό πλήρη ισραηλινή κατοχή.
«Το Ισραήλ συνειδητοποιεί ότι ο κόσμος είναι τυφλός, ότι κανείς θα το αναγκάσει να τερματίσει τη γενοκτονία στη Γάζα και ότι ουδείς θα δώσει προσοχή στον πόλεμο στη Δυτική Όχθη», λέει ο Atef. «Η λέξη πόλεμος δεν χρησιμοποιείται καν. Χαρακτηρίζεται μια κανονική ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση, σαν να είναι φυσιολογικό αυτό που μας συμβαίνει. Δεν υπάρχει πλέον διάκριση μεταξύ του καθεστώτος των κατεχομένων εδαφών, που ταξινομούνται ως Α, Β και Γ. Οι άποικοι κατάσχουν και άλλες γαίες. Πραγματοποιούν όλο και περισσότερες επιθέσεις. Δεν χρειάζονται στρατό. Έχουν καταστεί ένας σκιώδης στρατός, υποστηριζόμενος και εξοπλισμένος από τη δεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ. Από το 1948 ζούμε σε έναν συνεχή πόλεμο. Αυτή είναι απλώς η πιο πρόσφατη φάση».
Η Τζενίν και ο κοντινός προσφυγικός καταυλισμός υφίστανται καθημερινές εφόδους από ισραηλινές ένοπλες μονάδες, μυστικές ομάδες κομάντο, ελεύθερους σκοπευτές και μπουλντόζες, που ισοπεδώνουν ολόκληρες γειτονιές. Μη επανδρωμένα αεροσκάφη εξοπλισμένα με πολυβόλα και πυραύλους, καθώς και πολεμικά αεροπλάνα και επιθετικά ελικόπτερα Apache, κάνουν κύκλους ψηλά και καταστρέφουν τα σπίτια. Όπως και στη Γάζα, έτσι και εδώ δολοφονούνται γιατροί και ιατρικό προσωπικό. ο Kamal Jabarin, ένας 50χρονος χειρουργός της Usaid σκοτώθηκε στις 21 μαΐου από έναν ισραηλινό ελεύθερο σκοπευτή καθώς έφτανε για δουλειά στο κρατικό νοσοκομείο της Τζενίν. Η πείνα είναι ενδημική.
«Ο ισραηλινός στρατός πραγματοποιεί εισβολές που σκοτώνουν τους παλαιστίνιους και μετά φεύγει», λέει ο Atef. «Αλλά επιστρέφει λίγες μέρες αργότερα. Δεν αρκεί στους ισραηλινούς να μας κλέψουν τη γη. Προσπαθούν να σκοτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους από τους αρχικούς κατοίκους. Γι’ αυτό κάνουν συνεχώς πολεμικές επιχειρήσεις. Δια τούτο γίνονται συνεχείς ένοπλες συγκρούσεις. Αλλά αυτές οι συγκρούσεις προκαλούνται από το Ισραήλ. Είναι η δικαιολογία για να μας επιτίθενται συνεχώς. Ζούμε υπό συνεχή πίεση.
Η δραματική κλιμάκωση της βίας στη Δυτική Όχθη επισκιάζεται από τη γενοκτονία στη Γάζα. Η Δυτική Όχθη έχει καταστεί το δεύτερο μέτωπο. Εάν το Ισραήλ καταφέρει να αδειάσει τη Γάζα, η Δυτική Όχθη θα είναι η επόμενη.
«Ο στόχος του Ισραήλ δεν έχει αλλάξει», λέει. «Επιδιώκει να μειώσει τον παλαιστινιακό πληθυσμό, να δημεύσει ολοένα μεγαλύτερα τμήματα της παλαιστινιακής γης και να χτίσει όλο και περισσότερους οικισμούς. Προσπαθεί να ιουδαιοποιήσει την Παλαιστίνη και να στερήσει τους παλαιστίνιους από κάθε μέσο διαβίωσης. Ο τελικός στόχος είναι η προσάρτηση της Δυτικής Όχθης”.
“Ακόμη και στο απόγειο της ειρηνευτικής διαδικασίας, όταν όλοι ήταν υπνωτισμένοι από την ειρήνη, το Ισραήλ μετέτρεπε αυτή την ειρηνευτική πρόταση σε εφιάλτη», συνεχίζει. «Οι περισσότεροι παλαιστίνιοι ήταν κατά των ειρηνευτικών συμφωνιών που υπέγραψε ο Αραφάτ το 1993, αλλά τον είχαν έτσι κι αλλιώς επευφημήσει κατά την επιστροφή του. Δεν τον είχαν σκοτώσει. Ήθελαν να δώσουν μια ευκαιρία στην ειρήνη. Στο Ισραήλ, ο πρωθυπουργός που είχε υπογράψει τις συμφωνίες του Όσλο δολοφονήθηκε“.
«Πριν από κάποιο χρόνο, κάποιος είχε γράψει ένα περίεργο σύνθημα στον τοίχο του σχολείου των Ηνωμένων Εθνών ανατολικά της Τζαμπαλίγια», έγραψε ο Atef από την κόλαση της Γάζας. «Προχωρούμε, προοδεύουμε προς τα πίσω». Είναι μια φράση που ακούγεται ωραία. Κάθε νέος πόλεμος μας γυρίζει πίσω στις απαρχές. Καταστρέφει τα σπίτια μας, τα ιδρύματά μας, τα τζαμιά και τις εκκλησίες μας. Ισοπεδώνει τους κήπους και τα πάρκα μας. Μετά από κάθε πόλεμο χρειάζονται χρόνια για να ανακάμψουμε, και πριν γίνει αυτό, έρχεται ένας νέος πόλεμος. Δεν υπάρχουν προειδοποιητικές σειρήνες, δεν αποστέλλονται μηνύματα στα τηλέφωνά μας. Έρχεται απλά ο πόλεμος».
Το εβραϊκό αποικιακό σχέδιο είναι πρωτεϊνικό. Αλλάζει η μορφή του, αλλά όχι η ουσία του. Οι τακτικές του ποικίλλουν. Η έντασή του εκδηλώνεται σε κύματα ισχυρής καταστολής και λιγότερης καταστολής. Η ρητορική του για την ειρήνη κρύβει τις πραγματικές του προθέσεις. Κινείται με τη θανατηφόρα, διεστραμμένη και ρατσιστική λογική του. Ωστόσο, οι παλαιστίνιοι αντιτίθενται, αρνούνται να υποταχθούν, αντιστέκονται παρόλο που δεν έχουν ουσιαστικά καμία πιθανότητα επιτυχίας, αρπάζοντας μικρούς κόκκους ελπίδας από απύθμενους λάκκους απόγνωσης. Υπάρχει μια λέξη για αυτή τη συμπεριφορά. Ηρωϊκή.
[1] Το Bantustan ήταν μια περιοχή που η διοίκηση του Εθνικού Κόμματος της Νότιας Αφρικής διέθεσε για τους μαύρους κατοίκους της Νότιας Αφρικής και της Νοτιοδυτικής Αφρικής, ως μέρος της πολιτικής του απαρτχάιντ.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος La Bottega del Barbieri
